En dan is het echt tijd om afscheid te nemen van Mabla en Sierra Leone.
We maken ons klaar voor een ceremonie, in de hoop dat het net zo zonnig blijft als tijdens de afgelopen 1,5 dag. Helaas blijkt dat niet zo te zijn, maar deze keer verplaatsen we ons naar binnen in de oude school. Vanuit Mabla horen we muziek en gezang. Langzaam trekt een hele stoet aan dorpelingen zingend, muziek makend en dansend de heuvel op waar de oude school staat. Ze laten hun dankbaarheid zien met een heuse fanfare aan zelfgemaakte muziekinstrumenten die rijkelijk versierd zijn met prachtige kleuren. Ook de directeur van CTF arriveert. We starten de ceremonie met het zingen van Happy Day, vervolgd door een toespraak van de directeur van CTF. Sonja houdt een speech namens ons en deelt alle mooie en waardevolle momenten van onze tijd in Mabla. Ook worden verschillende mensen uit het dorp en mensen die ons hebben geholpen bedankt met een typisch Nederlands cadeau. We luisteren nog naar een aantal korte speeches van mensen uit het dorp. De boodschap is duidelijk. Ze zijn ons enorm dankbaar en weten niet hoe ze ons kunnen bedanken en waar ze dit aan te danken hebben. Ook de kinderen krijgen een speech, namelijk door Sonja die een speech geeft in de lokale taal, Temne. Hier krijgt ze dan ook de held van de dag-medaille voor (en Renate krijgt de pechvogel tijdens het avondeten). Farah eindigt de toespraken en ook hij laat zijn dankbaarheid duidelijk blijken. We eindigen tussen de dorpsbewoners, staand rondom het gebouw en zingen The Blessing. Zoals we zijn begonnen, brengen de mensen uit het dorp ons dansend en zingend terug naar onze verblijfplek. Tot onze verrassing staat daar een koelbox met frisdranken omdat Samuel ons wil bedanken voor zijn verjaardagstaart. Daarna is het tijd voor heel veel foto's voor de nieuwe school. En natuurlijk onze tassen inpakken. Het kost de nodige chaos, maar uiteindelijk lukt het iedereen om zijn klamboe in te kruipen.
De volgende morgen gaat al vroeg de wekker. Meteen worden de tassen verder ingepakt en dichtgeritst. Ontbijten gebeurt in de oude school en vanuit onze hand. Gelukkig is dat niet erg want zoals elke ochtend is het een wit bolletje en deze keer een gekookt ei. Terwijl we in vier groepen om beurten met de jeeps van Umaru en Samuel naar de bus worden gebracht, helpen een aantal mannen uit het dorp ons en dansen de kinderen en vrouwen. Iedereen moet even slikken en er vallen zelfs wat tranen bij het afscheid. En dan is het tijd om naar Freetown te gaan.
Op woensdagmiddag arriveren we in Freetown. Daar bezoeken we een souvenirsmarkt, gevolgd door een goede nacht. Op donderdag bezoeken we eerst een chimpansee sanctuary en daarna het strand. En dan is het tijd om richting het vliegveld te vertrekken.
