Een bezoek aan de markt in Arua liep door regen uit op een krachtsinspanning om de bus de helling op te duwen. De sportiviteit zette voort in de vorm van een voetbalwedstrijd tussen het beste team van de regio en het beste team van Sprang Capelle. Daarna hebben een aantal ook nog een heus slaapfeestje beleefd.
Dagverslag zaterdag 29 juli
Goedemorgen Nederland,
Vandaag weer een drukke planning ondanks het weekend. ‘s Ochtends naar de grote stad Arua, ‘s middags tijd om te lunchen, wassen en schrijven, daarna het interland en ‘s avonds douchen, eten en voor wie willen, slapen bij de locals. Maar alles ging weer lekker op z’n Afrikaans…
De dag begon goed, ondanks dat onze tandenborstels bijna wegwaaiden. Bij het ontbijt kregen we namelijk allemaal een Rolex. Oh nee sorry, we bedoelen roll eggs, een pannenkoek met een omelet erin opgerold. Terwijl sommigen zich klaarmaakten om nog een ochtend fanatiek te gaan bouwen en anderen om de toerist uit te hangen in Arua begon het te regenen. Hierom moest er wat gerend worden naar de bus, die gemaakt was voor 28 man, waar we met 35 in moesten.
Eenmaal vertrokken, werden de hobbelige zandweggetjes van Omoo steeds glibberiger, en we kunnen jullie zeggen dat dat niet ideaal is als je met een bijna uit elkaar vallende overbelade bus daar overheen moet. De eerste helling lukte binnen 2 keer met een half uitgeklaarde bus, de tweede helling echter was wat lastiger. Met goede moed probeerden we boven te komen, maar helaas zonder succes. We kwamen vast te zitten in een greppel langs de weg. Op dat moment konden we nog lachend zeggen dat we dadelijk nog zouden moeten duwen. Die lach verdween toen dit even later werkelijkheid werd. Totaal onverwacht lukte het niet om een 3 ton wegende bus in de regen de helling op te duwen.
Een aantal liedjes, regenbuien en hopeloze gezichten verder hoorden we eindelijk hoopvolle geluiden, omdat de lokale Tom Coronel de bus van zijn inmiddels horizontale plek af had gekregen. Zo konden we toch onze reis reis nog vervolgen.
Eenmaal aangekomen in Arua werden stoffen, voetbal t-shirts en etenswaren gekocht. Doordat dit weer op het Afrikaanse tempo ging, werden we steeds wat ongeduldiger.
Toen we veilig en wel weer terug waren en het weer was gekalmeerd, propten we snel wat lunch naar binnen en kleedden we ons aan voor het interland.
Eenmaal aangekomen bij het schuinoplopende knollenveld, wat ze hier een voetbalveld noemen, zagen we een team vol met afgetrainde Afrikanen in Juventus tenues wat het beste team van de regio bleek te zijn.
Nadat we veel van onze hoop al verloren hadden, gingen we dan toch het veld op, onder het genot van flinke support van de groep en wat locals die nog steeds geloofden dat we gingen winnen, om op te warmen en het Wilhelmus te zingen, een emotioneel moment voor velen.
Verrassend genoeg was het na 5 minuten nog steeds 0-0.
Terwijl de Afrikanen de bal heen en weer speelden, renden wij onze longen uit ons lijf om ze bij te houden. Door spectaculaire reddingen van Jarno hielden we ons hoofd boven water en stonden we pas 3-0 achter bij de rust.
Door medelijden van het andere team wisselden ze al hun spelers om voor jongere spelers. Hierdoor wisten we het 3-0 te houden tot het einde. Omdat we goede verliezers zijn, gaven we ze een prijs voor het verslaan van ‘mzungus’. Daarnaast hebben we vanuit het leidersteam de ballen van football for water mogen uitreiken aan het voetbalteam, de school en de kerk. Met opgeheven hoofd en een mooie ervaring rijker liepen we terug naar onze tent.
Terwijl de meesten pasta aten en de uitdaging aangingen om in het donker te douchen, durfden Anthe, Nathan en Tom het aan om een nachtje bij de locals te logeren om te kijken hoe het er daar nou echt aan toe gaat. Met tent en matras onder de arm liepen ze zonder te weten wat te verwachten naar een hutje in de buurt. Met z’n drieën in een hutje bij Mary, gegeten met onze koks, bekeken en aangesproken door locals en griezelverhaaltjes over hekserij die rond de kookpot gedeeld werden, werd het net een Afrikaans slaapfeestje!
‘s Avonds in de tent werden weer de groetjes voorgelezen en de botte beitel en de gouden troffel uitgereikt. De gouden troffel was voor Jarno vanwege zijn uitmuntende keepprestatie en de botte beitel was voor Tim die door een evenwichtsprobleempje in de latrine met z’n hand in de vliegenstrip zat.
En nadat het tandenpoetsbosje weer wat witter gekleurd was, gingen we allemaal weer lekker slapen.
Bedankt voor alle lieve berichtje! We zien jullie snel weer.
Liefs Lucas K, Nina en Nathan
