De ochtendstond... brengt een groepsverbond. En de zondagse kerk... wordt gevolgd door maandags metselwerk. De Hollandse avond zat in het geheel niet tegen... en ging in stijl gepaard met oer-Hollandse regen.
Dagverslag 31-07
Hoi verslag,
*intoneer hier als Amerikaanse nieuwszender voor komisch effect:*
Breaking, Breaking, Breaking news, vandaag een dagverslag over niet 1, niet 2 maar 2 hele dagen in het prachtige Ugandahahaha (want we lachen veel hier).
In den beginne, zondag om 7:00 uur, werden wij gewekt uit onze ongewekte staat. Ons ontbijt stond al voor ons klaar: Thijs R was naar de Dunkin’ geweest, aldus hemzelf, we aten donuts (HA…HA). Na deze vette doch smakelijke maaltijd (wist u trouwens dat… nou goed u kent het wel), gingen wij naar de kerk in een nabijgelegen dorp.
Op het moment van schrijven, worden we getroffen door het besef dat het door ons gesloten verbond met de groep, die ons op hun beurt trachten te vermanen wanneer wij onszelf niet aan dit verbond houden, dreigt verbroken te worden door bovenstaande uitgebreide beschrijving van een opeenvolging van noemenswaardige gebeurtenissen. Hierom een puntsgewijze uiteenzetting van de rest van de zondag.
⁃ Kerkdienst: 3 uur lang, onverstaanbaar vanwege taalververschil, preek van pastor Thijs, prachtig gezang door locals, valse viool, geloven als maïskorrel (haha moest mosterdzaadje zijn).
⁃ Escape room: deze laten we glippen, iedereen ontsnapt, geen verdere uitleg nodig.
⁃ Lunch: het bekende recept.
⁃ Wandelen: enkele heldhaftige lieden durfden het aan om nogmaals de Oegandese heuvelbergen te bedwingen. Zij keerden tot op hun onderbroek doorweekt terug van dit groteske avontuur.
⁃ Relaxen/complimentenboekjes schrijven: de achtergebleven deelnemers genoten van hun welverdiende zondagsrust. Het schrijven van de complimentenboekjes legt een enorme ballast op de schouders van de deelnemers. Deze boekjes zijn net kinderen: het kost veel energie maar je krijgt er enorm veel voor terug.
⁃ Hollandse avond: op de Hollandse avond leek het ons leuk om de lokale bevolking, naast kennis te laten maken met typisch Hollands eten, ook kennis te laten maken met typisch Hollands weer. Het donderde, het bliksemde en het regende… juist ja, super veel water. Bah, bah, grote bah. Diezelfde regen veroorzaakte dusdanige rookvorming op het kampvuur dat de nodige tranen gelaten werden die de locals interpreteerden als tranen van een nabijgelegen gedagzegging. Wijzelf hadden vooral rook in onze ogen (bah). Al met al een geslaagde avond.
Op het moment van schrijven worden we wederom getroffen door het besef dat het door ons gesloten verbond met de groep opnieuw in het gedrang dreigt te komen. Daarom:
Het is morgen geweest, het is avond geweest, de eerste dag.
De zon komt op, maakt de maandag wakker. Na onszelf opnieuw te ruste hebben gelegd, ontwaakten wij verfrist in onze klamBOE, schrik, bangerik (haha).
Na de gebruikelijke 3 ochtendhandelingen, te noemen tandenpoetsen, GMG en ontbijt, afgerond te hebben, vertrokken wij richting de bouw. De eerste dag dat we ècht muurtjes konden bouwen lag voor ons in het verschiet. Ook werden er op deze bouwdag steigers gebouwd. (Wist u trouwens dat steigers letterlijk dingen zijn die je als persoon laten stijgen ten opzichte van y=0, ook wel grondniveau genoemd. Wel moet opgemerkt worden dat we nog geen verklaring hebben voor het verschil in ‘ij’ en ‘ei’). Nou goed.
Vanwege de korte afwezigheid van Thijs R op de bouw namen Tijn en Rense, die al heel de reis aan het sparen zijn voor een baard in de hoop voldoende fysiek overwicht te creëren om serieus genomen te worden door alle bouwlieden, de leiding tijdelijk op zich. Fam. Boogaars en Fam Treffers, jullie kunnen trots zijn, ze hebben dit uitstekend gedaan.
In de pauze momenten werd het al gauw duidelijk dat het maandag is en de school weer begonnen is. Hieronder een transcriptie van het typerende en enige gesprek tussen ons en de lokale kinderen:
Wij: ‘Hello!’
Kinderen: Hello!’
Wij: ‘How are you?’
Kinderen: ‘I’m fine!’
Kinderen: ….
Wij: ….
Enige uitzondering op bovenstaande is Meinke. Haar typerende gesprek gaat zo:
Meinke: *Eng Brits accent* ‘Hello my love, how are you?’
Kinderen: *grote ogen, bang* …
Verder verliep de dag als iedere andere bouwdag. Gouden troffel werd gewonnen door Stijn vd W. Vanwege zijn fotografiekwaliteiten. Botte beitel werd voor de derde keer gewonnen door Nathan omdat hij zijn tas in de regen had laten staan (geen regenjas, maar een regentas, haha). Onze excuses voor bovenstaande woordgrap.
Afsluitend een serieuze noot van de auteurs: Nu het project langzaam op zijn einde loopt, kunnen we we stellen dat we enorm trots zijn op de hele projectgroep en iedereen die verder heeft geholpen de afgelopen drie weken. Van een gat in de grond op een akker zijn we naar een volledig fundament met zelfs al muren gegaan. Echt een topprestatie waar we nog lang trots op mogen zijn.
Iedereen bedankt voor het meeleven en de groetjes, het wordt gewaardeerd. Nou goed..
Het was avond geweest en het was morgen geweest, de tweede dag.
Dag verslag!
Dokter Twan en Pastor Thijs
