Feest in Aripezu!! Een super openingsceremonie met een gemotiveerde politieagent en de eerste bouwdag zit erop!!
"Kijk, daar staan dansende kinderen!" werd er geroepen door de bus! Na een lange reis kwamen we dan aan bij het zandweggetje dat toegang geeft naar Aripezu. Onder luid gezang van de lokale bevolking en takken met bladeren in de lucht werden we het dorp in geleid. Hier was het hele dorp uitgelopen om ons te onthalen, een hele happening. Op de achtergrond ging de Ugandeze zon langzaam onder wat zorgde voor idyllische plaatjes. We dansen letterlijk de zon onder.
Na het avondeten, friet met kip, maakten we ons klaar om naar bed te gaan. Een goede nachtrust na een lange reis is geen overbodige luxe, alleen dacht de lokale bevolking hier iets anders over. Zij waren nog steeds zo uitzinnig dat het aggregaat werd aangeslingerd om een goed openingsfeestje te bouwen onder begeleiding van een keyboard waar nog even goed op gedanst werd waarna het dan toch echt tijd werd om te gaan slapen.
Onze eerste volledige dag bestond uit een feestmaal waardig ontbijt, geen verwachte rijstepap, maar pannenkoeken met scrambled egg en gebakken banaan. Met onze buiken goed gevuld, was het tijd voor de openingsceremonie. De meest belangrijke mensen uit het gehele district waren in dit kleine dorpje bijeengekomen om de bouw te openen en de eerste steen te komen leggen; het dorpshoofd, hoofd van onze partner-organisatie, afgevaardigden van het ministerie van onderwijs, arbeid en engineering en de nieuwe politiechef van het district. We werden door hen allen van harte welkom geheten in een 2 uur lange ceremonie, waarbij de politiechef, zwaaiend met z’n gummiknuppel ons geruststelde dat we veilig zijn in zijn district, een fijne bemoediging 😉
Nadat Jan Douwe namens onze groep de eerste steen mocht leggen en de bouw opende, werd er direct, afgaande op alle rode hoofden en zwetende voorhoofden, hard aan de weg getimmerd; stenen van a naar b verplaatsen, graven aan de fundering en ijzervlechten. In de verte hoorden wij inmiddels gerommel naderen en onze medebouwvakkers begonnen van de bouw te rennen om te gaan schuilen voor het naderende onweer en grote regendruppels die inmiddels uit de lucht kwamen vallen. Dit was een mooi moment om te kijken hoe snel we met z’n allen nou eigenlijk op kunnen ruimen, gek dat het op de bouwplaats wel lukt maar op de slaapplekken niet helemaal.
Na de bouw was het tijd om voor het eerst de Afrikaanse douche te ervaren. De regen was weer verdwenen, dus buiten in de regen douchen was geen optie.
Na enige instructies verdwenen de deelnemers een voor een in de douche hutjes met hun emmertje water en een beker om zichzelf te ontdoen van het Ugandeze stof.
Tijdens het avondeten kwamen de speakers weer naar buiten, werd het keyboard weer aangesloten en werd er met de lokale bevolking de chi chi wa, read your Bible pray every day gezongen en gedanst. Daarna kwam er al gauw het geluid van gesnurk uit de huizen na een drukke dag!
Wij blijven ons verwonderen over het prachtige land Uganda en doen de groetjes aan iedereen thuis!
