Lieve allemaal, ik neem jullie mee door mijn weekend met UG223 in het prachtige Aripezu...
Voordat we met deze update beginnen een praktische mededeling: onze vlucht van aankomende zaterdag vertrekt later, dit heeft invloed op het tijdstip dat we in Utrecht aankomen. De nieuwe verwachte aankomsttijd is 13:00 uur.
Aripezu, zaterdag 19 augustus, 04:20 uur.
Liefste dagboek, hier ben ik weer, het is vrij vroeg in de ochtend. Ik word abrupt gewekt door een stem in de hoek van de kamer: ‘voor drie punten, wat is de achternaam van Stijn?’ schalt het vanuit de klamboe van Joël door de kamer. Een doodse stilte volgt, de krekels vullen de leegte op. Dit belooft een zwaar weekend te worden.
Ik zit met mijn slapende hoofd aan het ontbijt, ik zie rijk belegde donuts voorbij komen, de potten Nutella en speculoos gaan in de rondte. Het is deze ochtend vrijwillig bouwen, de rest mag hun sociale batterij (SoBa) gaan opladen. Om 11:30 is het dan zover, het lang verwachte huisbezoek, ik ben erg benieuwd wat ik hier ga tegenkomen. Gewapend met een koekenpan en shakers pannenkoeken mix ga ik op pad met mijn groep, we trekken verder Aripezu in. We zijn verdeeld over 5 verschillende huizen binnen de community, van dorpshoofd tot oud-docenten. We worden overal hartelijk verwelkomd. We gaan de pannenkoeken bakken. Bij de ene groep wordt er een heuse buitenkeuken gecreëerd en de andere groep mag de binnenkeuken gebruiken, waar menig traantje kan worden weggepinkt door de rook. Ik deel de pannenkoeken uit en zie ze zichtbaar genieten van onze Hollandse keuken, wie had dat gedacht? Vervolgens is het tijd om afscheid te nemen en beginnen we aan onze terugweg naar het dorp. Hier staat lunch op ons te wachten.
In de middag mag ik weg met de Football4Water crew. Zij organiseren op het voetbalveld in de buurt de finale van het programma. De district scheidsrechter is samen met zijn assistenten weer aanwezig om de wedstrijd in goeie banen te leiden. Er worden weer enkele team keuzes uitgesproken voordat de wedstrijd begint, van flesjes tot push-ups, niets is te gek voor de weddenschappen. Het is een zinderende finale waar voldoende kansen worden gecreëerd aan beide kanten en de arbitrage heeft zijn handen vol aan de wedstrijd. 10 minuten voor tijd wordt er vanaf de middellijn vanuit een vrije trap gescoord. Dit blijft het enige doelpunt in de wedstrijd waardoor de Wandi Young Boys er met de prijs vandoor gaan. Het aanwezige publiek laat van zich horen zodra het eindsignaal heeft geklonken. Er worden medailles uitgereikt aan de deelnemende teams en ik zie de spelers trots zijn. Daarna ga ik nog met veel dorpsbewoners op de foto, een toffe ervaring.
Ondertussen zijn er vier deelnemers bij de kapper op bezoek. Zij laten hun haren invlechten. Het is voor hen een lange dag. Samuelle en Lida Z hebben uiteindelijk een zit van 3 uur mogen doorstaan in de kappersstoel. Mirthe en Lida M hebben hier beide ook de hele middag mogen doorbrengen. Zij gaan maandag voor de tweede ronde.
De avond valt. Ik geniet van het avondeten, kijk naar een onvergetelijke sterrenhemel en heb toffe gesprekken met mededeelnemers. In de tent zit nog een groepje World Servants 30 seconds te spelen en ook zij druipen aan het einde van de avond af.
Het is stil in Aripezu maar niet voor lang. Happy feet*, die zich aan het begin van de avond al heeft aangekondigd, begint aan zijn nachtelijke escapades. Slachtoffer: 2 kinderwerktassen en het been van Bart. Bart veert op in zijn slaap, adrenaline verbreekt recordhoogten, en in een adrenaline impuls ervaart happy feet zero gravity. Jannick zijn klamboe fungeert als vangnet voor Happy feet die niet weet hoe snel hij het hazenpad moet nemen. De rust keert weder, maar de mannen zijn wel alert voor de komende nacht.
Aripezu, zondag 20 augustus
De ochtend begint met “lang zal hij leven”, dit omdat Reinier vandaag zijn 23e verjaardag mocht vieren. Ik geniet van een heerlijk ontbijt voordat we richting de kerk gaan. Om 9 uur begint die dan. Het is nog erg leeg in de kerk. Na de gebruikelijke mededelingen van wie welke aardappelen deze week gaan planten, barst het feest los. Ondanks de haperende geluidstafel en het overstemmende geluid van het aggregaat begonnen we te swingen. Grace van AEE hield een preek over Jesaja 56 en Lukas 5: ‘laat de kinderen tot Mij komen’. Er werd nog een spontane kindernevendienst georganiseerd voordat we dansend weer de kerk verlieten. Hier stond een goeie patat maaltijd op ons te wachten want het belooft een enerverende en fysiek uitdagende middag te worden: de interland. Ik hoorde de dominee ons al uitdagen in de kerk. Hij droomde ervan dat Uganda zou winnen, nou ik ben daar nog niet zo zeker van!
De wedstrijd verliep moeizaam. Laten we het er op houden dat alle externe factoren: weer, veld en publiek, niet in ons voordeel werkten. Onder leiding van bondscoaches L. Snellen en J. de Jong gingen we de strijd aan. Na 20 minuten kregen we het eerste doelpunt om onze oren. Kort daarna het tweede. Onze keeper Jan Douwe had echter andere plannen voor deze middag. Hij hield ons echt op de been door een aantal fenomenale reddingen waar het thuispubliek zelfs uitzinnig van werd. Met een groot aantal sfeer acties werd de spirit teruggebracht in de ploeg, we veerden op. Had ik al verteld over het thuispubliek? Er waren zo’n 500 Ugandezen op de been om het thuisland een hart onder de riem te steken. In de tweede helft kregen we nog twee doelpunten te incasseren maar er waren gelukkig ook een aantal lichtpuntjes: Aniek die de lokale grensrechter verving omdat die op Afrikaanse tijd arriveerde, het luide gejoel vanaf de tribune wat tot op Urk te horen was en de AEE staf die sterren van de hemel speelde in ons elftal. De grootste kans op een doelpunt voor de Nederlanders in de wedstrijd was een penalty. Ruben pakte zijn verantwoordelijkheid en ging, na een schietgebedje, achter de bal staan. Hij nam een aanloop onder juich geluid van de Nederlanders maar wegens omstandigheden vloog de bal nipt over. De wedstrijd eindigde in een trotse nederlaag van 4-0. Met opgeheven hoofden en onder genot van ons projectlied verliet ik het veld. Het was een middag voor in de boeken. We sloten de dag af met heerlijke Ugandeze taart om Reinier zijn verjaardag te vieren.
Komende week focussen we ons op het zo ver mogelijk komen op de bouw en het overdragen aan de community.
*Happy Feet is de mannelijke huisrat waar een kat en muis spel mee wordt gespeeld.
