De botte beitel werd deze keer verdiend door bouwleider James en zijn charmante assistente Sifra. Muur was af... raam vergeten!! En de spannende vraag of onze huidskleur verandert door de zon of door de dikke laag stof in combi met onze beperkte douchemogelijkheden. Genoeg stof voor een dagverslag door Thomas en Stijn van de Werken
Hallo allemaal! Om het thuisfront weer even tevreden te stellen, is hier een update van al onze avonturen van afgelopen vrijdag.
Na opnieuw een verrassend koude nacht werden we weer wakker geschreeuwd om 05:55 door niemand minder dan Leo met de boodschap dat we nog 5 minuten mochten blijven liggen, terwijl niemand erg tijdsbewust was. Tijd inschatten is voor de meesten van ons dan ook erg lastig...
Toen iedereen eenmaal uit zijn bed gerold was, kregen we weer het welbekende ontbijt voorgeschoteld. Veel mensen zijn inmiddels al gewend aan de smakeloze rijstepap (met veel kaneelsuiker en zoet beleg), maar er is één koppig jochie dat elke ochtend weer toevallig zijn papbakje kwijt is: onze Thomas. Fun fact: onze hoofdleider Jan heeft er misschien nog wel net zoveel moeite mee. Maar deze held eet wel iedere ochtend tegen heug en meug z'n bakje leeg.
Na het ontbijt werd aan ons het dagprogramma verteld: precies hetzelfde als gisteren. Om 08:00 stonden we dus weer keurig in onze werkkleding en netjes ingesmeerd op de bouw. Dus jongens, we verbranden echt niet, maar onze huidskleur begint steeds meer te lijken op die van de locals. Of dit komt door de stoffige omgeving en het douchen met een kommetje water of daadwerkelijk door de zon weten we niet zeker. Er is tijdens de bouw weer veel voortgang geboekt, terwijl er minder mensen op de bouw aanwezig waren dan de eerdere bouwdagen. Misschien komt de toch snelle vooruitgang wel, omdat Lotte zichzelf heel de dag in het zweet heeft gewerkt met het kapotslaan van natuursteen dat uiteindelijk in het beton komt. Vanaf een afstandje leek het wel een beetje op dwangarbeid. Hiermee heeft Lotte wel de gouden troffel dubbel en dwars verdiend, want wie wil nou zo'n taak doen?
De afwezigheid bij de bouw werd veroorzaakt doordat er een excursie plaatsvond naar de markt in een nabijgelegen stadje, Lundasi. Minke, Nienke, Judith, Dianne, Sifra, Richard, Tim, Diede, Renske, Loïs, Jan en Thomas mochten deze excursie vandaag doen. De rest mag deze geweldige ervaring morgen meemaken. De eerste souvenirtjes zijn al gekocht, nadat de euro's waren ingewisseld voor kwacha's. Met deze kwacha's zijn in Lundasi meerdere lappen stof gekocht. Even voor de geïnteresseerde economen thuis: één euro staat gelijk aan ongeveer 14 kwacha. Dus een kwacha is ongeveer 7 cent. Een lap stof kost ongeveer 20 kwacha (€ 1,40). De lap stof van Sifra is zelfs al omgetoverd tot een schattig jurkje, dat ze vol trots heeft laten zien tijdens de lunch. Voor de Sifra-fans onder ons, ze heeft samen met aannemer James de botte beitel verdiend. Ze hebben samen keihard gewerkt aan een prachtige binnenmuur. Zo hard, dat ze allebei even waren vergeten dat er ook nog een raam in moest...
Natuurlijk is er ook weer veel aandacht aan de kinderen besteed met het kinderwerk. Vandaag was het thema: Daniël in de leeuwenkuil. De kinderen zaten weer op het puntje van hun stof (want ze hebben geen stoel) terwijl ze luisterden naar het spannende verhaal verteld door Annemijn. Het inmiddels beroemde/beruchte 'Beep beep, I'm a sheep'-lied is geüpdated naar 'Raw raw, I'm a lion'. Net zoals gisteren was het weer een groot en geslaagd feest.
Om nog even terug te komen op de markt: er was een overduidelijk Afrikaanse sfeer aanwezig, met in elke straat huisjes en kraampjes met stapeltjes tomaten en schalen met gedroogde ansjovis. Echter waren de lokale vliegen meer geïnteresseerd in de vis dan wij. De bevolking was daarentegen weer geïnteresseerd in het groepje witte (inmiddels vrij bruine) Sprangenaren dat hun marktje onveilig kwam maken.
Tijdens het avondeten hebben we nogmaals kennis gemaakt met de Italiaanse keuken in Zambia; spaghetti stond op het menu, gepaard met een lekker kippenpootje. We genoten er dus lekker van zolang het nog kon, want morgen helpen Loïs en Minke met koken dus we hebben alvast de tip gekregen om veel koekjes mee te nemen naar het avondeten. Na het eten werd weer traditioneel de gouden troffel en botte beitel uitgereikt. De winnaars zijn eerder vermeld.
Als afsluiting van een drukke, maar geslaagde dag gaan we nu nog even genieten van een leuk fuifje bij het kampvuur. Helaas moeten de 18-plussers het doen zonder alcoholische versnapering, maar voor de minderjarigen staat gelukkig wel een lekker koud biertje klaar (dit is natuurlijk een grapje ;) ). Kortom, nog even genieten en dan morgen weekend.
Dachten we....
Morgen is het gewoon weer een bouwdag, omdat het beton net wat langer nodig heeft om te drogen. Als schrale troost mogen we morgen wel lekker blijven liggen tot 06:55, tot de nieuwe dagleiding schreeuwt: JE MAG NOG 5 MINUTEN BLIJVEN LIGGEN!!
