We hebben het mooie Mtelwe achter ons moeten laten. Hoe dat ging, lees je hieronder.
Afgelopen maandag was alweer de laatste bouwdag. We hebben de lerarenwoning afgepleisterd, de muurschildering afgemaakt en rondom de school opgeruimd. De lokale bevolking is erg blij met het resultaat, net als wij! De afgelopen weken hebben we Zambiaanse woorden geleerd, maar ook het metselen, pleisteren en cement maken hebben we ons eigen gemaakt. De aannemers in Mtelwe stonden versteld van de snelheid waarmee we deze handelingen leerden. Net als de school, is ook het kunstwerk in de hal af. Hier zijn dieren geverfd die tijdens het kinderwerk behandeld zijn. Daarnaast staan al onze namen op de muur geverfd en hangen er foto's van ons op de bouw. Op deze manier hopen we een blijvende herinnering achter te laten.
Dinsdag hadden we onze laatste dag in Mtelwe. Direct om 6 uur begonnen we met het inpakken van de tassen en het opruimen van de matrassen en klamboes. Alle kleren, medicijnen, toiletartikelen en andere spullen die we achter wilden laten, werden netjes gesorteerd. Van deze spullen zijn pakketjes gemaakt, die we in de middag gingen uitdelen. Alle medicijnen werden geschonken aan de kliniek in de buurt. We stonden er versteld van dat, ondanks de hoeveelheid spullen die we weggaven, onze tassen toch nog moeilijk dichtgingen 😜
Na het ontbijt hebben we het kinderwerk gezamenlijk afgesloten. Kinderen werden geschminkt, er zijn liedjes gezongen en typisch Hollandse spelletjes gespeeld: touwtje springen, schipper mag ik over varen, zak lopen in een cementzak en touwtrekken. Bij iedereen toverde dit een lach op het gezicht. We hopen dat er op deze manier nog een stukje van Nederland achterblijft in Mtelwe.
Om zelf ook herinnering van de school mee te nemen, hebben we op een bruiloftachtige manier foto's gemaakt voor de school: verschillende werkgroepjes samen, alle heren, alle dames, verschillende vriendengroepen en uiteraard een complete groepsfoto. Allemaal trots op het resultaat.
Na lang wachten, begon de sluitingsceremonie anderhalf uur later dan gepland. Geheel op Zambiaanse manier: speeches, speeches, zingen en dansen, speeches, alles op film zetten, speeches, speeches en een geit als cadeau. Als assistent bouwleiders sloten Daniël en Anna de ceremonie af met het doorknippen van het lintje voor de school. Terwijl de zon al onderging, zijn we voor de laatste keer in de open vrachtwagen richting Lundazi gereden. Een prachtig gezicht! Dit keer ook met iets meer comfort, want we mochten op matrassen zitten!! Onze billen, die al veel houten bankjes gezien hadden, stelden dit zeer op prijs. In Lundazi aangekomen, werden we bij het gebouw van CCAP afgezet. Hier hebben we wederom kip met rijst en pasta gegeten. Nog niet wetende dat we met 30 dames op 14 matrassen op de grond terecht kwamen... Lepeltje-lepeltje heeft nog nooit zo'n goede oplossing geboden. De 9 mannen werden verdeeld over 3 slaapkamers. Iedereen heeft de nacht anders ervaren: van heerlijk geslapen tot een arm in je gezicht met weinig ruimte. Om 05:15 ging de wekker, waarna we om 6:15 uur in een eigen bus vertrokken richting de safari. De 40-persoonbus bleek een 35-persoonsbus te zijn met krukjes voor in het gangpad en een doorgezakte stoel. Ondanks dat kijken we erg uit naar de safari die we vandaag tussen 16-20 uur zullen meemaken!
PS: foto's van het eindresultaat houden jullie tegoed van ons!
