Naast het bouwen onderneemt de groep van alles om de cultuur en gewoontes in Zambia te leren kennen. Lees meer over bijzondere huisbezoeken, een dagje naar de markt en een bezoek aan een ziekenhuis.
De deelnemers brengen om beurten een bezoek aan een dorpje in de buurt. Vandaag was de groep van Arjan aan de beurt. We kwamen in een hechte gemeenschap terecht met zo’n 15 huisjes en hutjes. Hier woont de headman met zijn vier vrouwen, 20 eigen kinderen en 210 (!) kleinkinderen. Ze vormen samen een eigen dorpje. Hier is letterlijk en figuurlijk iedereen familie van elkaar.
Bij aankomst werd de mat voor ons uitgerold om op te zitten; de gastheren en -vrouwen namen in het zand plaats. We spraken over Nederland aan de hand van een fotoboek (‘why don’t you die when there is snow in your country’?), spraken over werk, huwelijk, kinderen en meer. Gelach alom toen bleek dat Arjan maar 1 vrouw en 2 kinderen had. En die rare ring om zijn hand, wat is dat? Vervolgens werden stukjes stroopwafels uitgedeeld. De headman keek er eerst moeilijk naar en vroeg er vervolgens meermalen nog een. Delen is de taal die iedereen spreken kan.
Vervolgens keken we in het huis van onze gids Brian (27), die met zijn 18-jarige vrouw net hun nieuwe huis was betrokken: 2 kamers, hout en riet op het dak. En het regenseizoen dan? ‘Then we’ll put some plastic on it’. Ze trekken het huis een soort regenjas aan. Het was een prachtige middag. De mensen die we ontmoet hebben, waren zeer, zeer gastvrij. We hebben heerlijk gezongen en gedanst (zie video). We ontvingen driemaal pinda’s (die men hier verbouwt) en een keer maïs. Met moeite wisten we hen ervan te overtuigen dat 2 porties pinda’s (een linnen tas vol) écht genoeg was voor de groep en wij de rest zouden terugschenken aan hen.
We kwamen als vreemden, we gingen als vrienden. Het was een onroerende middag
---------------
Blog woensdag, 24 juli 2024
Geschreven door: Jeanique
Dag 10
Lieve allemaal,
Zo, vandaag was weer een dag vol met indrukken en avonturen. In de mooie, vroege ochtend begonnen we weer met knallen op de bouw. Er is weer heel wat specie gemaakt en er is begonnen met stucwerk waardoor de muren er goed en egaal uitzien. De laatste binnenmuren zijn afgewerkt waardoor de kamers zijn gevormd. Tijdens het bouwen kunnen we door de ramen naar het prachtige, droge, zanderige uitzicht kijken. ’s Morgens hebben we met hulp van de bouwleiders een frisse duik genomen. Ook was er natuurlijk weer het kinderprogramma en er komen steeds meer kinderen bij. Aan de hand van een Bijbelverhaal weer een leuke ochtend gehad met sport en spel. Rond een uur of 11 konden we stoppen met de bouw en om 11.30 uur stond er een lekkere lunch met aardappels klaar. Ook is er een mooi gesprek gevoerd met vrouwen uit het dorp over relaties en huwelijk. Hier zaten vrouwen tussen die met zijn tweeën of drieën één man delen. Ze waren ook erg geïnteresseerd in onze liefdeslevens en hoe wij omgaan met het huwelijk.
We stopten vroeg op de bouw omdat we in de middag een interessant uitje gepland hadden staan. Je kon of naar de lokale markt of naar het ziekenhuis van Lundazi gaan. Op de markt hing een vislucht die niet iedereen even lekker vond. Er werd gelachen, gedanst en gekletst en niet te vergeten zijn er boodschappen gedaan, kleedjes en pollepels gekocht. Ook probeerden de verkopers ons een bank te verkopen. Helaas past dit niet meer in onze ruimbagage. De andere helft ging naar het ziekenhuis en kreeg daar een rondleiding. Hoewel het ziekenhuis groter was dan we hadden verwacht, werkten er maar vier dokters. We weten nu waar we moeten zijn als ons hier wat overkomt. Er zijn zalen voor mannen, vrouwen, vrouwen die bevallen zijn, kinderen en baby’s. Kinderen die te vroeg geboren waren, moesten in een trui van hun moeder warm worden gehouden, omdat de elektra voor de couveuses het niet deed.
Al hobbelend met de verhalen van beide groepen gingen we weer naar huis en zagen we nog een mooie zonsondergang. Moffat stopte even voor ons om een foto te maken! Toen we weer aankwamen in Donje stond het eten voor ons klaar. We hebben nog geen dag iets te klagen gehad over het eten. De vingers worden er bij afgelikt! Na het eten hebben we nog even naar de sterren gekeken, werd er een vuurtje aangestoken en hebben we genoten van alle groetjes.
Heel veel liefs van ons allemaal.
