Op de ouderwetse manier krijgen we een update uit Zambia: leider Carlijn schreef donderdag met de hand een nieuwsbericht, dat ons via-via per whatsapp bereikte. Ze vertelt over de belevenissen van de groep op dinsdag en woensdag.
Het is dinsdagmiddag en met veel vreugde worden de groetjes ontvangen. Doordat we lastig een plaats met internet kunnen vinden, komen ze nu allemaal tegelijk binnen. Uiteindelijk kunnen we 19 kantjes groetjes voorlezen. Het is een mooi moment en hier een daar wordt een traantje weggepinkt, met name van vreugde over de mooie berichten en de bemoedigingen.
Na de groetjes hebben we even tijd voor onszelf. Rond een uur of 5 is het tijd om ons klaar te maken voor de huisbezoeken. In groepjes van 6 gaan we, met pannenkoekenmix en koekenpannen op pad. Het wordt een indrukwekkende avond, waarop we worden geraakt door de omstandigheden waarin de mensen uit de gemeenschapleven. Terug bij onze verblijfplaats is de sfeer niet zo uitgelaten als op de voorgaande avonden. We praten samen na en langzaam vertrekt iedereen richting bed.
Om 6.00 uur worden we gewekt voor een nieuwe dag. De bouw gaat voortvarend vandaag vieren we dat we van twee gebouwen het hoogste punt hebben bereikt. Plotseling ontdekken we dat we dit op een bijzondere manier gaan fieren. Er staan namelijk flesjes cola en sinas voor ons klaar. Wat een feest! Als Coca Cola de reactie van de groep hierop zou hebben vastgelegd dan hadden ze een geweldige reclamespot gehad.
Na dit feest is het tijd voor de Nambo Express. De groep krijgt allemaal opdrachten die te maken hebben met cultuur. Van het zingen van het volkslied tot een traditionele dans, alles komt voorbij. Tot onze verbazing blijken vooral de heren in onze groep lekker soepel in de heupen. We lachen om de reacties van de Zambiaanse vrouwen op de dansmoves van de Nederlanders die, zacht uitgedrukt, onder het Zambiaanse kwaliteitsniveau liggen. Het is een vrolijke middag. Na het avondeten ontstaat er een kampvuur waarbij alle tophits voorbij komen. Ook de Fryske top 100 wordt vol overgave gezongen. Gelukkig komt ook oerendhard nog even voorbij, waardoor ik mij als geboren en getogen Achterhoeker ook helemaal thuis voel. Het is een heerlijke en ontspannen avond.
Mocht iemand benieuwd zijn naar de haan: Hij leeft (helaas) nog en hij zit nog niet bij de potentiële slachtoffers die deze middag zullen vallen als een aantal deelnemers een kip mag slachten.
Carlijn
