Nadat maandagmorgen het hoogste punt is gevierd is in de tussentijd weer van alles beleefd...
Gisteren is het dak erop gekomen en dat maakt het gebouw natuurlijk completer. Vandaag is de laatste bouwdag en er wordt nog steeds met veel energie gewerkt. Iedereen is gemotiveerd om zoveel mogelijk van het gebouw klaar achter te laten. Dat betekent bijvoorbeeld dat er gisteren een uurtje langer doorgegaan is door de ‘dak’-apen om alle dakplaten erop te krijgen. Er wordt nog volop gestukadoord, geverfd en al een begin gemaakt met opruimen. Dat we hier iets bijzonders aan het doen zijn maakt een gedeelte van het dagverslag van Rolf Slotman wel leuk duidelijk.
'Er was eens een dorp in het Zambiaanse land, genaamd Miloso. Heel gek maar dit dorp had een koning, namelijk koning Tembo. Dit was een hele goede koning voor zijn onderdanen. Hij zorgde dat zij zich konden ontwikkelen en werden door hem geholpen als ze het moeilijk hadden. Er was helaas genoeg werk voor hem te doen in en om het dorp. Gelukkig hoefde hij dit niet alleen te doen, hij werd namelijk geholpen door president Piet uit het verre Holland, en de zoon van de koning prins Dennis. Prins Dennis was een aardige prins maar hij had ook een mindere eigenschap… hij was heel erg lui! Namelijk reedt hij de hele dag rondjes met zijn stalen ros genaamd Tata en als hij even niet kon helpen ging hij lekker een uiltje knappen in zijn cabine, dromend over hoe hij zo weinig mogelijk kon doen. De president daarentegen was een man die als eerste wakker was en als laatste ging slapen. Daarnaast had hij een heel leger apen uit Nederland meegenomen die hem hielpen met het bouwen van ontwikkelingsgebouwen en hem vergezelden op uitjes. Daarnaast hielden ze hem vanwege zijn hogere leeftijd scherp door of zijn kleren of zijn telefoon te verstoppen.
Al met al had dit het begin van een heel mooi sprookje kunnen zijn. Maar wat er afgelopen tijd allemaal is gebeurd leek misschien anderhalf jaar geleden of tot een week of 2 geleden een sprookje.'
Wat er hier is neergezet blijft een miracle, maar daarnaast doen we ook nog heel veel andere indrukken op. Het kinderwerk bijvoorbeeld blijft elke middag een feest voor de deelnemers die het voorbereid hebben of mogen helpen. Uit het zelfde verslag van Rolf een indruk van wat er op het voetbalveld gebeurde.
'Na de lunch deze keer een hele uittocht naar het voetbalveld, onze thuishaven voor het kinderwerk, zelfs de grote huiskamertafel uit de eetzaal gaat mee. Vandaag het onderwerp: de Ark van Noach. Na een toneelstukje met een publiek van ongeveer 30 kinderen word er een laken gespannen over de tafel en komen er bussen verf op tafel. De kinderen mogen hun hand met verf laten insmeren en hun afdruk op het laken achterlaten en daaronder hun naam met stift erbij schrijven. Dit laatste heeft soms nog een handje van ons of bij sommige moeilijke namen van de locals nodig. Ondertussen wordt er een kruising van tikkertje en overlopertje georganiseerd zodat we niet het opgelopen aantal van ongeveer 100 (wauw) kinderen rond de tafel hebben staan. Na drieën is het tijd om de boel weer in te pakken en terug te keren naar ons nederige stulpje. Om het laken, met gek genoeg wel een paar dezelfde handafdrukken in verschillende kleuren en dezelfde namen te laten drogen. Deze gaan we aanbieden aan de plaatselijke basisschool.'
Ook is er maandag en dinsdag (gisteren) een bezoek aan een locale boer gebracht. Maandag een ervaring van het managen van verwachtingen in Miloso en dinsdag een ervaring waar er echt een beeld gegeven werd van de producten en het werken als kleine boer. Uit het dagverslag van Menno Beute een korte impressie van het bezoek maandag aan een boer die het woord cultuur nog niet kent.
'Na wat versnaperingen in de middag, vervolgde we onze dagelijkse bezigheden op de bouw, kreeg het kinderwerk weer de nodige aandacht maar werd ook de boer Morton bezocht. Op zijn eigen fiets leidde hij ons naar zijn moestuin, we hadden er zin in even weer in het leven van de Zambiaan te kijken. Heerlijk even geen stenen, dakka of wheelbarra……gewoon op het gemakje luisteren naar een echte boer die zijn tijd voor ons wil nemen Maar wat raar, met 3 grote stappen lopen we de hele moestuin door, met de nodige emmers op naar de rivier! Wat gaat hij doen, we snappen er niks van! Veel aandacht is er niet voor wortels, ui en witte kool. Nee, Morton heeft duidelijk een ander idee. Met ze allen naar de rivier water halen, want de wortels hebben water nodig. Geen cultureel uitje, gewoon hoppa aan de slag, treintje maken en emmers doorgeven. Het uitje is dan ook snel afgelopen na 20 emmers zijn we er klaar mee, op naar de warme prak!'
Vandaag nog bouwen, wat betekent stukadoren, verven en het logo wat we achter willen laten op het gebouw schilderen. Natuurlijk kinderwerk en later vanmiddag twee interlands die gespeeld moeten worden. Er zijn namelijk afspraken gemaakt voor een voetbal- en volleybal interland. Of er om 16.00 ook voldoende Zambiaanse tegenstanders zijn zullen we afwachten. Het idee alleen al maakt ons blij.
De sfeer is nog steeds heel goed en natuurlijk gaan de gesprekken meer en meer over een terugblik van de afgelopen twee en een halve week en over de thuisreis en het gemis van de feestweek. De enige niet Gramsbergernaar begrijpt niet van dit gemis, maar dat zal zeker aan hem liggen. Gisteravond is de groep verrast op hutspot, met hulp van Mark en Piet gekookt, met echte Nederlandse rookworst. Deze maaltijd deed kort het gemis even vergeten, gezien de reacties van de groep en de hoeveelheid die gegeten is. Ook onze locale keukenhulpen en bouwvakkers die hier eten en slapen hebben er, naar hun zeggen, van gesmuld.
Morgenmiddag is de overdracht wat naar verwachting een mooie bijeenkomst zal worden. We hebben nog niet echt een idee wat het wordt, maar zeker indrukwekkend.
Groeten vanuit een mooi Miloso, waar we vanmorgen na het ontbijt voor de eerste keer in de tijd dat we hier zaten wolken gezien hebben. Die zorgen en nu voor dat de zon niet zo warm is als de afgelopen dagen, maar het blijft zeer droog en stoffig. We hebben er naar gevraagd, maar in juli, augustus heeft het nog nooit geregend hier in Miloso.
Namens de hele groep,
Piet
P.S. Correctie op vorige verslag. Het was natuurlijk onze bouwleider Elise die iets gezegd heeft bij het hoogste punt
