Internet is geen vanzelfsprekendheid in Miloso, maar na een aantal dagen radiostilte is er weer een update van de Gramsberger apen.
De week is voorbijgevlogen en er heel veel werk verzet. De bouw gaat geweldig en de overige ervaringen blijven onverminderd de groep ‘verbazen’. Het bouwen was deze week best een beetje eentonig te noemen. Door een aangepaste uitvoering, bedacht door de locale aannemer, is er veel meer metselwerk dan er ‘normaal’ is. Dit heeft te maken met de manier van oplegging van de dakspanten en de gordingen. In ons geval zijn er twee gangmuren (de muren met de openingen voor de slaapkamers) die onderdeel zijn van de (dak)constructie en daarom eerst opgemetseld moeten zijn eer het dak erop komt. Dit betekent werk op de stijger en dus vraagt dat meer energie, en niet iedereen wil of kan op ‘hoogte’ werken. De groep blijft het werk met heel veel enthousiasme uitvoeren wat ook weer over slaat op de locale bouwvakkers en helpers. Er wordt heel veel samen gelachen op de bouw, naast de gesprekken met de enkele bouwvakker die engels spreekt zodat we op deze manier nog meer te weten komen van de manier van leven hier in Miloso. De voortgang en inzet verbaast ook de directeur van de middelbare school. Hij komt regelmatig even langs en blijft het een ‘miracle’ noemen hoe snel en goed het gaat.
Naast het bouwen is het kinderwerk dagelijks een hoogtepunt. Het aantal kinderen wordt per dag meer. Gisteren waren er al 75 kinderen die een onderdeel van het scheppingsverhaal gehoord hebben. We volgen deze dagen het scheppingsverhaal wat per dag door enkele deelnemers is voorbereid en met veel enthousiasme wordt verteld en/of uitgebeeld. Iedere dag een knutselwerkje wat door de kinderen wordt gewaardeerd en ook gedisciplineerd verloopt. Dit verbaast ons wel een beetje, maar komt waarschijnlijk omdat we zeker niet de eerste keer kinderwerk doen in Miloso. Het is tenslotte het 12e project hier van World Servants. Daarnaast natuurlijk de liedjes en de dansjes die heel veel plezier opleveren.
De avonden worden gebruikt om lekker uit te rusten, een spelletje te doen of de dagboeken bij te werken. Marco Z en Menno hebben ook een avond voor ons georganiseerd om ons het verschil tussen rijk en arm zelf te laten voelen, afgesloten met goede gesprekken in kleinere groepjes. De locale omstandigheden beginnen meer en meer te wennen. Natuurlijk is iedereen moe van de inspanningen op de bouw, wat zo z’n fysieke gevolgen heeft, maar is zeker geen sprake van ziekte of ernstiger ongemakken! De schijtkalender laat variatie zien, maar zeker binnen de ‘normale’ grenzen.
Gisteren een wandeling door Miloso gemaakt, waar we nu wel over de locale markt konden lopen. Door de ontwikkeling van Miloso is er nu ook een eerste vorm van handel gekomen. Mede door de komst van de Secondairy School is dit de laatste jaren verder ontwikkeld. De ruim 20 leraren van de school moeten ook eten etc zonder dat ze zelf iets verbouwen. Er is dus een vorm van vraag naar producten ontstaan die door de locale bevolking geleverd kan worden. De deelnemers waren wel onder de indruk van wat er aangeboden werd, met name de reuk (stank) en de grote hoeveelheid vliegen op de voor de verkoop aangeboden gerookte vis werd als zeer bijzonder ervaren. Wel hebben we ook de keerzijde van deze ontwikkeling gezien. Naast de handel waren er ook een soort van barretjes waar alcohol wordt verkocht en ook een gokkast staat. Hier had iedereen zijn eigen gedachten bij…..
Op de terugweg naar onze bouw- en slaapplaats zijn we langs de plaats gekomen waar de overheid de mais koopt van de locale boer. Een mooi systeem waar Miloso ook een regio functie vervult, mede door de ontwikkeling van de projecten van World Servants. Het is moeilijk voor te stellen maar in 2000 was Miloso nog niet met een auto te bereiken en nu zien we (mooie) gebouwen, handel, een vorm van ontwikkeling en een regiofunctie.
Dagelijks genieten we van alle groetjes die we krijgen en worden voorgelezen. Per dag wordt er ook een dagverslag gemaakt en hieronder het verslag van Marco Zoer van afgelopen woensdag, wat een mooi beeld geeft van hoe we de dag doorkomen:
Woensdag alweer, halverwege de week vol van gebeurtenissen en avonturen. Vandaag een speciale dag terwijl gisteravond al de eetzaal omgetoverd is en de Gramsberger apen zich langzaam in de slaapzak stoppen en gaan slapen. De eerste apen gaan zo rond half negen plat terwijl de laatsten rond de klok van half elf horizontaal gaan liggen. Mooie tamme bedoening dus zou je zeggen, iedereen die in bed kruipt tussen half negen en half elf maar niets is minder waar!!
Rond de klok van twaalf is het 22 Augustus ssssttt luister eens in de verte sstttt het komt steeds dichterbij … ja hoor daar komen ze hehehehe…..bebbbebbebbehehe beeuhhh …. Na een kwartier is het ons allemaal wel duidelijk, luidkeels onder het slaapkamerraam Bhehehepppie birthhhhday, onze kudde geiten zingt voor Ellen uit volle borst onder het slaapkamerraam. De volgende morgen vroeg iedereen in de stress met cadeautjes, versierde stoel en een eetzaal vol ballonnen en natuurlijk een Ellen die over het terrein zwalkte en echt niets in de gaten had. Leuk en gezellig binnenstapte voor het ontbijt en volledig verrast dat iedereen haar opwachtte met “er is er een jarig“ en de felicitaties van iedereen natuurlijk.
Na een voedzaam ontbijt en de goedemorgen gesprekken in de buitenlucht bij de opkomende zon. Het grappige is dat tijdens de goedemorgen gesprekken niemand een idee van dag tijd en datum heeft, dat is nu juist voor ons allemaal een bijzondere ervaring. Leven zonder tijdsbesef en we hebben geen flauw idee wat er twee kilometer verderop gebeurd. Na de goedemorgen gesprekken is het tijd voor onze invet en deet sessie, en op naar de bouw, corvee of voorbereidingen kinderwerk zodat we allemaal aan de slag kunnen.
Vandaag dierendag voor de bouwploeg.Tijdens het laden van de stenen in het veld op de Tata begonnen de bouwvakkers zich wel heel geheimzinnig te verzamelen rondom de stenen op de grond. Wij dachten, wat is dit toch allemaal, er werdt een grote stok opgezocht en 1 van de mensen begon behoedzaam steen voor steen af te stapelen, en ja hoor … een slang kronkelde tevoorschijn. Wij dachten allemaal ach, dat is nog niet zo’n hele grote, totdat ons verteld werd dat dit een van de giftigste soorten was namelijk de Mamba. De slang werdt door de midden gehakt en de kop met een aanhangsel verdween weer in de stenen. Na een kwartier zoeken moesten we maar weer verder werken maar toch ??? maar toch ??? brrrrrr beetje eng maar de lokale bevolking blijft koelbloedig en stelt ons gerust …….. Terug op de bouwplaats kom kom kom!! Er is een kameleon gevangen! Dus allemaal richting Daan Hofstede die de kameleon bij zich had. Wat een prachtig dier en wat genieten we van die diersoorten die we in Nederland niet tegenkomen. Later nog een Salamander, en een bidsprinkhaan in de wc en we wisten weer dat we in Zambia zaten.
De corvee ploeg druk in de voorbereiding voor het avondeten, verrassingsdag Ellen. Na de middag worden we opgedeeld in bouw en kinderwerkploeg en deze middag een groep van 65 kinderen op het voetbalveld. Mooie ervaring zo op te trekken met de kids en de groeiende groep die uit volle borst meezingt en meedanst met de Nederlandse liedjes. Kinderen die moeten voelen en handjes vasthouden, haren voelen en zachtjes onze blanke huid willen voelen. In drommen om ons heen willen zitten en heel aandachtig luisteren en alles in zich op nemen. Het gewone kleuren en touwtje springen en voetballen zijn echt de dingen waar ze zich uren mee kunnen vermaken, gaaf om te zien en mee te maken.
Ondertussen had onze corvee ploeg de kok Tito uitvoering leren patat bakken op zijn Nederlands. Dit omdat Ellen zo uitzag naar patat met mayonaise en dat werd natuurlijk geregeld door de andere apen. Nog een avontuur voor het eten, toen bleek dat de sleutel kwijt was van de jongensslaapzaal. Omdat de ramen allemaal voorzien zijn van tralies hebben we eerst geprobeerd Rolf door de tralies te proppen, dit paste helaas niet en moest Marco junior eraan geloven. Als een volleerd inbreker stond hij binnen een minuut binnen door de tralies naar binnen gepropt! Allemaal weer blij! Voor we het wisten was het weer donker en tijd om te eten, deze keer vol verwachting wat onze topkok Tito nu weer onder de deksels gestopt had voor ons. Bijna iedereen, behalve Ellen wist het…… in ieder geval patat!!. Yess. Het werden aardappels met koolsalade en bonen hahaha, dikke ronde gekookte patat deze keer. Na het eten natuurlijk de groetjes uit Nederland en de vele felicitaties.
Toch zijn we blij met onze kok Tito die van bijna niets toch zulke lekkere maaltijden maakt en als verassing gisteravond nog twee taarten gemaakt had met cake en chocolade, zo goed zelfs dat duo Daan weer uit hun bed kwamen om aan het gebak te gaan. De week weer gebroken met een dag vol belevenissen en avonturen.
Tot zover het verslag van Marco.
Bijna weekend, vanmiddag op huisbezoek, dus maar een halve dag bouwen en morgen naar Mikushi voor bezoek aan de markt en aan een Nederlandse mevrouw die hier al zes jaar maaltijden verzorgt voor één ouder kinderen die het hard nodig hebben. Zondag naar een bijzondere kerkdienst. Volgens Michael Tembo (onze geweldige coördinator) is er een samenkomst van heel veel kerken uit de omgeving waar naar verwachting 500 gelovigen aanwezig zijn. We kijken er nu al naar uit.
Groeten vanuit een mooi en nog steeds stoffig Miloso. We gaan de laatste week in en dan weer terug naar het schone Nederland waar we toch regelmatig aan denken. Ieder op zijn eigen manier en ieder met z’n eigen wensen en gedachten aan vrienden, familie, eten, drinken, mobiel, TV etc.
Piet
