De apen uit Gramsbergen slingeren van de ene indruk in de andere. Hoofdleider Piet doet verslag, we mogen meelezen met de dagverslagen van Carmen en Ellen en de eerste foto's en video's van de bouw zijn binnen, inclusief een rondleiding vanuit de lucht, met de drone van Daan.
Het is vrijdagmorgen net voor de lunch wanneer dit verhaal aan de computer wordt toevertrouwd. We hebben zo nu en dan contact met het internet, dus we gaan proberen dit verhaal weer bij jullie te krijgen. Wat een ervaringen voor de Apen uit Gramsbergen en Piet uit Culemborg, elk moment van de dag is er wel iets waar de groep van onder de indruk is en de onderstaande twee dagverhalen van Carmen en Ellen geven daar voldoende voorbeelden van.
De bouw gaat echt als een speer. Gisteren de eerste steen gelegd, na mooie woorden van Michael Tembo (de coördinator), het hoofd van de middelbare school en van Piet als hoofdleider kon iedereen aan het werk. En dat gebeurde met heel veel energie en enthousiasme, wat een geweldige productie tot gevolg heeft. Zojuist is er begonnen met het neerzetten van de steigers, dus dat zegt voldoende. De sfeer in de groep is heel goed en iedereen geniet nog volop van het hier zijn. Natuurlijk komen de eerste lichamelijke ongemakken naar boven, maar niets abnormaals te melden. We zijn onder de indruk van het geweldige goede eten wat we krijgen en zelfs de rijstepap ’s morgens begint te wennen.
Nog een klein voorbeeld van Afrika was de afgelopen nacht. De overige lege lokalen van de middelbare school (het is ook hier vakantie) bleken verhuurd te zijn aan een zeer grote groep jongeren van evangelische kerken. Op zich prima, maar dat ze bij aankomst rond middernacht nog heel veel enthousiast geluid maken wat tot diep in de nacht duurt en dan voor zonsopgang opnieuw de bijzondere wisselzang begint is iets wat wij niet kennen. Hierdoor heeft een zeer groot gedeelte van de groep niet maximaal goed geslapen heeft (en dit is een understatement). Gelukkig heeft het tot nu toe geen invloed op ons humeur en is iedereen weer volop aan het werk.
De twee dagverslagen:
Woensdag 15 augustus 2018
Goedemorgen wakker worden het is 6 uur! Het was tijd om ons heerlijke bedje te gaan verlaten want om half 7 eten en 7 uur reizen. Maar zoals elke aap wel weet wij als Gramsbergernaren zijn heel goed in op tijd komen. Dus half 7 is kwart voor 7 en 7 uur reizen is kwart over 7 reizen. De bus reis was prima en we keken onze ogen weer uit. Beetje zwaaien naar links en een beetje zwaaien naar rechts. Hobbeltje hier en hobbeltje daar. En met inhalen doen we gewoon 3 vrachtwagens tegelijk en volgen we gewoon de persoon voor ons want je weet toch het komt allemaal wel goed. De vrouwen zijn weer een ervaring rijker want ook wij moesten ons toch echt aan het lot overlaten en genieten van heerlijk prikbosjes terwijl we moesten plassen. Uiteindelijk mochten we dan toch echt overstappen in de vrachtwagen. En toen hadden we de tijd van ons leven. We werden soms wat gelanceerd of kregen takken in ons gezicht maar we kwamen toch echt uiteindelijk aan in Miloso. De boel een beetje verkend, de slaapzalen gereed gemaakt, gespeeld met de eerste kinderen. Maar morgen begint het dan toch echt.. We gaan bouwen!
Carmen Beute
Donderdag 16 augustus 2018
“Goedemorgen!” klinkt er om half 7 door de slaapzalen. Om 7 uur stond het ontbijt klaar, dus hup! allemaal in de werkkleren. Ingesmeerd met zonnebrand en deet en al, wat voor een aantal nog een hele ingewikkelde opgave bleek, konden we smullen van een heerlijk ontbijtje; rijstepap, wat we konden ‘wegspoelen’ met heerlijk zelfgebakken brood door de kok die ons eten voor de komende weken verzorgd; Tito.
En toen was het éindelijk zover, na de laatste veiligheidsinstructies, konden we beginnen met bouwen. Zodra de eerste steen door onze toppers van een bouwleiders (want wat moesten we zonder hen?!) was gelegd, werden de taken verdeeld en kon iedereen aan de slag. Een aantal personen mochten aan het werk met het cement, aka DAKA!!!, weer een aantal met het metselen van de muren en het laatste aantal mocht stenen sjouwen. We werden gemixt met de lokale bevolking, wat tot leuke gesprekken leidde. Steen voor steen kwam er snel een heuse muur tevoorschijn. Waar jij net een steen had neergelegd, was dit, uiteraard, niet op de manier zoals dat hier gedaan wordt, dus; MORE DAKA!!! Ook onder de deelnemers vonden er bijzondere gesprekken plaats, zoals; “Ik heb mijn roeping gevonden! Ik word cementlegger!” “Euh, dat noemen we ook wel een metselaar” “Ohja”. De sfeer was heerlijk, evenals de temperatuur in combinatie met het lekkere briesje. Dit maakte dat we konden bouwen als een speer! Af en toe wat DAKA in je gezicht of een steen op je schoen, maar dat kon de pret niet drukken. We leerden elkaar wat woorden in onze eigen taal, zoals; “Dankjewel moatie!” of “DAKA”. Even een aantal keer een pauze tussendoor, en hup! weer hard aan de bak.
Ondertussen werd er in de eetzaal (en op de wc’s) hard gewerkt aan de ‘schijtkalender’. Inclusief verschillende gradaties van ‘zo dun als rijstepap’ tot aan ‘Donders Dikke Daka’
Om 4 uur zat het werk erop en konden we allemaal even douchen. Of nou ja, een emmer water over je hoofd heen gooien. Wat al onze verwachtingen overtrof.
Ondertussen hadden de kinderen uit het dorpje zich weer verzameld op het ‘plein’ en waren samen met de deelnemers aan het touwtjespringen, liedjes zingen, frisbee-en en haren vlechten.
Om 6 uur stond het eten weer klaar, gevolgd door de ‘groetjes’ van de thuisblijvers en konden we daarna allemaal uitrusten van een heerlijke, maar intensieve dag!
Ellen Niezink
Het is bijna weekend, nog een middag hard aan de slag en morgen is er een mooi cultuurprogramma in het vooruitzicht en zondag naar de locale kerk. Hierover zullen jullie later zeker weer op de hoogte worden gebracht.
Dank voor alle groetjes, blijf die sturen. De groep is er blij mee en het voorlezen wordt met veel enthousiasme ontvangen.
Groeten vanuit een mooi Miloso namens de hele groep,
Piet
(klik op de foto's/video's om ze compleet te zien)
