De bouw in de tweede week heeft een huis met een dak opgeleverd, #dankbaarentrots. Tegelijkertijd zijn we weer volop ondergedompeld in cultuur en mooie ontmoetingen
De update duurde wat langer omdat het internet niet altijd goed is, maar hier is dan weer ons verhaal.
De werkdag (vrijdag) nadert zijn einde. In een nog steeds heerlijk zonnetje worden de laatste bergen daka gemaakt. Ze zijn nodig voor de tweede woning. Marloes en Tosca buffelen om de kruiwagen te vullen met zand. En even later dirigeert Toluke als een professionele daka meester Ellemieke, Noortje en Niels langs de verschillende stappen van het daka mixen. Intussen draagt Ingrid emmers met water aan die nodig zijn. Ze blijft ook een beetje in de buurt want ze wil graag metselen. Even later kan zij met Gerard aan de slag.
Binnen de muren van de tweede woning maken Mirjam en Zaïra de kapotte stenen klein als basis voor de latere cementvloer. Intussen hebben ze goede gesprekken en vrolijken zij de bouw op met liedjes en een dansje. Het is een mooie afsluiting van de werkweek.
We mogen terugkijken op een prachtige voortgang op de bouw. In de loop van de afgelopen week leek het er even op dat er te weinig stenen zouden zijn. Maar gelukkig werden er nieuwe voorraden aangevoerd met de ossenwagen. Hidde moest hierbij zijn skills als dierenfluisteraar nog aanspreken omdat één van de koeien graag los van de kar op avontuur ging. Met zachte hand werd ze teruggeleid.
Met de nieuwe voorraad stenen kon de bouw van de tweede woning echt beginnen en dat hebben we met verve gedaan.
We hebben nog één bouwdag te gaan. Dus we hopen zo ver mogelijk te komen met de tweede woning. Julia, Lars en Baukje maken een prachtig logo dat zij maandag op de eerste woning kunnen schilderen.
Op dinsdagmiddag zal de bouw weer worden teruggelegd in de gemeenschap.
We hopen en willen er op vertrouwen dat we hen voldoende hebben versterkt en geïnspireerd om vol goede moed verder te bouwen. Dat de gemeenschap zich gesterkt weet met het oog op de toekomst van hun kinderen.
Naast de bouw hebben we weer veel andere ervaringen, ontmoetingen en activiteiten meegemaakt.
De huisbezoeken in kleine groepjes springen er wel uit. Ze zijn indrukwekkend, confronterend maar wekken ook dankbaarheid. Het is schrijnend om te ontdekken dat volwassen en kinderen slechts één keer per dag eten en dan ook nog slechts nsima (maïsdeeg) met wat karige groente en een schamel stukje vlees. Het maakt je stil en laat je heel goed beseffen hoe goed wij het hebben, in Kachele en zeker in Nederland. (Detail: voor ons worden iedere dag vijf kippen geslacht en we eten drie maaltijden).
Als verrassing bakken we bij de gezinnen pannenkoeken. We delen ze uit en ze worden onderzoekend maar dan ook gretig opgegeten. Dit is niet verbazend als we denken aan de stille honger die er ook moet zijn.
Afgelopen week is het programma Life Skills begonnen. Hierbij praatten Leonie, Julia en Ruben Veldhuizen met tieners over belangrijke onderwerpen zoals; je bent speciaal in Gods ogen, vriendschap, menstruatie en de toekomst. Ze hebben mooie gesprekken gehad met de tieners. Ook hebben ze spelletjes gedaan en de tieners leren kennen. Kortom, een geslaagd Life Skills programma.
Een kleine groep heeft een ochtendje onderwijs gevolgd om te ontdekken hoe een les in de school gegeven wordt. Het is er behoorlijk streng en je moet het ook echt goed doen. Bij het schrijven van het getal tien haalde Daan een onvoldoende omdat de cijfers wel precies moeten voldoen aan de regels.
Het kinderprogramma wordt iedere dag met enthousiasme gegeven en ontvangen. Het is verrassend mooi om te horen hoe de kinderen de liedjes in het Nederlands kunnen meezingen. De verschillende Bijbelverhalen zoals Jona, Daniel, de schepping en Ruth worden met aandacht gevolgd en uitgespeeld.
Het is wel opvallend dat we meestal met een bescheiden groepje beginnen, maar in de loop van de ochtend groeit de groep gestaag naar zo'n tachtig. Het zijn fijne, speelse en waardevolle ochtenden.
Ook op persoonlijk en geloofsvlak wordt er stevig gebouwd. Er groeien vriendschappen en veel gesprekken verdiepen zich met persoonlijke verhalen en zorgen. We hebben een verstilde toerustingsavond gehad waar persoonlijke zorgen om geluk, verdriet, eenzaamheid, vetrouwen in God een plek hadden. We zijn dankbaar voor de mooie onderlinge verbinding.
Ook was het heerlijk en verbindend om bij een kampvuur al zingend ons geloof te delen.
Onze groepsknuffels (Kondwani en Masusko) krijgen iedere dag een ander baasje. Kondwani betekent happy en is bestemd voor degene die iets moois of goeds heeft gedaan. Masusko betekent problemen en is bestemd voor degene die iets doms of onhandigs heeft gedaan. Zo ontving Mirjam Masusko een keer omdat ze vond dat onze latrine een zonnebril nodig had. En Vera kreeg op een dag Kondwani mee omdat ze een mooi gebed bij de maaltijd had uitgesproken. Het is iedere dag weer anders en het levert ook regelmatig veel gelach op.
Met ons als groep gaat het nog steeds heel goed. Veel plezier, wel wat vermoeidheid hier en daar, maar iedere dag ook weer een nieuwe spirit. Iedereen is gezond genoeg (ook wel wat pijntjes) om er een prachtige week van te maken.
Inmiddels is het zondagmiddag. Zaterdag hebben we een markt bezocht. Coördinator Moffat zegt dat het een markt is waar 'you can buy nothing'. Het gaat vooral om de ervaring en sfeer. Maar Baukje wist een leuk shirt te scoren, Hidde kwam met een tasje bananen, Judith en Marielle kwamen met mooie doeken terug. Noortje had wel interesse in een geit. Op zondag was het er bijna van gekomen dat ze er eentje had gekocht.
Op zaterdagavond hadden we candlelight waarvoor een bekende Nederlander was overgekomen. Nu Jan van Veen overleden is heeft Gertjan iemand anders gevonden.
Op zondag zijn we naar de kerk geweest. Het was een prachtige viering met zang en dans en een preek in drie punten.
Na de lunch was er even tijd voor complimentenboekjes schrijven terwijl Benjamin en Niels met football for water aan de slag gingen. De uitleg over hygiëne in combinatie met voetbal werkt goed.
Toen was het hoog tijd voor de belangrijke interland Zambia-Nederland. Coach Hidde had het team tot in de tenen gemotiveerd en met leeuwenmoed werd na een heroïsche strijd de overwinning binnengehaald. Daar zag het na 4 minuten niet naar uit toen Zambia wist te scoren bij onze solide sluitpost Daan. Maar zoals vaker bij Nederland rechtten we onze rug en wisten we de verhoudingen om te keren in ons voordeel. Eerst scoorde Sem met een halve omhaal en niet veel later wist Wouter met goed doorzetten de Zambiaanse keeper te verschalken. De druk op het Nederlandse doel nam daarna wel toe maar de verdediging stond pal.
De overwinning van 1-2 smaakte zoet en laat ons vannacht lekker slapen. Dat hebben we ook weer nodig voor de laatste bouwdag op maandag.
Voor een aantal groepsgenoten zal de nacht wel wat onrustiger zijn omdat ze bij gastgezinnen gaan overnachten. Best spannend, maar ook gaaf.
Morgen dus de laatste bouwdag en ook het kinderprogramma voor het laatst, want op dinsdag vieren we het kinderfeest en is de officiële overdracht.
Tja en dan nadert het moment van inpakken en op reis gaan. We houden op dinsdagavond nog een bonte avond waar ruimte is voor alle lol die we met elkaar kunnen hebben. We gaan waarschijnlijk onder andere op berenjacht.
Dan zullen we op woensdag Kachele verlaten. Met pijn in ons hart, in het bijzonder vanwege de kinderen. Maar ook met verlangen naar jullie.
We gaan op weg naar huis, maar nog niet helemaal. Eerst nog op safari tussen nijlpaarden en olifanten. We kijken er naar uit.
Maar ook kijken we er naar uit om jullie weer te zien en te omarmen.
Lieve groet van ons allemaal
Gertjan
