Je zou maar jarig zijn in de middle of nowhere. ZA424 bewijst aan Naomi dat er meer mogelijk is dan ze ooit had verwacht. Sowieso verrast ZA424, want na twee dagen bouwen is er een waar gebouw uit de grond verrezen. Nieuwsgierig? Kom maar op! Want die notendop is groter dan je denkt!
African time
Na een veilige aankomst op het vliegveld stelt de douane ons geduld op de proef. We zijn toch écht aangekomen in Zambia en zullen drie weken ontstressen met het Afrikaanse begrip van de tijd. Vol enthousiasme ontvangt onze projectcoördinator Michael ons. Hij kent ons Hollanders: hij heeft tot ieders blijdschap een uitstekende burger “with cheese” klaarstaan en water. Met twee busjes rijden we richting ons hostel voordat we morgen naar Chambale vertrekken.
We zijn voorbereid op een back to basic verblijf in Chambale, dus tot ieders verbazing arriveren we bij een prachtig hostel. We genieten van vrije tijd, een luxe zwembad, lekkere bedden, en de mogelijkheid om lekker te douchen. We gaan vroeg koesen.
Een nieuw ritme
Om 4:45 wekt dagleider Johan ons voor het ontbijt. ‘Als dit het nieuwe schema is….’ zie je een aantal denken. We willen voor de file uit Lusaka achter ons gelaten hebben.
We reizen met twee busjes. De reis is indrukwekkend. Veel van ons zijn nog niet op project, laat staan buiten Europa geweest. Zo veel gaat er door ons heen, dat we er dan weer stil van zijn en dan weer vol verbazing over spreken. Een greep hieruit:
- Het prachtige landschap
- Het verschil tussen arm en rijk en de zichtbare buitenlandse (Aziatische / Chinese) inmenging
- Het bewust verbranden van lage begroeiing
- Het vuil langs de kant van de weg
- De kraampjes waar mensen wat proberen te verkopen waaronder de lokale Seats & Sofas
- De politie checks, waar ook vrouwen dienst doen
- Een man die met een fietspomp zijn autoband staat op te pompen
- Omgevallen vrachtwagens
De twee plas pauzes in de bosjes gaan de een wat beter af dan de ander. We arriveren na het middaguur bij de vrachtwagen en ontmoeten Michael weer die een dubbelrol vervult als coördinator van een ander project en ons project opstart. De vrachtwagen brengt ons verder. We zijn enthousiast, gaaf toch?!
We worden alle kanten op geschud en onze billen kleuren langzaam blauw. Sommigen wensen dat ze toch geplast hadden. Gelukkig went dit snel en genieten we van het landschap waar we nu mogen zijn en de bevolking die zodra ze ons zien hun werk neerleggen, uitgebreid zwaaien en ons welkom roepen.
Een kinderkoor wacht ons op
In de verte horen we kindergezang. Dat kan maar 1 ding betekenen, we zijn er! We springen uit de vrachtwagen om ze tegemoet te lopen. Pieter gooit zijn drone de lucht in en we marcheren de schoolplaats op. Als ze de drone zien hoor je in hun gezang een golf van opwinding. Het dak gaat er vervolgens af! Wat een feest en wat een warm welkom! Van peuter tot overgroot oma, moeders met baby op de rug, iedereen staat te zingen en te dansen. We ontmoeten elkaar van hart tot hart en zullen dat blijven doen.
We werken gauw een maatlijd weg en dan is het tijd voor een Hollands feestje: georganiseerd inrichten. Voor sommigen voelt het nog steeds als chaos. Als eenmaal de slaapkamer puzzel is gelegd, blijken we rap klaar. De klamboes hangen of staan, de een beduidend groter dan de ander ;) en al snel zijn alle gemeenschappelijke spullen ingezameld. De leiders maken kennis met plaatselijke sleutelfiguren. Conform afspraak zijn de hoeken van het gebouw al gemetseld. Een vliegende start ligt in het verschiet. We hebben zelfs nog tijd voor spelletjes en een competitieve pot voetbal. Door alle teamwisselingen hebben we allemaal gewonnen, dat is dan toch weer fijn.
Terwijl wij onze rijst met kip eten, blijkt het in no-time donker te zijn en als de avond vordert, blijkt het ook in no-time koud te worden. Na de avondsluiting over vriendschap (David en Jonathan) gaan we onze eerste nacht in Chambale in. Op naar de eerste bouwdag!
Troffels, daka en de eerste steen
Mirthe wekt ons, althans, degene die nog niet wakker is vanwege een haan of de kou. Niet iedereen is fan van de rijstepap, maar aangevuld met zoetigheid lust iedereen het en vindt Niels het smikkelzalig. Maar die broodjes… hoe maken ze die hier? Zelfs zonder beleg zijn die heerlijk! Toch blijven er in eerste instantie een paar over, simpelweg omdat we een ander voor laten gaan op onszelf. Wat een houding, nu al!
Dan volgt de preek van bouwleider Wim en openen onze (Chambale en Holland) beide opperhoofden de bouw. Zodra introducties en dankwoorden gepasseerd zijn, willen we ons storten op het metselwerk. Daar volgt de eerste planwijziging vanwege gebrek aan troffels en cement. Gelukkig kan de eerste steen wel worden gelegd. Vervolgens gaan wij stenen sjouwen en de bouwplaats opruimen. Met vereende krachten vindt dit plaats. Al snel kunnen we dan toch metselen en gedurende de dag stampen we de school uit de grond. We hebben veel plezier met de mensen uit het dorp die ons vaak erg grappig vinden. We krijgen bijnamen, zo is Maurits nu Dakaboy. Ook elkaar vinden ze vaak erg grappig. Wat een heerlijke sfeer! Een shout-out naar bouwleider Wim die als een rustige ijsbeer op en af loopt en alles in de gaten en onder controle houdt.
Onder leiding van Gemma voeren een aantal van ons het kinderprogramma uit. We genieten enorm hiervan en tegelijkertijd maakt het indruk om te zien hoe sommige kinderen eruit zien, zowel fysiek als het gebrek aan goede kleding. We blijven geconfronteerd met de rauwe werkelijkheid.
Douchen met drie kopjes water, het kan écht
Na de bouw is het tijd voor een verfrissende douche. Een grote drum staat op het vuur. We vullen een emmertje water met twee bekers erin en stappen in onze groepsdouche. Tijd voor een nieuwe ervaring. Met kopje één inzepen, dan twee tot drie kopjes om af te spoelen en hopen dat alle zeepresten weg zijn. Uiteraard zijn de vrouwen kalm en rustig en weet de hele omgeving dat de mannen aan het douchen zijn. We eten en gaan met elkaar in gesprek onder leiding van Chris en Mirna over geloven in de moderne tijd.
Je zou maar jarig zijn in Chambale
Naomi weet niet wat haar overkomt. Om 6 uur ‘s ochtends staat er een volwaardig mannenkoor met gitaar en rauwe ochtendstem rond haar bed om haar wakker te zingen met ‘er is er een jarig’. En Friese sokken als cadeau van Fred. Met nummer zeven die deze sokken krijgt, is Fred aardig op weg Chambale in te burgeren in Friesland. In de Goede Morgen Gesprekken (GMG) beginnen we elkaar steeds beter te kennen en vloeit er hier en daar een traan. God bouwt niet alleen aan een schoolgebouw, Hij bouwt ook aan ons. In de uitzwaaidienst van de groep uit Nieuwerkerk ging het over Gods Zegen. Deze mogen we ervaren en overdragen. De bouw gaat als een RAKET! De buitenmuren staan al, de voorbereidingen voor de ringbalk zijn gedaan en menigeen van de groep heeft zijn innerlijke stukadoor naar boven gehaald. Een aantal scheppen fanatiek vrachtwagens vol met zand en zoals jullie op het filmpje kunnen zien, schept Johan vooral fanatiek er overheen.
Door de droogte dit jaar is de waterpomp in het dorp leeg. Hierdoor halen de vrouwen het vele benodigde water met emmers op hun hoofd van ver; hoe indrukwekkend! Deze kans laten we niet aan ons voorbijgaan en al snel lopen ook wij met emmers en stenen op ons hoofd.
Of Naomi's verjaardag nog niet genoeg verrassingen kent, tovert Tito (lokale chef-kok) een heuse chocoladetaart tevoorschijn! Gemma geeft opnieuw bezielend leiding aan het kinderprogramma, met hulp van inmiddels bijna de halve groep. We kunnen wel stellen dat het kinderprogramma een waar succes is! Met wederom Niek in de hoofdrol als Gideon. Ontluikt in hem een ware acteur? Aan het einde van de dag mag de GMG groep van Johan op huisbezoek en opent Mirthe een volwaardige kapsalon. De beruchte wasstraat krijgt hiermee een nieuwe definitie en de haren werden heeeerlijk gewassen. ‘s Avonds genieten we van de prachtige sterren, een warm kampvuur en onder leiding van Chris zingen we de mooiste nummers.
We zien uit naar een cultureel weekend. Aan jullie om vast te bedenken wat dat zou kunnen zijn…. Later meer.
Oant moarn!
