Vandaag ontvingen we een uitgebreid verslag van de belevenissen van de groep tijdens de afgelopen week. Een terugblik:
Lieve allemaal,
Na een enerverende reis via Nairobi en N’dola zijn we met de bus vertrokken naar Mukushi.
Na ± 2 ½ uur, en een klapband, zijn we overgestapt in de open laadbak van een vrachtwagen. Er werd gezegd: “voor een rit van ongeveer 1 ½ uur “. Dus bijna 3 uur later zijn we op onze eindbestemming aangekomen. “Be flexible”.
De volgende ochtend konden we de omgeving bekijken van wat voor ons voor de komende weken ons ‘thuis’ is. Indrukwekkend. Midden tussen de lokale bevolking naast de nieuw te bouwen school. De eerste verrassing is de school: de fundering gestort, vloeren klaar, diverse muren al 1½ meter opgemetseld en de kozijnen gesteld. Dat hebben we ook wel eens anders meegemaakt!
Zondag zijn we met de lokale bevolking in een dichtbij gelegen kerk geweest. Een geweldige ervaring met muziek en dans. Er was een preek en een Bijbelstudie waarbij iedereen iets mocht vertellen. Over de grenzen één in Christus.
De volgende dagen worden gevuld met GMG (goede morgen gesprekken), corveedienst, metselen, stenen sjouwen, harken, stukadoren, etc. Iedereen draagt zijn steentje bij en de sfeer is prima.
De ene avond is er een programma en de volgende avond is iedereen vrij.
Op één van de avonden heeft Michael, onze contactpersoon, zijn verhaal verteld. Iedereen was erg onder de indruk.
Veel dingen komen zoals ze komen. “Ontspan” is dan ook een veel gemaakte opmerking. Net zoals “Be flexible. This is Africa”.
Op een andere vrije avond ontstond er spontaan een zang en dansfeest met de vrouwen en kinderen van het dorp. Om en om werden er Engelstalige (of Nederlandse) en Bemba liederen gezongen. Totdat we ontdekten dat we allemaal het lied “Welke vriend is onze Jezus” kennen. Meerstemmig, in het Engels en in Bemba, midden in Zambia……. Kippenvel! En dit alles rondom een kampvuur vlak voor onze slaaplocatie.
Vrijdag 23 oktober plaatsten we de dakspanten. Zaterdag werden de gordingen geplaatst door de lokale werkers terwijl wij begonnen met genieten van een vrij weekend.
We zijn op tijd naar Mukushi naar Gerda den Ouden gegaan. Zij heeft haar leven ten dienste gesteld voor kinderen in Mukushi. Zij heeft hier een foodcentre waar kinderen 5 dagen per week een maaltijd krijgen en de schoolkosten worden betaald. Wij krijgen haar verhaal te horen.
Ook zijn we met z’n allen naar de markt in Mukushi geweest zodat we het gewisselde geld konden uitgeven voor het thuisfront.
Zondagmorgen gaan we naar een kerkdienst in Miloso. Van hieruit gaan we naar Noah’s arc van farmer Barto Young in de buurt van Miloso. Hier is een klein safaripark met lokale dieren. Dit omdat hij wil dat dit behouden blijft voor de komende generaties.
Van hieruit vertrekken we naar de Chengelo School. Hier gaan we een kerkdienst mee maken met de studenten van rijkere komaf. Vanaf hier achter in de laadklep van de vrachtwagen terug naar ‘huis’.
De dagen erna werken we ernaar toe om woensdagmiddag de school te kunnen terug geven aan het dorp. We hebben gehoord dat de lokale bevolking al druk doende is met de voorbereiding. Er is zelfs een lied geschreven met “Thank you Hollandia”. Dit belooft een geweldig feest te worden!
We zitten hier nog maar een week maar zijn al zo vertrouwd met de mensen en omgeving dat het afscheid ons moeilijk gaat vallen. De wetenschap dat we allen die we liefhebben weer in onze armen kunnen sluiten, maakt dit vast wel weer goed.
Tot nu toe een geweldig gezegend project.
Lieve allemaal, heel veel liefs uit Zambia en tot snel.
