De eerste volle dag in Msuzi zit erop. Over settelen, de eerste steen, verlate taart en plezier met de kids…
Nog voor de wekdienst van Irene & Co. verstoort een hysterische haan de vredige nacht in Msuzi. Na de eerste rijstepap, waarvan evenveel genoten als gegruweld werd, was het tijd voor GMG. Rond het centrale veld van de school streken we in groepjes neer om onze eerste ervaringen, verwachtingen en voornemens te bespreken.
Om negen uur staat de welkomstceremonie gepland. We zien wel wat kinderen onze kant op komen, maar tot kwart over tien blijft verdere actie uit. Gelukkig vermaken we ons prima terwijl we wachten. Rob ontpopt zich tot waren entertainer en we bouwen ons eigen feestje met de tientallen kinderen. Dan stroomt het veldje voor ons thuis vol met kids en personeel van de school. We schuiven onze schoolbankjes erbij en de ceremonie begint. Veel warme woorden, ontroerende gedichten van de leerlingen en dansen volgen, allemaal om ons een warm ‘welkom thuis van huis’ te geven.
Intussen is onze eetruimte gebouwd: een groot zeil tussen het slaap- en klas gebouw wordt onze centrale ruimte, waar we aanschuiven voor de lunch. Daarna pakken we de klussen op die voor de ochtend gepland stonden en pm drie uur zingen we nog een keer voor Sanne, als we haar een mierzoete Zambiaanse verjaardagstaart geven.
Dan is het eindelijk zo ver: we gaan naar de bouwplaats. Na een introductie en veiligheidsinstructie leggen Bas en Stanley de symbolische eerste steen. De rest van de middag ruimen we de bouwplaats op en maken we de plek klaar voor onze eerste volledige bouwdag morgen. Bij het avondeten genieten we van alle groeten van thuis (bedankt voor het uitgebreide verslag van de verrichtingen van de Leeuwinnen, Eva) en een prachtig geschreven dagboekverhaal van Roos en Anne.
We zitten nu in onze eettent voor een vraag- en antwoordprogramma met projectcoördinator Moffat en leider van de school voor kinderen met een handicap Chisomo. We leren veel over inclusief onderwijs en hoe zich dat ontwikkelt in Zambia. Het staat nog enorm in de kinderschoenen, maar we zijn onder de indruk van de passie van Moffat en Chimoso en zijn dankbaar dat we mogen bijdragen aan hun prachtige droom.
Zo meteen nog even naar de oneindige sterrenhemel kijken en dan naar bed. Morgen gaat de wekker om zes uur voor een echte volle bouwdag. We zien ernaar uit!
p.s.: Internet is hier erg slecht, daardoor lukt het vaak niet om foto's toe te voegen aan de berichten. Die worden daarom later toegevoegd.
