Hoofdleider Geert Bouter doet verslag van een week vol culturele potpourri. Aan zijn schrijfsel is nog niet te merken dat het energieniveau daalt...
Beste mensen, Jullie krijgen de hartelijke groeten van iedereen! Het doet ons bijzonder goed om jullie berichten te lezen! Het maakt ons allemaal erg blij!
Het is alweer een weekje geleden dat ik achter het internet zat, dus bij deze weer een compleet verslag van afgelopen week. Ik snap heel goed dat de titel van dit bericht jullie wenkbrauwen doet fronsen en erg nieuwsgierig maakt, maar laten we de uitleg daarvan nog even bewaren. Eerst maar eens even de rest vertellen.
De afgelopen week is er keihard gebouwd in Rooigrond City. Na 3 dagen gewacht te hebben op de stenen, wordt er nu keihard gebouwd. Bijna alle muren staan nu in de crèche, de binnendeuren zijn ook geplaatst, vandaag worden de laatste ramen geplaatst (waar we erg blij mee zijn, want de stenen er uit hakken is een zeer zwaar karwei. Maar onze jongens klagen niet, die gaan maar door!), de muren worden gestucd en we hopen ook nog aan het plafond te beginnen, want jawel, tot onze grote vreugde konden we gisteren in eens een steiger ophalen. We hebben na vandaag nog twee hele bouwdagen, dus we hopen dat we alles zo veel mogelijk kunnen afmaken. We willen graag nog het plafond er in maken, maar of dat gaat lukken is nog maar de vraag. Wie zien het wel! Dat is sowieso de gehele denkwijze hier. We leven per dag, plannen voor morgen kunnen best nog 3 keer veranderen, maar daar wen je wel aan.
We genieten intens van het leven hier. De vermoeidheid is deze week wel toegeslagen, deelnemers zijn soms erg moe, maar wat wil je als er zo gebikkeld wordt. Gelukkig zijn de avonden meestal erg relaxt. Er zijn natuurlijk wat uitzonderingen... Vrijdag was de Dutch Cultural Night. Na even 15 minuten brainstormen hadden we een prachtige Hollandse avond in elkaar gedraaid. 'Ik hou van Holland' met de enige echte speciaal ingevlogen Linda de Mol. Op geheel vakkundige wijze leidde zij de avond. Menig traditioneel spel kwam voorbij, zoals spijkerpoepen, koekhappen, een quiz en natuurlijk het groot dictee der Nederlandse taal. De Zuid-Afrikanen waren bloed fanatiek en wilden alles winnen, maar bij het dictee was het ernstig moeilijk, want hoe schrijf je nu precies przewalskipaard? Het nakijken was een grote uitdaging, want het teruglezen was nog moeilijker dan het opschrijven. Natuurlijk konden de traditionele pannenkoeken niet ontbreken en daar werd ook bijzonder van gesmuld.
Andere avonden vullen we vooral met douchen slapen en Halli Galli spelen. Tot ieders grote frustratie weet onze voortreffelijke hoofdleider iedereen van de tafel te spelen. Natuurlijk willen ze telkens revanche, maar het eindigt altijd hetzelfde. De potjes zijn altijd hilarisch vooral als onze Zuid-Afrikaanse vrienden ook meespelen. Het tempo ligt daar, netjes gezegd, ietsjes lager, wat er op neerkomt dat een aantal pas slaan als we vier rondes verder zijn. Maar dat geeft natuurlijk helemaal niks. Het is bere gezellig met elkaar.
Afgelopen weekend is de complimentenbox geïntroduceerd en na elke maaltijd wordt er door iedereen driftig geschreven. Het lijkt wel of er elke dag meer complimenten gegeven worden en dat is erg tof om te merken en ook om te horen. Hoe het gebeurde weet niemand meer, maar op een gegeven moment zaten er zelfs liefdesverklaringen in de box. Dus hebben we afgelopen woensdag maar omgedoopt tot 'Wedding Wednesday'. Tijdens het diner werd iedereen aan elkaar gekoppeld en gingen er zelfs een aantal op de knieën. Er was zelfs een heuse strijd om de hand van ons Zuid-Afrikaans staflid door twee, niet te benoemen, Nederlanders. Uiteindelijk gaf de één maar op, wat overigens heel verstandig was.
En gisteren was het dan 'Wedding Wednesday'. In de avond hadden we ook onze South African Cultural Night en er werd mooi ingespeeld op het thema van de dag. Nadat alle paren bij elkaar zaten kon het programma echt beginnen. Het begon met een zeer indrukwekkend toneelstuk over de studentenrellen in 1976 in Soweto wat het begin was van het einde van de apartheid. Daarna lieten ze zien hoe een tradtioneel huwelijk geregeld wordt. Er wordt eerst veel onderhandeld door beide ouders en nadat ze een goede prijs overeen zijn gekomen, kan er daadwerkelijk getrouwd worden. Voor maar liefst € 3.500,- is Mirjam uitgehuwelijkt aan Chicks. Maar voor dit, net als vele andere gebeurtenissen, geldt: What happened in Rooigrond, stays in Rooigrond.' Daarna werd er ook uitbundig gedanst en als klap op de vuurpijl konden we genieten van een echt traditioneel Zuid-Afrikaans gerecht. Het is voor ons Nederlanders grappig om te zien hoe Zuid-Afrikanen gruwen van onze drop en zo was het dus voor hun ook bijzonder grappig om ons zien gruwen van hun gerecht: een heerlijk stoofpotje van koeieningewanden. Dapper als wij zijn, hebben we het natuurlijk wel geprobeerd, maar de meesten kwamen niet verder dan het ruiken van de lucht of het nemen van een klein hapje. Natuurlijk waren er enkelen die twee lepels opgegeten hebben, maar dat zijn uitzonderingen. Het was een avond die al onze verwachtingen overtrof. Menig deelnemer stond vanochtend ook met kleine oogjes op. Gelukkig is het bijna weekend!
Het kinderwerk draait op volle toeren en elke keer weer komen de deelnemers met enthousiaste verhalen thuis. Jeffrey en Sander hebben inmiddels al een jongetje geadopteerd waar ze heel goed voor zorgen. Afgelopen dinsdag zijn Maarten, Tirza en Hester ook begonnen met het geven van Lifeskills, een prachtig programma voor jongeren op de middelbare school om te praten over HIV/Aids en dat iedereen waardevol is, ongeacht wat er met je is gebeurd! Helaas kunnen ze niet het hele programma doen, want zoals eerder vermeld, gaan de dingen altijd anders dan je denkt dat ze zouden gaan.
Ben ik nog helemaal vergeten om te vertellen over onze interland van afgelopen zaterdag. Door de meiden werd er fanatiek netbal gespeeld en door de jongens werd er op Eredivisie-niveau gevoetbald. Na een zinderende wedstrijd tussen WS/YfC en Rooigrond City was de stand nog steeds 0 - 0. We besloten om de verlenging maar te laten zitten en gelijk door te gaan naar de strafschoppen en door keiharde trappen van ons en misschietende tegenstanders gingen we mooi met de overwinning naar huis!
Vandaag is het Glucose Thursday! Wat betekent dat de juice vandaag extra extra extra zoet is! Dit tot grote hilariteit van beide hoofdleiders en onze voortreffelijke chauffeur. Het geeft in ieder geval genoeg energie om de laatste bouwdagen te volbrengen. Van het weekend staan er wat culturele uitstapjes op de rol. Zaterdag gaan we naar een cultureel huis en aan het eind van de middag gaan we naar het Gamepark wat om de hoek ligt. Sommige deelnemers hebben al wat giraffen, neushoorns en sprinkbokken gezien, maar als we echt naar binnen gaan, hopen we natuurlijk nog veel meer te zien.
Aanstaande maandag is de laatste bouwdag en zullen we waarschijnlijk ook de overdracht hebben. Op dinsdag vertrekken we naar Johannesburg, onderweg zullen we nog wat souvenirs kopen. Woensdag gaan op bezoek in Soweto en hopen we ook het Nelson Mandelahuis te bezoeken. Donderdagochtend zullen we al naar het vliegveld gaan, want we vertrekken om 14.30u richting huis! Het belooft een mooi uiteinde te worden!
Groeten van ons allen aan iedereen die dit leest! Groeten, Geert
