ZA215 | (Uit)geslapen in Malabi, Zambia

Geplaatst op 17 jul 2015 - 10:56

Vandaag (vrijdag) kregen we weer de kans om naar het internetcafe te gaan, wellicht voor de laatste keer. Het kost een uur heenrijden en een uur terugrijden om hier te komen, dat doe je dus niet even tussendoor.

Deze week hebben we weer veel activiteiten ondernomen. Uiteraard is er veel gebouwd, elke dag heeft er kinderwerk plaatsgevonden, maar er is meer gebeurd. Deelnemers hebben Life-Skills lessen gegeven aan tieners, oude World Servants projecten zijn bezocht om de verhalen erachter te horen tijdens Storytelling en deelnemers hebben les gekregen en gegeven op de basisschool, waar we zelf ook slapen. (De drie klaslokalen waar wij slapen en eten zijn tijdelijk niet in gebruik door de school, maar er zijn nog 6 klaslokalen over om les te geven). Vanmiddag zullen we nog door het dorp gaan fietsen en zullen diverse dames vlechten in hun haar krijgen. Hopelijk herkent iedereen elkaar weer terug op Schiphol. Maar daar willen we voorlopig nog niet aan denken. Hoewel vandaag de laatste bouwdag is, mogen we nog een aantal dagen flink genieten hier in Zambia. Ook de afgelopen dagen hebben we mooie dingen meegemaakt.

Afgelopen woensdag moesten de mannen en vrouwen apart aan de gang tijdens de man-vrouw dag. Dit leidde tot gezonde rivaliteit tussen de beide geslachten. Hoogtepunt van de dag (letterlijk en figuurlijk): de vrouwen wilden een slaapzak van de mannen hoog in een boom hangen. De mannen kregen lucht van dit plan en legden een slaapzak van een vrouw op het bed van de mannen. Dit leidde ertoe dat een van de vrouwelijke deelnemers vol trots haar eigen slaapzak in de boom heeft gehangen. Hilariteit alom toen duidelijk werd hoe de grap in elkaar stak!

Naast deze grappen en grollen was er ook een inhoudelijk programma. Diverse vrouwen uit het dorp hebben gedanst en water gedragen met de Nederlandse dames. Ondertussen verkenden de heren het dorp wat verder en genoten van een frisdrankje en goede mannen gesprekken gehad (GMG’s). Ook zijn er wat kippen geslacht, maar dit gebeurde door beide geslachten.

Vanmorgen werd het ontbijt iets te laat geserveerd. De reden: we hebben niet in onze vertrouwde school geslapen, maar zijn vannacht op pad geweest. Gisteren na het avondeten trokken we in kleine groepjes alle kanten op. Zo gingen er mensen mee met bouwvakker Dirk a.k.a. Mathematics, met de gehandicapte Moses die gewoon mee staat te helpen op de bouw of met Joyce, een vrolijke vrouw die water voor ons haalt en stenen doorgeeft. Een beetje gespannen lopen we achter onze gastheer of gastvrouw aan. Na zo'n 15 minuten lopen bereiken we de verblijfplaats voor de nacht. Hier woont een hele familie bij elkaar, waarbij mannen en vrouwen gescheiden slapen. Hoe groter de familie, hoe groter het dorpje. Zo staan er gerust 10 hutjes bij elkaar.

We worden hartelijk ontvangen bij onze aankomst in ons dorpje. Omdat niet al onze gastheren en gastvrouwen even goed Engels kunnen, proberen we met het gebrekkige Bemba van onze kant en met handen en voeten toch nog te communiceren. Dit gaat vrij aardig, er wordt van harte gelachen om de dansjes, muziek en de cultuurverschillen. Bij sommige locaties moeten de mannen apart zitten van de vrouwen, maar in sommige groepjes zit maar 1 Nederlandse man. In dat geval wordt er afgeweken van de culturele regels en mag de man zich tussen de vrouwen mengen.

Na een gezellige avond gaan we allemaal slapen: sommigen in de keuken, anderen in een klein hutje, midden tussen de locals. Niet iedereen is even goed uitgeslapen, maar we zijn wel uit geweest en hebben geslapen. Vanmorgen aan het ontbijt vlogen de enthousiaste gesprekken over de tafel. Iedereen heeft genoten van deze ervaring.

Nog even het aangepaste programma voor de komende dagen (het blijft Afrika,dus de planning verandert nog wel eens):

Vrijdag: laatste bouwdag.
Zaterdag: bezoek markt, ziekenhuis en commerciele boerderij.
Zondag: kerkbezoek en bezoek Chengelo School (boarding school) met sing-in.
Maandag: kinderfeest en overdracht.
Dinsdag: Terug naar Lusaka, bezoek aan de souvenirmarkt.
Woensdag: Safari, vliegen
Donderdag: Weer terug in Nederland. Tot dan!

 

 

De bouwprojecten van World Servants bieden jongeren de kans om mee te bouwen aan verandering. Hun inzet tijdens een werkvakantie laat praktisch zien wat de kracht van dienen is. Door samen met een lokale gemeenschap te werken aan een ontwikkelingsproject van een lokale ontwikkelingsorganisatie, veranderen niet alleen de levensomstandigheden voor de hele gemeenschap, maar veranderen ook de jongeren zelf.

In veel Nederlandse kerken is een World Servants-project onderdeel van het jongerenwerk van de kerk. Diaconaat en jeugdwerk lopen zo naadloos in elkaar over en een hele gemeente komt in beweging rond het project. Werkvakanties hebben daardoor een blijvende impact, zowel in Afrika, Azië of Latijns-Amerika als in Nederland.