Jewo! Sinds het laatste bericht van afgelopen dinsdag hebben we alweer heel wat meegemaakt op onze camping. Een verslag van de laatste dagen.
Geert (Ministerie van Algemene zaken) typte afgelopen dinsdag een berichtje op een laptop met maar weinig stroom, ik typ op een toetsenbord waar zoveel zand tussen de toetsen zit dat ik er bijna met een hamer op moet slaan. Maar goed. We zijn blij dat we iets van ons kunnen laten horen. Dinsdag zijn we, zoals gezegd, bij de kliniek en de markt geweest. Het was voor iedereen een bijzondere ervaring. Een Amerikaanse vrijwilliger leidde ons rond in de kliniek. Wij waren de eerste blanken die ze in een jaar tijd had gezien. Ze vertelde dat er 14.000 mensen gebruik maken van de kliniek. Terwijl wij er waren, waren er ongeveer 150 mensen die in de rij stonden. De medicijnen zijn zeer beperkt aanwezig. Vrouwen die net bevallen zijn, moeten na een paar uur de kliniek alweer verlaten om vervolgens naar huis te lopen met hun kleintje. Voor ons is het maar moeilijk voor te stellen dat dit hier zo werkt.
De markt was ook bijzonder om te bezoeken. Er was vanalles te koop. Bijvoorbeeld derdehands kleding; we denken oude kleding uit Nederland die wordt uitgedeeld en dan hier weer op de markt wordt verkocht. Na deze culturele ervaringen zouden we nog een mannen- en vrouwenmiddag hebben maar vanwege de Afrikaanse klok kon deze helaas niet doorgaan.
De bouw vordert gestaag. De samenwerking met de locale bouwvakkers verloopt steeds beter, alhoewel we ook nog altijd moeten wennen aan het Afrikaanse tempo. Wij nemen zometeen cola voor de groep mee omdat we naar verwachting (één ding is zeker: niks is zeker) het hoogste punt zullen bereiken. Volgende week het dak er nog op! Het gaat ons vast en zeker lukken.
Het overige cultuurprogramma is ook in alle hevigheid losgebarsten. Er zijn al twee groepjes op huisbezoek geweest en ze kwamen met enthousiaste verhalen terug. Ze hebben locale gezinnen bezocht in Kavinaka. Beide groepen kregen als dank een grote zak pinda’s van de gezinnen. Dit vonden we heel bijzonder: ze hebben al zo weinig en dan krijgen we ook nog eens zoveel terug. We hebben ze geroosterd en opgegeten. Het Lifeskills programma is een groot succes. Elke dag komen er ongeveer 70 mensen op af. Het is ook tot in de puntjes voorbereid door Judith, Annegeer en Gideon. Ook zijzelf hebben er veel van geleerd. Vanaf vanmiddag gaan kleine groepjes ook helpen bij het koken van onze maaltijd. Dit gebeurt elke dag op een houtvuurtje, heel bijzonder en het smaakt nog steeds heel erg goed. Laten we hopen dat het vanavond dan ook lekker smaakt :-)
Het aantal kinderen bij het kinderwerk is ongeveer 60. We horen steeds vaker de liedjes en iedereen doet enthousiast mee.
Met ons gaat het zeer goed. Er is nog precies 0 liter diarree geproduceerd door de groep en het aantal extra bijslaapuurtjes vanwege vermoeidheid is op één hand te tellen. Verder is de groep ook echt een eenheid met elkaar. Als staf genieten we van elk moment met deze geweldige groep mensen. We merken dat iedereen uit zijn of haar comfortzone komt. Dit zorgt voor mooie gesprekken en openheid. Meerdere deelnemers hebben ons al positief weten te verrassen. U kunt trots op ze zijn! Ze zijn zo flexibel dat ze gisteravond zelfs niet boos waren op de staf toen zij vals speelden bij een spelletje levend bingo. Geweldig!
Vandaag heb ik geen groetjes van de deelnemers en ik heb te weinig tijd om de groetjes uit Nederland te printen. Dus daarom maar zo: een hele warme, hartelijke groet uit Zambia. We voelen ons hier helemaal thuis ;)
Namens de hele groep, Betty
