Inmiddels is de groep al een paar dagen in Zambia. Het gaat erg goed! Vier deelnemers hebben hieronder een kort verslag van de eerste dagen in Mboboli geschreven.
Na een lange reis was het eindelijk zo ver en werden wij verwelkomd door 400 dansende en zingende kinderen. Een prachtig ontvangst zoals dat in Zambia gaat. Hierna konden we rustig onze slaapzalen inrichten. Inmiddels hadden velen van ons ook het “toilet” ontdekt. In groepjes van vijf meiden marcheerden we naar het “gat” om onze behoefte te doen. Iedereen was gecharmeerd van elkaars geuren en wou van elkaar weten hoe het ging. “Hoe ver ben jij?”, “Heb jij al gepoept?”.
Daarna was het tijd voor onze eerste lokale maaltijd. We namen plaats op veel te kleine en gammele bankjes om te genieten van onze rijst, kip en groente. Het eten is heerlijk, geen zorgen. Tijdens het eten was het al donker geworden. Toen we de deur van de eetzaal uit stapten werden we verblind door een verbluffende sterrenhemel.
De eerste nacht in Mboboli kon beginnen. Iedereen lag veilig onder een klamboe. Ondanks dat het overdag voelde alsof het 30 graden was daalde dit 's nachts tot een gevoelstemperatuur van – 30. Dus we kropen gezellig tegen elkaar aan in ons bed. Met zoveel mogelijk truien aan tegen de kou. Het duurde niet lang voordat we door 6 hanen werden gewekt. Helaas bleek het toen nog geen ochtend te zijn maar 2.00 uur in de nacht. Hopelijk kunnen we binnenkort ook nog van deze hanen genieten, maar dan op ons bord.
Na de koude nacht met veel dromen konden we heerlijk van onze rijstepap en plakje brood genieten. Het was zo ver, de bouw kon beginnen. Toen de openingsceremonie klaar was, hebben Tari en Theo de eerste steen gelegd en er zijn die dag vele stenen gevolgd. Met een goede samenwerking tussen de locals en de Nederlanders ging de bouw namelijk erg snel. Na veel gesjouw met stenen en metselwerk konden zelfs de eerste ramen al geplaatst worden. We hebben gemerkt dat het maken van “indaka” (cement) erg zwaar is. Rug, armspieren en nekspieren worden goed getraind. Samen met de lokale vrouwen hebben we een half uur kletsend bij de waterput gezeten om vervolgens het water in emmers op ons hoofd naar de bouw te brengen.
We hebben met de groep al een warme band en hopen dat dit ook met de Zambianen gaat ontstaan. We kijken uit naar de komende weken!
Dikke lik van jullie schatjes uit Zambia
Geschreven door Anniek, Ruth, Maartje en Sanne Wiersma
