Een week op Zambiaanse bodem brengt een hoop verhalen met zich mee. Dus ga er maar even lekker voor zitten om de laatste updates vanuit Changilo te horen.
Op donderdagochtend was het dan eindelijk tijd om te starten met de bouwwerkzaamheden. Om zes uur 's ochtends gaat de wekker en gaan we op naar het ontbijt. En wat valt dat reuze mee, een bord pap en een broodje, smullen dus. Voor ons 33-jarig bruidspaar (Henk& Marja) was er een speciaal gedekte tafel, vol hartjes en ballonnen en overheerlijk Hollands beschuit, ontbijtkoek en een glaasje jus d' orange. Na het GMG gingen we op naar de bouwplaats.Hand in hand, blank en zwart, stonden we rondom het gebouw. Nadat Psalm 133 voorgelezen werd, waarin we naar elkaar hebben uitgesproken dat we als broeders en zusters in eenheid willen samenwerken, konden we na een gebed en de legging van de eerste steen beginnen. En ik kan jullie vertellen, de bouwplaats van Van der Maarl en co loopt op volle touren. De groep heeft al meerdere malen complimenten gekregen van ons grote opperbouwhoofd.
Inmiddels hebben we er drie bouwdagen op zitten. Dit houdt in dat we stenen, heeeel veeel stenen hebben doorgegeven, cement hebben geschept, gemetseld, water gehaald en ga zo nog maar even door. Inmiddels verschijnen er aan de horizon van Changilo twee gebouwen. De muren van de kliniek staan al op dakspanthoogte en de muren van het huis tot op raamhoogte.
De hele dag klinkt er gezellig geklets en gezang op de bouwplaats in het Nederlands, Engels en Bemba. We krijgen op de bouw namelijk een hoop hulp van de lokale gemeenschap. Doordat er een inieminie riviertje tussen de twee gebouwen doorloopt hebben we een constant watervoorziening, wat ontzettend handig is. Af en toe staat de rivier opens droog, na een wandeling stroomopwaarts ontdekken we dan meestal weer een plek waar een boer de rivier stiekem aftapt. Vandaag is er iemand overgekomen uit een naburig dorp die ons gaat helpen om de dakspanten in elkaar te zetten. Kortom op de bouw loopt alles soepel en op rolletjes en hebben we een hoop plezier samen.
We kunnen ons voorstellen dat jullie ook wel nieuwsgierig zijn hoe we er voor de rest bij zitten. Dus bij deze een poging om onze projectlocatie te beschrijven. We slapen in de locale school, hier bezetten we drie klaslokalen. In een klaslokaal slapen de dames, hier liggen lekkere matrasen op de grond en hangen de klamboe tentjes op. De klamboe van Marja en Miranda, ook wel de bruidssuitte genoemd, steelt hier wel de show, geheel “ beestjes-proef” . De ramen, of beter gezegd de ijzeren raamwerken, zijn hermetisch afgesloten met vuilniszakken en oude luchtbedjes, op deze manier houden we de snijdende koude wind ‘s nachts buiten. Naast de dames slaapzaal is er een klaslokaal vol ballonnen, slingers en schoolbanken, onze ‘Keet’. Hier hebben we onze gezamenlijke programma’s en eten we ons overheerlijke eten op. Ja mensen, we komen hier kilo’s aan want we hebben een heuse chefkok die ons voorziet van geweldige maaltijden. We zijn dus ook allemaal gezond en vol energie.
Naast de Keet hebben we de mannenzaal, de aanblik verschilt hier niet veel van die van de vrouwenzaal, behalve dat hier de echte tenten van Henk en Gert-Jan de show stelen. Achter de school staan een aantal toiletgebouwen, waar we onze bovenbenen kunnen trainen. Een gat in de grond is het toilet. Een niet nader te noemen gemeentelid heeft een heuse poepemmer meegenomen voor de dames die wat moeite met het gat hebben. Hoe het gebruik hiervan eruit ziet noteren we maar niet op internet. In elk geval is de toiletgang met namen 's avonds wel een spannend aangelegenheid voor sommigen. Het douchen doen we in een rietenomheining waar we met een emmer en een kopje onszelf weer lekker schoonpoetsen na een dag hard werken. En ook dit went en gaat steeds sneller.
We hebben geen electricteit, zodoende hebben we ‘s avonds heerlijk een kampvuurtje aan staan. Vaak zitten we ‘s avonds gezellig met een aantal rondom het kampvuur en zingen we wat met de locale mensen. Ondertussen kunnen we dan genieten van een adembenemende sterrenhemel, waar we met regelmatig vallende sterren zien en ook de melkweg. Schitterend mooi! De nachten zijn helder, waardoor we wel wat te verduren hebben met de kou. Het gaat echt wel richting het vriespunt. Overdag was het de eerste dagen ook ontzettend koud, maar sinds gisteren is het heerlijk zonnig, genieten!!
Als groep hebben we het ook ontzettend goed met elkaar en beleven we een hoop. ‘s Ochtends hebben we de goedemorgengesprekken, waarin de openheid en onderlinge vertrouwen groeit. Naast dat we serieuze gesprekken met elkaar hebben beleven we ook een hoop lol met elkaar. Afgelopen zaterdagavond bijvoorbeeld was het tijd voor ‘the battle’ . Twee aan twee moesten deelnemers het tegen elkaar opnemen. De rest van de groep moest gokken welke deelnemer de battle zou winnen. De uiteindelijk winnaar zou gehuldigd worden en kende de groep het best. Het werd een hilarisch tafereel met gelach en gegil. De afsluitende battle was die tussen ons komische duo Luuk en Nico. De conclusie van de battle was dat ze niet alleen verbaal maar ook fysiek echt aan elkaar gewaagd zijn. De uiteindelijk winnaar van deze wedstrijd was onze jongste deelnemer Ewoud!
Gisteren hebben we een hele mooie en bijzondere dag met elkaar beleefd. Om 10 uur Nederlandse tijd zou de kerkdienst beginnen. Dus wij brave, tijdgebonden, Hollanders stonden om 10 uur netjes voor de deur van de kerk te wachten. De cursus, "relaxt en flexibel zijn", volgen we hier allemaal met succes. Om half 11 kwam de dominee en nog wat later ook de kerkgangers. Uiteindelijk was het een mooie dienst waar we veel gezongen hebben en muziek hebben gemaakt met de instrumentjes die we gekregen hebben we van de kindernevendienst van de Wilhelminakerk. Na de dienst zijn we achter op een open vrachtwagen geladen en zijn we op pad gegaan naar Noah’s arc.
De rit op de vrachtwagen was al een belevenis op zichzelf. Hobbel de bobbel, BAM BAM, Aaaaauw…..en ondertussen hoorde je de meeste kampliederen, meezingers en kinderliedjes wel voorbij komen. Ondertussen konden we genieten van het supermooie landschap. Lekker door elkaar geschud, kwamen we een uurtje later aan bij Noah’s Arc een klein wild life camp. We hebben giraffe, antelope, zebra’s, gieren en koeien gezien. Heel gaaf! Na deze ervaring zijn we doorgekregen naar eenplek waar we een berg konden beklimmen. Met onze buddy [we zijn allemaal voor het gehele project in duo’s verdeeld] moesten we de berg oplopen.Sommige buddy’s hebben echt als mental coaches op moeten treden tijdens de zware klim, maar uiteindelijk zijn we allemaal boven gekomen.Tijdens de wandeling kregen wede bergrede uit Mattheus mee en deze hebben we al lopend samen besproken. We hebben nagedacht over de vraag; wat betekenen deze zaligsprekingen, hoe pas je dit toe in je eigenleven en ken je misschien mensen die je hierin herkent? Het was echt een bijzondere en waardevolle wandeling. Eenmaal boven op de berg hadden we een adembenemend uitzicht over het Zambiaanse landschap. Boven op de berg staat een heel groot kruis. Aan de voet van dit kruis, met een steeds rodere lucht achter ons hebben we opwekking 733 ‘ Tienduizende redenen’ gezongen. Wat een indrukwekkend moment. Het was echt een dag met een gouden randje.
Vanmorgen is de bouw weer hervat. Om 12 uur wordt deze even stilgelegd en zullen we als gemeente 2 nummers zingen, die ook op de begrafenis worden gezongen van een gemeentelid uit onze kerk die onverwachts overleden is afgelopen week. Op deze manier willen wij haar ook hier in Zambia herdenken.
We hopen dat jullie zo een beetje beeld hebben van onze belevenissen. Wij genieten hier volop.
En namens de staf mag ik zeggen: wat hebben we een ongelovelijke topgroep hier!!! De samenwerking onderling is fantastisch, de zorg voor elkaar en ook de humor & diepgang zijn in grote mate aanwezig, geweldig!
Enne een speciaal bericht voor Joas! In de uitzwaaidienst bad hij dat er ook een brandweer zou komen in Zambia. De groep heeft hier nog vaak aan gedacht, want we zien heel veel kleine bosbrandjes hier en helemaal geen brandweer :-)!
De groetjes van ons allemaal!!! En post nog maar even gezellig wat berichten naar ons, want die worden uitgeprint en krijgen we woensdag!
Namens iedereen, Charissa
