ZA216 is vol enthousiasme van start gegaan...
Na twee geslaagde vluchten kwamen we dinsdag vermoeid aan in Lusaka waar we ontvangen werden door Michael Tembo van MCC. Nadat we alle tassen in de aanhangwagen hadden, konden we op weg naar ons guesthouse voor de nacht. Dit was een verassing, want er was zelfs een klein zwembad aanwezig. Hier hebben we dankbaar gebruik van gemaakt, door onze voeten er heerlijk in af te koelen. Na twee lange vluchten, was dit even genieten.
De volgende dag moesten we al weer vroeg opstaan om 05.30 uur, dus om acht uur lag iedereen al in zijn bed. Na een goede nachtrust en een laatste keer douchen, stapten we in de bus om verder te reizen naar Miloso. De dag was ook al begonnen in Lusaka, wat we merkten aan alle bedrijvigheid op straat. Ook waren de verschillen tussen arm en "rijk", goed zichtbaar. Naarmate we verder de stad uitreden werd het ook wat rustiger en veranderde het beeld van krotten meer naar uitgestrekte velden. Het is hier flink droog en dat is goed te zien. Ook in de bus werden de verloren uurtjes slaap van de eerste dag nog even ingehaald en na een reis van 5 uur met de bus, mochten we overstappen in een open vrachtauto om het laatste traject af te leggen.
Om 14.00 uur kregen we uiteindelijk Miloso in beeld. Hier werden we hartelijk ontvangen door de schooljeugd. Binnen de kortste keren werd het haar van de meiden al gevlochten en waren een aantal aan het voetballen. Na een goede maaltijd en een aantal spelletjes werd rond 22.00 uur het bed opgezocht. We konden direct gebruik maken van de stapelbedden en matrassen die door twee actiegroepen in Nederland waren aangeschaft voor de slaapzalen die we gaan bouwen. De vrachtauto met 25 stapelbedden reed voor ons uit over de zandweg en had geen betere timing kunnen hebben.
Vanmorgen zijn we om zes uur opgestaan en na een gesprek over wat onze eerste indrukken waren, konden we eindelijk datgene gaan doen waar we hiervoor zijn gekomen: het bouwen aan de school. Met 280 leerlingen die veelal van ver moeten komen, zijn slaapzalen geen extra luxe. Bijgestaan door een groep lokale arbeiders ging iedereen enthousiast aan de slag en al snel werden de eerste woorden Zambiaans geleerd. Vooral 'daka', wat specie betekent, klonk over de bouw. Ondertussen zit de eerste dag er op en zijn we behoorlijk opgeschoten. De muren zijn buitenom al op de helft van de hoogte, dus we zijn best trots op onszelf.
We laten snel meer van ons horen en zien en groeten jullie allemaal.
Namens ZA216, Richard den Ouden
