Alle updates van Tom
De school in Amazu is af en in gebruik
Na het vertrek van de groep World Servants uit Amazu werkte de gemeenschap verder, al duurde het allemaal wat langer dan gepland. Hierin speelden onder andere de regen en beschikbaarheid van zand een rol. De muren en ringbalken werden afgerond, het dak geïnstalleerd, de vloeren glad gemaakt, de veranda afgemaakt, muren bepleisterd en geverfd, ramen en deuren geïnstalleerd. Ook de latrines zijn gebouwd.
De gemeenschap hielp mee door materialen zoals stenen, zand, grind en water in te zamelen en ook door zelf mee te bouwen. De connectie tussen de gemeenschap en de groep World Servants wordt bestempeld als een ‘geweldige ervaring’. Er was wederzijdse belangstelling om van elkaars culturen te leren. De gemeenschap vond het mooi om te zien hoe de groep in korte tijd een Lugbara lied leerde.
Het nieuwe gebouw gaat gepaard met andere vormen van investering. Een organisatie uit Korea heeft een water tank beschikbaar gesteld. Ook lesmaterialen worden geleverd.
Het schooljaar van 2023 werd afgesloten met 115 leerlingen, terwijl het schooljaar van 2024 begon met 150 inschrijvingen (68 jongens en 82 meisjes). Er zijn 150 stoelen aangeschaft voor de kinderen, die inmiddels les krijgen in hun nieuwe school.
Flinke voortgang sinds vertrek van de groep
Projectvoorbereiders Hugo en Willem-Jan zijn in Rwanda en Uganda om World Servants Onbeperkt te introduceren. Vanaf 2024 kunnen ook jongeren met een handicap meebouwen aan verandering in Rwanda, om zo te laten zien dat iedereen kan dienen. In Uganda verkennen Hugo en Willem-Jan de mogelijkheden voor een introductie van Onbeperkt. Terwijl ze er zijn, bezoeken ze eveneens een aantal eerdere projecten om de voortgang te bekijken en bespreken. Ze zijn ook in Amazu geweest.
Er is hard gewerkt sinds het vertrek van de groep. Inmiddels is het dak dicht en de bekisting en bewapening van tanks voor de latrines zijn klaar. De regen van de afgelopen weken maakt het transporteren van zand lastig, waardoor het stuken en beton storten vertraging opgelopen heeft. In de kerk even verderop zijn al wel de deuren en ramen bezorgd, dus als het zand gebracht kan worden, gaat de aannemer meters maken.
De gemeenschap denkt met heel warme gevoelens terug aan de aanwezigheid van de groep uit Sprang. In de vlog die Hugo en Willem-Jan maakten, doen ze de hartelijke groeten aan alle mensen in Sprang-Capelle.
UG123 | Onthaal met worstenbrood
Worstenbrood! Maar eerst nog even terug in de tijd. Het is niet te missen waar de groep straks aankomt. Voor de kerk hangen een mega groot spandoek en heel veel vlaggetjes. Nog voordat iedereen er is, komt de bus al aan. Een kwartier voor op planning. Dat was niet de afgesproken Afrikaanse tijd!? Nadat iedereen zijn familie/vrienden gevonden heeft, een dikke knuffel gegeven en de eerste verhalen uitgewisseld zijn, gaan we nog even naar binnen. Daar staat allerlei lekkers klaar waaronder natuurlijk worstenbrood. Sonja vertelt de achterban hoe het geweest is en Thijs dankt voor het mooie project, de ontmoetingen in Uganda en de betrokkenheid van de achterban. Dan is het tijd om op huis aan te gaan, op naar de douche!
UG123 | Dagverslag donderdag 3 augustus
Dagverslag 03-08
Souvenirs & sweet goodbyes
Hoi hoi! Nadat we gisteren in Kampala zijn aangekomen, mochten we vandaag wel tot 8:30 uitslapen. Helaas voor velen stond de biologische klok gewoon op 6:30. Dus genoeg tijd voor een verfrissende douche. Het eerste laagje Omoo zand laten we hier al achter. De rest wassen we er in Nederland weer af. Lonneke en Anthe waanden zich nog in Omoo. In plaats van hun tandpasta netjes in de wasbak te deponeren, doopten zij het grasveld onder hun balkon om tot nieuwe tandpastastruik.
Na het ontbijt gingen we naar de toeristenmarkt. De tips voor het afdingen van de souvenirs werden onderling uitgewisseld. Met ons zakgeld op zak gingen we op zoek naar de leukste souvenirs. Papa’s, mama’s, opa’s, oma’s, broers, zussen et al. het is gelukt hoor, iedereen is dik geslaagd!
Na de lunch was het tijd om te gaan lunchen met mensen van het AEE kantoor hier in Kampala. Hier zijn we weer herenigd met Mercy die de eerste anderhalve week bij ons was. Ook namen we hier vast een klein beetje afscheid van Mary. Zij heeft mogelijk gemaakt dat wij alles konden doen wat we hier in Oeganda wilden doen. In haar afscheidsspeech vertelde ze ook dat ze per 01-08 niet meer bij AEE werkt, maar dat ze ons in onze laatste dagen niet in de steek wilde laten en dus gaat ze mee tot we het vliegveld oplopen. Super lief, Mary bedankt!
Nadat we onze tassen opnieuw hebben ingepakt om alle souvenirs veilig naar Nederland te kunnen vervoeren, stapten we in de bus richting Lake Victoria, waar we bij een beach club even kunnen relaxen voordat we gaan dineren. Maar voordat we daar aan komen, maken we nog even een pitstop bij de supermarkt waar de laatste shillings worden omgezet in chips en koekjes. Die kunnen we nuttigen terwijl we aan de waterkant zitten.
Bij aankomst bleek echter dat we ons eigen eten en drinken niet mee mochten nemen. Onze tassen werden goed gecontroleerd. Dus nog even geduld voordat het extra proviand genuttigd kon worden. Bij Lake Victoria werden nog vele fotoshoots gehouden met Oscar en Mercy die vanuit AEE ook allebei 1,5 week met ons hebben geleefd en ons nu mee komen uitzwaaien. Daarnaast werd er een potje voetbal gespeeld met andere bezoekers van de beachclub.
Onderweg naar het avondeten maakte de buschauffeur zijn opvatting dat hij het alleenrecht op de weg heeft nog maar eens kenbaar. Auto’s, brommers en motoren moesten maar aan de kant gaan tijdens zijn heldhaftige poging om al achteruit inparkerend de muur rondom het parkeerterrein niet te kussen. Dit alles ging gepaard met Afrikaanse parkeersensoren (lees: slaande handen op de achterkant van de bus). Het ging goed! We kregen een redelijk maal. Wel werd duidelijk dat de koks in Omoo worden gemist.
We liepen bijna het vliegveld in toen Nathan erachter kwam dat hij zijn paspoort niet bij zich had. Oepsss…
Hij lag niet meer in de bus... Dus is hij samen met Annemiek en Mary terug naar onze dinerspot gegaan. Gelukkig lag het paspoort daar nog. Nog voordat de laatste tassen waren ingecheckt en de laatste stoeltjes veilig waren gesteld, waren ze terug. We zitten al bij de gate en wachten op het moment van schrijven totdat we aan boord mogen.
Dit is ons laatste dagverslag vanuit Oeganda. We willen iedereen bedanken die de afgelopen drie weken met ons meegeleefd heeft. We hebben enorm genoten van de groetjes!
Liefs Tijn & Sifra
UG123 | Dagverslag woensdag 2 augustus
Dagverslag woensdag 2 augustus
De wekker ging om 5:00 uur. Snel Spotify aan om iedereen wakker te maken: guten Morgen guten Morgen, guten Morgen Sonnenschein. Nana Mouskouri moest eens weten dat haar nummer nog zo vaak wordt gedraaid. We hadden een half uur om aan te kleden, tentjes af te breken, tas in te pakken, tanden te poetsen, waterfles te vullen en een plasje te doen. En ja hoor, zonder gemopper stond iedereen op de afgesproken tijd klaar. Zelfs de bus, die was de avond ervoor al gekomen, dus niets hield ons tegen om op tijd te vertrekken. De kokinnen waren ook goed bezig geweest, die hadden heel de nacht doorgewerkt om ontbijt en lunch voor ons te maken voor onderweg. Ook dit eten was er op tijd, om 5:00 uur werd het keurig op het brommertje bezorgd. Totaal geen Afrikaanse praktijken vandaag, dus de dag begon goed.
Na een korte omleiding kwamen we rond 10:00 uur aan bij Murchison Falls National Park. Er stonden 6 jeeps klaar waarmee we het park ingingen. Deze savanne is ongeveer 3000 vierkante kilometer groot, dus genoeg te zien. Even een opsomming van alle dieren die we gezien hebben: olifant, giraffe, nijlpaard, zwijn, Afrikaanse buffel, bavianen, Jackson's Hartebeest, Dick Dicks, en een luipaard, wat heel uitzonderlijk is. De leeuwen lieten zich niet zien, maar dat mocht de pret niet drukken. Weer in de bus had iedereen zin in eten, dus de lunch werd uitgedeeld. Friet met kip, koud, maar prima te doen.
Gelijk door naar de Murchison Falls. Meestal ben je NA het bezoeken van een waterval nat, wij waren dat van te voren al. Toen we de bus uitstapten, regende het keihard en het was 5 minuten lopen van de parking naar de Falls. 2 mensen die geen zin hadden in weer een nat pak (red. zie zondag 30 juli) bleven achter (Annemiek en Anja). De rest waagde het erop. Over een glibberig pad liepen we naar de waterval toe. Een indrukwekkende hoeveelheid water stortte naar beneden. De regen voelde koud aan maar het water van de waterval kwam als een warme deken over ons heen. Nog een klein stukje verder naar boven geklommen voor een prachtig uitzicht over de watervallen, en vervolgens weer terug glibberen naar de bus toe. Verzopen maar een ervaring rijker, zijn we begonnen aan de reis naar Kampala toe.
De reis naar ons guesthouse was weer pittig. Op de heenweg verbleven we hier trouwens ook. In zeiknatte kleren, zo’n 7 uur in een bus. De wegen zijn ronduit slecht te noemen, dus we stuiterden weer alle kanten op. Veel slaap inhalen was wat de meesten toch wel gedaan hadden. Rond 21:00 uur kwamen we aan. Sonja maakte snel een kamerindeling, daarna eten en toen kwam het moment waar we het meest naar uitkeken. Een normaal toilet, een warme douche en een echt bed. Slaap lekker!
UG123 | Een eindceremonie, op z’n Afrikaans
Dagverslag 1-8-23
Goedemorgen Nederland,
Na een wat kortere nacht door het standaard gepiep van de ratten, de zingende kikkers en een dikke party bij de buren zijn we een half uurtje eerder opgestaan; namelijk 6 uur! Waarom denkt u misschien? Nou, vandaag zijn we bezig geweest om onze tassen en tentjes naar buiten te brengen en in te pakken. Dus toen alle tentjes, rode tassen en de door ratten aangevreten handbagage in de kerk lagen, was het tijd voor ontbijt. Dit keer maïsbrood, wat bij de meesten in de smaak viel. Na het ontbijt was het tijd om voor de laatste keer de bouw op te gaan!
Er zijn nog vele kleine muurtjes opgemetseld en de latrine werd van binnen gestuukt. Na een paar uur was het zover… de overdracht ceremonie! Alle stoelen en bankjes werden uit de kerk gehaald en bij de inmiddels mooi versierde bouw gezet. Toen was het tijd voor de ceremonie. Ons werd verteld dat het maar ongeveer 5 à 10 minuten zou gaan duren, maar u raadt het al. Het liep weer op z’n Afrikaans. Na 1,5 uur in de hete zon zonder onszelf ingesmeerd te hebben, ging het eindelijk gebeuren. De school werd geopend. De lintjes werden door 3 verschillende kinderen doorgeknipt. Elk van hun eigen klas: een van baby class, de ander van middle class en de laatste van top class.
Na de ceremonie was het tijd om snel te eten en voor sommigen kort de tijd om te douchen. Het eten was “verrassend” zoals gewoonlijk; kip met rijst en erwtjes. Na ons uitmuntend buffet gingen we snel door naar het kinderfeest! Na een paar felle slagen op een soort van bel (een opgehangen autovelg) kwamen de kinderen in grote getallen. Annemiek had een paar spellen voorbereid. Er was lepel lopen, ballon kapot trappen, spijker poepen en werkbroek lopen. Iedereen genoot ervan ook al was het soms chaotisch. Nadat elk kind nog een ballon had gekregen, was het kinderfeest ten einde.
Voor ons was het tijd om voor de laatste keer te gaan “douchen”. De lucht werd steeds donkerder en in de verte hoorden we al onweer aankomen. Sonja probeerde bij de keuken het eten zo snel mogelijk te laten komen. Maar u raadt het al, dat mislukte. Terwijl we aten, barstte de regen los. De eerste groep van negen personen ging zo snel mogelijk, met de macaroni nog in de mond, met Oscar in de Jeep naar Arua, waar het kantoor van AEE is gevestigd. Door het gehaaste vertrek hebben we tot onze spijt geen goed afscheid kunnen nemen van de bouwvakkers en de community. Dit vonden we heel jammer.
Bij het kantoor van AEE was de eerste groep begonnen met het indelen van de ruimtes en het opzetten van de tentjes. De achtergebleven groep wachtte in de kerk, zong wat liedjes met elkaar en de locals klapten gezellig mee. Om ongeveer 19:30 uur hoorden we dat de jeep niet meer kon komen, omdat de weg vanwege het weer onbegaanbaar was en er een truck halverwege vast zat die de weg versperde. Daarom moest de groep lopend naar Arua. Gelukkig was het wel droog. Voor vertrek heeft de groep nog afscheid kunnen nemen van Martin en Alfred.
Tijdens het lopen was de weg nog heel glad en vol met plassen. Sommigen liepen op slippers, anderen op wat stevigere schoenen. Lijnie liep gearmd met Tijn anders was het niet goed afgelopen. Na ongeveer een uur lopen kwamen we bij de jeep aan en kon een gedeelte van de groep verder met de jeep. Na een paar ritjes waren we allemaal om 21:30 bij het kantoor van AEE. Gelukkig stonden de tentjes al klaar en konden we snel naar bed. Want morgen vertrekken we om 6:00 naar de safari!
Wij gaan snel slapen. Thuisfront we komen er aan!
Groetjes de auteurs; Lijnie, Toni, (Sjanne, heeft niets gedaan) en Laura
UG123 | Scheppend scheppen na de geschapen rustdag
Dagverslag 31-07
Hoi verslag,
*intoneer hier als Amerikaanse nieuwszender voor komisch effect:*
Breaking, Breaking, Breaking news, vandaag een dagverslag over niet 1, niet 2 maar 2 hele dagen in het prachtige Ugandahahaha (want we lachen veel hier).
In den beginne, zondag om 7:00 uur, werden wij gewekt uit onze ongewekte staat. Ons ontbijt stond al voor ons klaar: Thijs R was naar de Dunkin’ geweest, aldus hemzelf, we aten donuts (HA…HA). Na deze vette doch smakelijke maaltijd (wist u trouwens dat… nou goed u kent het wel), gingen wij naar de kerk in een nabijgelegen dorp.
Op het moment van schrijven, worden we getroffen door het besef dat het door ons gesloten verbond met de groep, die ons op hun beurt trachten te vermanen wanneer wij onszelf niet aan dit verbond houden, dreigt verbroken te worden door bovenstaande uitgebreide beschrijving van een opeenvolging van noemenswaardige gebeurtenissen. Hierom een puntsgewijze uiteenzetting van de rest van de zondag.
⁃ Kerkdienst: 3 uur lang, onverstaanbaar vanwege taalververschil, preek van pastor Thijs, prachtig gezang door locals, valse viool, geloven als maïskorrel (haha moest mosterdzaadje zijn).
⁃ Escape room: deze laten we glippen, iedereen ontsnapt, geen verdere uitleg nodig.
⁃ Lunch: het bekende recept.
⁃ Wandelen: enkele heldhaftige lieden durfden het aan om nogmaals de Oegandese heuvelbergen te bedwingen. Zij keerden tot op hun onderbroek doorweekt terug van dit groteske avontuur.
⁃ Relaxen/complimentenboekjes schrijven: de achtergebleven deelnemers genoten van hun welverdiende zondagsrust. Het schrijven van de complimentenboekjes legt een enorme ballast op de schouders van de deelnemers. Deze boekjes zijn net kinderen: het kost veel energie maar je krijgt er enorm veel voor terug.
⁃ Hollandse avond: op de Hollandse avond leek het ons leuk om de lokale bevolking, naast kennis te laten maken met typisch Hollands eten, ook kennis te laten maken met typisch Hollands weer. Het donderde, het bliksemde en het regende… juist ja, super veel water. Bah, bah, grote bah. Diezelfde regen veroorzaakte dusdanige rookvorming op het kampvuur dat de nodige tranen gelaten werden die de locals interpreteerden als tranen van een nabijgelegen gedagzegging. Wijzelf hadden vooral rook in onze ogen (bah). Al met al een geslaagde avond.
Op het moment van schrijven worden we wederom getroffen door het besef dat het door ons gesloten verbond met de groep opnieuw in het gedrang dreigt te komen. Daarom:
Het is morgen geweest, het is avond geweest, de eerste dag.
De zon komt op, maakt de maandag wakker. Na onszelf opnieuw te ruste hebben gelegd, ontwaakten wij verfrist in onze klamBOE, schrik, bangerik (haha).
Na de gebruikelijke 3 ochtendhandelingen, te noemen tandenpoetsen, GMG en ontbijt, afgerond te hebben, vertrokken wij richting de bouw. De eerste dag dat we ècht muurtjes konden bouwen lag voor ons in het verschiet. Ook werden er op deze bouwdag steigers gebouwd. (Wist u trouwens dat steigers letterlijk dingen zijn die je als persoon laten stijgen ten opzichte van y=0, ook wel grondniveau genoemd. Wel moet opgemerkt worden dat we nog geen verklaring hebben voor het verschil in ‘ij’ en ‘ei’). Nou goed.
Vanwege de korte afwezigheid van Thijs R op de bouw namen Tijn en Rense, die al heel de reis aan het sparen zijn voor een baard in de hoop voldoende fysiek overwicht te creëren om serieus genomen te worden door alle bouwlieden, de leiding tijdelijk op zich. Fam. Boogaars en Fam Treffers, jullie kunnen trots zijn, ze hebben dit uitstekend gedaan.
In de pauze momenten werd het al gauw duidelijk dat het maandag is en de school weer begonnen is. Hieronder een transcriptie van het typerende en enige gesprek tussen ons en de lokale kinderen:
Wij: ‘Hello!’
Kinderen: Hello!’
Wij: ‘How are you?’
Kinderen: ‘I’m fine!’
Kinderen: ….
Wij: ….
Enige uitzondering op bovenstaande is Meinke. Haar typerende gesprek gaat zo:
Meinke: *Eng Brits accent* ‘Hello my love, how are you?’
Kinderen: *grote ogen, bang* …
Verder verliep de dag als iedere andere bouwdag. Gouden troffel werd gewonnen door Stijn vd W. Vanwege zijn fotografiekwaliteiten. Botte beitel werd voor de derde keer gewonnen door Nathan omdat hij zijn tas in de regen had laten staan (geen regenjas, maar een regentas, haha). Onze excuses voor bovenstaande woordgrap.
Afsluitend een serieuze noot van de auteurs: Nu het project langzaam op zijn einde loopt, kunnen we we stellen dat we enorm trots zijn op de hele projectgroep en iedereen die verder heeft geholpen de afgelopen drie weken. Van een gat in de grond op een akker zijn we naar een volledig fundament met zelfs al muren gegaan. Echt een topprestatie waar we nog lang trots op mogen zijn.
Iedereen bedankt voor het meeleven en de groetjes, het wordt gewaardeerd. Nou goed..
Het was avond geweest en het was morgen geweest, de tweede dag.
Dag verslag!
Dokter Twan en Pastor Thijs
UG123 | Parkeer de bus, maar niet te vroeg!
Dagverslag zaterdag 29 juli
Goedemorgen Nederland,
Vandaag weer een drukke planning ondanks het weekend. ‘s Ochtends naar de grote stad Arua, ‘s middags tijd om te lunchen, wassen en schrijven, daarna het interland en ‘s avonds douchen, eten en voor wie willen, slapen bij de locals. Maar alles ging weer lekker op z’n Afrikaans…
De dag begon goed, ondanks dat onze tandenborstels bijna wegwaaiden. Bij het ontbijt kregen we namelijk allemaal een Rolex. Oh nee sorry, we bedoelen roll eggs, een pannenkoek met een omelet erin opgerold. Terwijl sommigen zich klaarmaakten om nog een ochtend fanatiek te gaan bouwen en anderen om de toerist uit te hangen in Arua begon het te regenen. Hierom moest er wat gerend worden naar de bus, die gemaakt was voor 28 man, waar we met 35 in moesten.
Eenmaal vertrokken, werden de hobbelige zandweggetjes van Omoo steeds glibberiger, en we kunnen jullie zeggen dat dat niet ideaal is als je met een bijna uit elkaar vallende overbelade bus daar overheen moet. De eerste helling lukte binnen 2 keer met een half uitgeklaarde bus, de tweede helling echter was wat lastiger. Met goede moed probeerden we boven te komen, maar helaas zonder succes. We kwamen vast te zitten in een greppel langs de weg. Op dat moment konden we nog lachend zeggen dat we dadelijk nog zouden moeten duwen. Die lach verdween toen dit even later werkelijkheid werd. Totaal onverwacht lukte het niet om een 3 ton wegende bus in de regen de helling op te duwen.
Een aantal liedjes, regenbuien en hopeloze gezichten verder hoorden we eindelijk hoopvolle geluiden, omdat de lokale Tom Coronel de bus van zijn inmiddels horizontale plek af had gekregen. Zo konden we toch onze reis reis nog vervolgen.
Eenmaal aangekomen in Arua werden stoffen, voetbal t-shirts en etenswaren gekocht. Doordat dit weer op het Afrikaanse tempo ging, werden we steeds wat ongeduldiger.
Toen we veilig en wel weer terug waren en het weer was gekalmeerd, propten we snel wat lunch naar binnen en kleedden we ons aan voor het interland.
Eenmaal aangekomen bij het schuinoplopende knollenveld, wat ze hier een voetbalveld noemen, zagen we een team vol met afgetrainde Afrikanen in Juventus tenues wat het beste team van de regio bleek te zijn.
Nadat we veel van onze hoop al verloren hadden, gingen we dan toch het veld op, onder het genot van flinke support van de groep en wat locals die nog steeds geloofden dat we gingen winnen, om op te warmen en het Wilhelmus te zingen, een emotioneel moment voor velen.
Verrassend genoeg was het na 5 minuten nog steeds 0-0.
Terwijl de Afrikanen de bal heen en weer speelden, renden wij onze longen uit ons lijf om ze bij te houden. Door spectaculaire reddingen van Jarno hielden we ons hoofd boven water en stonden we pas 3-0 achter bij de rust.
Door medelijden van het andere team wisselden ze al hun spelers om voor jongere spelers. Hierdoor wisten we het 3-0 te houden tot het einde. Omdat we goede verliezers zijn, gaven we ze een prijs voor het verslaan van ‘mzungus’. Daarnaast hebben we vanuit het leidersteam de ballen van football for water mogen uitreiken aan het voetbalteam, de school en de kerk. Met opgeheven hoofd en een mooie ervaring rijker liepen we terug naar onze tent.
Terwijl de meesten pasta aten en de uitdaging aangingen om in het donker te douchen, durfden Anthe, Nathan en Tom het aan om een nachtje bij de locals te logeren om te kijken hoe het er daar nou echt aan toe gaat. Met tent en matras onder de arm liepen ze zonder te weten wat te verwachten naar een hutje in de buurt. Met z’n drieën in een hutje bij Mary, gegeten met onze koks, bekeken en aangesproken door locals en griezelverhaaltjes over hekserij die rond de kookpot gedeeld werden, werd het net een Afrikaans slaapfeestje!
‘s Avonds in de tent werden weer de groetjes voorgelezen en de botte beitel en de gouden troffel uitgereikt. De gouden troffel was voor Jarno vanwege zijn uitmuntende keepprestatie en de botte beitel was voor Tim die door een evenwichtsprobleempje in de latrine met z’n hand in de vliegenstrip zat.
En nadat het tandenpoetsbosje weer wat witter gekleurd was, gingen we allemaal weer lekker slapen.
Bedankt voor alle lieve berichtje! We zien jullie snel weer.
Liefs Lucas K, Nina en Nathan
UG123 | De groetjes terug
Dagverslag 30 juli
Lieve allemaal,
Wij genieten zo van jullie groetjes dat we ze een keer terug doen!
Daarom staat hieronder van iedereen een kort groetje.
Laura:
Lieve pap, mam, Daniëlle & Max, super bedankt voor alle groetjes. Alles gaat goed hier. Ik mis jullie en hou van jullie. Liefs, Laura
Twan:
Hoi hoi thuis, thanks voor de groetjes, erg leuk! Ik heb heimwee, grapje! Tot snel! Xxx dokter Twan
Jarno:
Hoi allemaal, ik heb het naar mijn zin en de tijd gaat snel in Omoo. Bedankt voor alle groetjes en tot snel. Liefs, Jarno
Lucas B:
Lieve allemaal! Heel erg bedankt voor alle groetjes, ik geniet er echt van! Ik mis jullie en hoop jullie weer snel te zien. Ik kijk uit naar het avondeten van vrijdag!
Lijnie:
Hoi Henri en de rest, superleuk de groetjes. Het is hier leuk en hard werken, ook al veel gezien! Mis thuis wel een beetje, tot volgende week. Graag oude kaas bij thuiskomst ;) xxx Lijnie
Sjanne:
Hallo allemaal, bedankt voor jullie lieve groetjes. Ik waardeer het echt heel erg! Ik mis jullie allemaal en ik mis ook het winkelen :)
Toni:
Hoi pap en allen, super bedankt voor alle groetjes! Hier gaat alles goed. GoPro werkt nog steeds :) Pap, slinger die frituurpan maar aan als ik thuis ben!
Tijn:
Lieve allemaal, super bedankt voor de leuke en lieve groetjes, echt super leuk. Hoop jullie snel weer te zien allemaal.
Coriëlle:
Lieve familie, met mij gaat alles goed. Ik mis jullie heel erg. Tante Mir, bedankt voor uw lieve berichtje. Liefs, Coriëlle.
Lonneke:
Hoi iedereen, geen zorgen, ik zorg goed voor mijn humeur. Zaterdag genoeg eten ingeslagen. Ik mis jullie wel hoor! Super bedankt voor al jullie groetjes, ben blij om van jullie te horen! Kusjes en knuffels van Lonneke.
Sybren:
Lieve Eelke, (schoon)familie en Fjien, bedankt voor de lieve berichtjes! Ik kijk uit naar alle knuffels, maar eerst even douchen denk, haha.
Giliam:
Jo pap, mam, Arinda, Arne, Edith, Lars en oma. Alles gaat goed. Jullie groetjes doen me goed. Ik mis jullie allemaal. Hebben jullie tante Nelly uitgezwaaid en mag ik een frikandel met appelmoes aub? Liefs, Gieltje
Lucas K:
Bedankt voor alle groetjes! Ik kijk er naar uit om jullie weer te zien (en natuurlijk naar een goede douche).
Renske:
Lieve allemaal, super bedankt voor alle lieve groetjes. Alles gaat goed hier en ik geniet volop! Tot vrijdag, dikke knuffel van mij.
Thijs N:
Hoi iedereen, bedankt voor alle lieve groetjes. Ik heb het enorm naar mijn zin en kan niet wachten om jullie te zien. Tot vrijdag, pootje voor Yip. Liefs, Thijs.
Sonja;
Hoi lieverds, geweldig jubileumproject in Omoo. Kus van Sonja en knuffel aan grumpie.
Julot:
Hey lieve pap, mam, Fre en iedereen die een groetje heeft gestuurd. Ik mis jullie! Zie jullie vrijdag weer :) Lieve groetjes van Julot.
Jelte:
Lieve allemaal en vooral Minke. Met mij gaat alles goed. Ik mis jullie allemaal. Als we vrijdag thuiskomen, wil ik graag iets lekkers eten en zorg aub dat er chips, kaassouflés en Mexicanos zijn. Liefs, Jelte.
Isa:
Lieve familie en vrienden, ik mis jullie. Hier gaat het goed! Super leuk die groetjes, dankjewel. Zie jullie vrijdag weer! Liefs Isa. Ps: zet de frituurpan maar aan.
Nathan:
Opa, oma, papa, Rachid en Johan een hele fijne reis naar Marokko gewenst! Lieve mama, ik kijk er al naar uit om je te knuffelen. Liefs, Nathan.
Daan:
Fakka pa & ma, hier gaat alles goed. Boek nog een weekje er bij…. Prank! Als ik thuis ben graag een opgeruimde kamer en friet (uit de frietpan mama).
Stijn R:
Hoi pa en ma, met mij gaat alles goed. Jammer dat ik nog maar één week hier ben. Als ik thuiskom, wil ik graag veel broodjes kroket met mosterd en een tosti.
Thijs R:
Lieve allemaal. Bedankt voor alle groetjes, leuk om te zien dat jullie de verslagen lezen. Tot vrijdag! Thijs de Builder.
Bas:
Beste thuis, het gaat goed hier. De fundering is bijna klaar en we zijn begonnen met metselen. De groetjes zijn erg leuk. Pa ik wil graag bij aankomst een frikandel speciaal en een berenklauw met sate. Tot snel!
Nina:
Lieve allemaal, bedankt voor de lieve groetjes! Nog niet verzopen in Nederland? Ik zie jullie snel weer :) Liefs, Nina
Sifra:
Hi! Wat leuk om jullie groetjes te horen. Ik heb het enorm naar mijn zin. Pap + mam, een jaar Mercy Ships wordt nu toch wel aantrekkelijk ;) Tot vrijdag. Liefs, Sifra
Anthe:
Lieve allemaal, het is hier zo leuk! Rense heeft volgens mij echt genoten op zijn verjaardag :) Oh wee als we vrijdagavond rijst eten!
Rense:
Lieve paps, mams en alle anderen. Alles gaat goed hier, het einde komt alweer in zicht. Ik ben jullie erg dankbaar voor alle groetjes, ze doen me erg goed! Ik kijk er naar uit om jullie allemaal weer te zien!
Tim:
Lieve allemaal, super bedankt voor alle lieve groetjes. Alles gaat goed hier! Als ik terug kom, lust ik wel wat lekkers :) Zie jullie snel weer!
Naomi:
Lieve papa, mama, Vero, Sem en Leev. Met mij gaat alles goed, maar ik mis jullie wel een klein beetje. Pap, succes in Duitsland en mam, ik lust vrijdagmiddag wat broodjes frikandel, een zak chips en ‘s avonds iets lekkers ;) Liefs, Naomi
Anja:
Lieve Marco en Thomas, nu eens de groetjes van ons. Het gaat super goed. De jongens willen zaterdagavond uit eten bij de Roestelberg. Liefs, Anja
Stijn: Hoi allemaal, bedankt voor de lieve groetjes. Annebel, ik mis het contact nu echt, maar we zien elkaar snel weer. Love you xxx.
Team InMotion, ik keek echt uit naar de updates, thanks en tot snel!
Meinke:
Lieve familie en Mees, met mij gaat het goed! Ik mis jullie, dankjulliewel voor de groetjes. Tot vrijdag, xxx Meinke. P.S. Tosti vrijdag zou lekker zijn!
UG123 | Een hoogtepunt op het fundament
Dagverslag vrijdag 28 Juli
Mingoni! Vandaag hebben we echt breaking news, de eerste steen van de school is gelegd. Normaal gesproken is dit dag 1, maar bij ons is dit dag 14. Voordat we hiermee verder gaan even terug naar vanochtend.
Door een communicatie foutje hebben we wel 10 minuten mogen uitslapen! Na dit cadeautje komen we weer in de gmg-groepen bij elkaar. Hierna vertrok een deel van de groep naar een van de self help groups in het dorp, terwijl de rest van de groep ging ontbijten. Een self help group bestaat uit ongeveer 30 personen die dingen samen doen, zoals een stuk grond beheren of samen geld sparen. We zijn bij het geld sparen geweest. Hier lieten ze zien hoe zo’n groep te werk gaat en hoe ze de administratie bijhouden. Ook mochten we een hoop vragen stellen. Het was mooi om te zien wat de groep in 5 jaar samen kan bereiken. Er is een huis gebouwd, deelnemers hebben een opleiding kunnen volgen en kleren voor hun kinderen kunnen kopen.
Na dit korte bezoek zijn we op de bouw verder gegaan waar we gisteren zijn geëindigd, namelijk beton storten. Waarbij het in=out principe niet alleen in de procesindustrie geldt maar ook in het beton-doorgeef-proces. Bakken met beton doorgeven ging gepaard met een fel zonnetje. Dus er werd veel jhi geroepen, oftewel water. Waar de meesten van ons in een rij stonden om bakken te gooien, was Lonneke de watergirl. Steeds hoorden we watergirl, watergirl, here, here, watergirl. Ze moest steeds het beton nat houden. Ze heeft het zoveel gehoord dat ze denkt dat ze erover droomt.
Tot de lunch hebben we gebikkeld met het beton. Tot iedereens vreugde (not) bestond de lunch uit rijst, maar we hadden een heerlijk toetje, namelijk een passievrucht sapje. Voor iedereen een geluksmomentje.
Na de lunch was het dan eindelijk het moment waar we al 2 weken op hebben gewacht, namelijk de eerste steen. Wow! Wat een mijlpaal, we hebben het gevierd alsof we het hoogste punt hadden bereikt. We zongen namelijk het Wilhelmus en het Oegandese volkslied. De stenen zijn gelegd door Sonja, builder Thijs en Martin (de lokale projectleider van het dorp). Het was ontroerend om te zien hoe blij hij was met deze steen. De hoop dat de school afkomt is er weer! Sommige bouwvakkers konden geen genoeg krijgen van het Wilhelmus, dus hebben Tom, Thijs N en Tijn nog een klein privé concertje gegeven.
Na het eerste steen moment ging het beton storten gewoon door. Ook was er deze middag wederom kinderwerk. Vandaag ging het over de geboorte van Jezus. We hebben de kinderen uitgelegd hoe wij kerst vieren en foto’s van sneeuw laten zien. De gezichten van de kinderen spraken boekdelen. Nadat de kinderen kleurplaten hadden ingekleurd, zijn er nog spelletjes gespeeld. Ook het lifeskill team zat klaar voor een inspirerende middag, helaas kwam er niemand opdagen. Dit brengt het gemiddelde van 3 dagen op 35 dames.
Aan het eind van de middag veranderde het weer enorm. Een regenbui trok over ons heen. Waar Oegandezen gaan schuilen voor de regen, laten wij Nederlanders zien dat we niet van suiker zijn. En we hebben zelfs nog een uur overgewerkt omdat het gemaakte beton nog wel gestort moest worden. De volgende uitdaging stond op ons te wachten, namelijk douchen in de regen. Maar we waren zo aan het praktiseren hoe we onze kleren niet nat gingen laten regenen dat het alweer droog was.
Ons diner laat altijd op zich wachten, we krijgen altijd rond half 8 / 8 uur eten. Dus voor het eten hebben we genoeg tijd om dagboekjes bij te werken en samen muziek te maken en te zingen. Het avondeten bestond uit strikjes pasta met doperwtjes. Omdat de koks vinden dat we slecht het vlees hier eten, krijgen we nog maar 1x per dag wat vlees. Dus vanavond hebben we een vegetarische avond. Tijdens het eten worden de groetjes voorgelezen en hebben we besloten binnenkort de groetjes terug te doen, dus keep posted.
De gouden troffel gaat vandaag naar Anja, omdat ze ondanks de slechte nachten hard werkt op de bouw en positief blijft! De botte beitel ging voor de vierde keer naar Tom, ditmaal omdat hij klem zat tussen de ladder. Dit omdat hij samen met Nathan en Giliam in de ladder zat om zakken cement te halen. Dit ging dus niet zo goed voor Tom ;)
Na het eten was het al 9 uur dus we hebben nog een half uurtje voordat iedereen weer onder de wol kruipt. Morgen is het weekend en dan kunnen we even bijtanken voor de laatste dagen hier. Ook staat het interland op het programma, maar daarover later meer. Tot snel!
Liefs,
Jarno en Sifra
P.s. Nien nog gefeliciteerd met je verjaardag. Het stukje taart van Rense was ook een beetje voor jou hoor! :)
UG123 | Overwerken op je verjaardag
Dagverslag donderdag 27 juli - Overwerken op je verjaardag
Goedemorgen Nederland,
Nadat we gister een feestelijke dag hebben gehad, worden we deze morgen weer wakker in de verjaardagssferen. Onze grote vriend Rense mag namelijk zijn 17e verjaardag met ons in Oeganda vieren.
Na de gebruikelijke rituelen bij de tandenpoetsstruik hadden we nog even tijd om wakker te worden tijdens het GMG. De begrippen FOMO (Fear Of Missing Out) en JOMO (Joy Of Missing Out) stonden centraal tijdens de gesprekken, wat misschien wel toepasselijk is aangezien we op de groetjes na niks meekrijgen van wat er in Nederland gebeurt.
Het feest ging door. Er stonden namelijk heerlijke pannenkoeken op ons te wachten bij het ontbijt. Hierna was het weer tijd voor de meesten van ons om richting de bouw te gaan. Een klein deel van ons bleef achter voor de afwas. Elke dag heeft een van de GMG’s dagleiding. Dit houdt in dat je samen verantwoordelijk bent voor de afwas, het handenwasrijtje voor de pauzes, het drinkwater en douchewater vullen, het aanvullen van het toiletpapier en desinfectie bij de latrines. Deze mensen sluiten dus meestal later aan op de bouw.
Op de bouw gingen we vanochtend verder waar we gistermiddag mee gestopt zijn, het plaatsen van hardcore. Even een technische sidenote van mij (Thijs de Builder) over de fundering. Hier in Oeganda bouwen ze een fundering als volgt: graaf de fundering uit, stort een betonnen plaat op de bodem, metsel op tot de juiste hoogte, vul de ruimtes op met maran (rood zand uit de bergen, lees heuvels), hierboven op worden grote stenen geplaatst (hardcore) waar vervolgens als laatste stap beton op gestort wordt. Zoals jullie kunnen lezen, zijn we vandaag dus begonnen met één van de laatste stappen. Onder luide aanmoediging van Oscar (medewerker van AEE) wordt het hardcore geplaatst. Dit gaat niet zonder slag of stoot omdat elke steen nog drie keer verlegd moet worden op aanwijzing van de aannemers Darius en Mogisa. Maar dit mag de pret niet drukken: het beton storen komt namelijk steeds dichterbij. Na de eerste koffiepauze kon de eerste groep beginnen met de voorbereidingen voor het beton (lees: 30 zakken cement à 50 kilo, 60 kruiwagens zand en 50 kruiwagens grind). Leuke sidenote, dit zijn de materialen voor 1 klaslokaal, dus we hebben nog genoeg te kruien.
Tijdens de lunchpauze stond er weer een lekkere rijstmaaltijd op ons te wachten met kip en groente. Na deze zeer gevarieerde maaltijd was het weer tijd voor het middagprogramma. Een aantal zorgden voor het kinderprogramma waar een heuse stoelendans plaatsvond onder leiding van Giliam en Sybren op de trommel. Na de overweldigende opkomst van gisteren (100 mensen) bij Life skills kwamen er vandaag maar liefst 6 vrouwen. Een iets mindere opkomst, maar dit zorgde wel voor ruimte voor goede gesprekken. Het thema van deze middag is “to love is to serve” en daarom hebben ze met de vrouwen het afval op de compound opgeruimd.
De overige mensen zijn weer op de bouw aan de slag gegaan. Een hele leuke middag want het moment waar we al die tijd naar toe hebben gewerkt, is aangebroken: het storten van de vloer. Dit gaat niet zoals we in Nederland gewend zijn, een betonwagen bellen heeft dus geen zin. Al het beton wordt met de hand gemaakt. Om even terug te komen op de titel boven dit dagverslag, we hebben dus vanwege de hoeveelheid beton overgewerkt tot 18:00. En dat op je verjaardag, hè Rense! ;) Als bouwleider mag ik u mededelen dat ik trots ben op alle deelnemers, omdat er echt super hard gewerkt wordt. Na al dat harde werken, dachten we een lekker douche te gaan nemen. Maar de lokale bouwvakkers dachten hier anders over en daagden ons uit voor een proefinterland. Na een uur voetballen en veel lachen, was het eindelijk tijd voor een lekkere douche. Helaas door de vertraging wel een douche in het donker, maar met behulp van hoofdlampjes komen we een heel eind.
Tijdens het avondeten (weer lekkere frietjes) werden de gouden troffel en botte beitel weer uitgereikt. Door het harde werken van Nina ontving zij de gouden troffel en na 1.5 jaar lang samen actie voeren kwam Tom erachter dat Nathan en Isa een tweeling zijn. Resultaat, de botte beitel. Wat we bijna vergeten te vertellen: een vriendin van Mary bakt heerlijke taarten die we allemaal mochten proeven. Dit natuurlijk vanwege de verjaardag van Rense. Na een kort moment van ontspanning was het tijd om weer lekker de klamboe tent in te duiken. Even een update voor Marco: Anja slaapt sinds vannacht niet meer alleen omdat een rat haar tentje is binnengedrongen. Geen zorgen, ze is niet van plan hem mee te nemen naar Nederland.
Iedereen bedankt voor alle groetjes. Wij genieten hier nog een weekje en kijken er naar uit jullie weer te zien.
Lieve groet uit Omoo van Thijs R en Renske
Various activities
The various activities include home visits and sharing and cooking pancakes with the families, church service at Amazu ECD, hiking of the hill. The teams also visited Bondo secondary school and Bondo health centre. They attended lessons in the school.
WSN volunteers engage in different activities
The team has been engaged in different activities, such as children programs, construction of the ECD block and the 2 V.I.P latrines.
UG123 | Breaking news
Dagverslag woensdag 26 juli (“I bless the rains down in Africa”)
Hier moet u zich een nieuws jingle inbeelden voor komisch effect.
Vandaag en meer op het UG123 news:
⁃ Tijn krijst in de douche
⁃ De fundering wordt een zwembad
⁃ Thijs Nieuwkoop brengt stenen stapelen naar nieuwe hoogtes
Welkom bij de UG123 nieuwsupdate. Allereerst breaking news. Afgelopen ochtend schijnt Annemiek van Tilborgh een jaar ouder geworden te zijn. Afrikaanse bronnen vermelden een leeftijd van 23 jaar. Echter hebben we dit getal, ondanks haar uitstraling, moeten bijstellen naar 33 jaar. Ze is toegezongen door de groep en overladen met cadeaus zoals een frisbee, een fotolijst van de groep en een auto-organiser, voor gebruik, u raadt het, in de auto.
Hier moet u zich een nieuws jingle inbeelden voor komisch effect.
Vervolgens onze rubriek: bouwen en/of sjouwen. Dit item is zorgvuldig samengesteld door de meest ervaren beunhazen op de redactie. Onze collega’s kunnen concluderen dat de laatste zandheuvels in de fundering zijn verwerkt en vervolgens aangestampt. Wel wordt geadviseerd om de zogenaamde “jumper”, waarmee de grond wordt aangestampt, goed te onderhouden. Dit omdat er vrij irriterende uitlaatgassen vrijkwamen tijdens het proces.
Andere werkzaamheden bestonden uit grote stenen plaatsen op de fundering en beton maken/storten in de latrines.
Vanwege een overtollig aanbod aan personeel werd er opvullend (lees: tijddodend) werk verricht. Hieronder viel het herstapelen van de slordige stapel stenen. Deze Afrikaanse wijze van stapelen heeft drastische, mentale, invloeden gehad op onze rechtgelijnde collega Thijs Nieuwkoop. Het heft in eigen handen nemen bleek de enige oplossing. Met zijn team heeft hij een enorme stapel stenen in juiste schikking geplaatst. Opmerkelijk is de stapelhoogte: niet 5, niet 6, niet 7, niet 8, niet 9, niet 10, niet 11, maar 12 (!) rijen hoog. Een indrukwekkende pastoor prestatie.
Hier moet u zich een nieuws jingle inbeelden voor komisch effect.
In ander nieuws, alle nevenactiviteiten rondom de bouw bleken druk bezocht. Een nieuwe activiteit, genaamd “Life Skills”, heeft zelfs het verwachte bezoekersaantal overtroffen met factor 5: 100 man i.p.v. 20. Het doel om met de bevolking in gesprek te gaan is voor Lijnie, Anthe, Naomi, Isa en Lonneke daarom helaas niet helemaal gelukt. De komende dagen zal er vervolg zijn op Life Skills.
Het kinderwerk had vandaag het onderwerp: “Jericho”. Dit betekende 7 rondjes lopen om de kerk, waarbij de 7e keer zelfs hoorbaar was op de bouw. Onze decibel meter is helaas stukgegaan door het kabaal.
Na het langdurig op de proef stellen van de voeten, tenen, nekken, handen en schouders van de bouwers, werden vervolgens ook nog de heupen op de proef gesteld. De bevolking had hoogte gekregen van de feestelijke sferen rondom Annemiek en had besloten om spontaan stokken op een kist te krassen (zie bijlage ter referentie). Als blijk van dank werd de bevolking getrakteerd met gelegenheidstaart.
Hier moet u zich een nieuws jingle inbeelden voor komisch effect.
Dan nu de laatste ontwikkelingen rondom de gouden troffel en botte beitel. Wederom benoemen wij Thijs Nieuwkoop, omdat hij naast zijn stapelobsessie ook met een briljante kruiwagenstrategie aan kwam zetten. Deze bijzondere inzet van 3 parallelle schepstations leverde hem de gouden troffel op.
Anderzijds verdiende Nathan Paulides de botte beitel door een onverwachte visualisatie van het mannelijk ontgulpingsproces. Wij leven mee met de gedupeerden, waaronder Lonneke, Isa en ondergetekenden.
Hier moet u zich een nieuws jingle inbeelden voor komisch effect.
En dan nu door naar het weer, of op z’n Engels: “The Again”. In plaats van omslachtig warm was het neerslachtig nat. Voor veel mensen een goed verschijnsel, gezien het weinig regent voor een typisch Oegandees regenseizoen. Nadelig voor de groep, want dit verhinderde opgewarmd douchewater door de zon. Onder andere Tijn heeft zijn mannelijkheid hierdoor hoor- en zichtbaar aan de kant moeten zetten.
Hier moet u zich een nieuws jingle inbeelden voor komisch effect.
Tot zover het UG123 news. Neem vooral deel aan de groetjes. Onze persfotograaf neemt verzoeken van foto’s van groepsleden in overweging. Echter is dit onder voorbehoud. Alle foto’s worden achteraf gepubliceerd.
Groeten,
Stijn en Marijn from the Jobs
Community and WSN volunteers partner to build ECD Centre
The community has joined forces with the WSN volunteers to support in the construction of Amazu nursery school. The support from the community is overwhelming and working together is making the building work move faster. The community and volunteers are happy to work together and to understand more about each other's culture. The slab level has been completed and raising of the walls will start next week.
The WSN visitors warmly welcomed in Omoo
The team of 36 volunteers who are to support in the construction works were warmly welcomed by the community. They are happy and excited that finally they will see the building of the school completed. We anticipate that the pupils will have a safe learning environment in Amazu nursery school. The team started the construction work on day two and did the children program which attracted about 100 children from the community.
De voorbereidingen zijn in gang
Het dorp Amazu ligt in de parish Omoo. De bewoners bereiden zich voor op de komst van de groep in juli. Drie gebouwtjes nabij de kerk en bouwplaats worden beschikbaar gesteld als slaapplaats, terwijl de kerk gebruikt kan worden voor avondprogramma’s. Op het terrein bevindt zich ook een waterput. Elektriciteit is er niet, dus vergeet niet om een zaklamp mee te brengen.
De bewoners vroegen zich toch wel af hoe de gasten net als zij op een matje op de grond kunnen slapen. Geen zorgen: er zullen matrassen zijn. Ook vroegen ze wat jullie zullen eten. Stel je open en geniet van de lekkere maaltijden die Amazu jullie te bieden heeft!
De community zal zorgen dat de fundering gelegd is als jullie aankomen. Op dit moment zijn de voorbereidingen al in volle gang, vooral voor het bakken van de duizenden benodigde bakstenen. Als jullie komen, is het seizoen om te zaaien aangebroken. Aangezien de meeste mensen in Amazu leven van de landbouw, zal hun eerste prioriteit uiteraard zijn om hun akkers te bewerken. Wellicht kunnen jullie een handje helpen. Tegelijk zullen ze ook tijd vrijmaken om mee te helpen op de bouw.
Hoewel het geen vakantie is in juli, worden er veel kinderen verwacht bij het kinderwerk. “Als kinderen zien dat hier leuke dingen gebeuren, zullen andere kinderen uit omringende dorpen vast ook komen.” Verder kan er gevoetbald worden, in combinatie met voorlichting over water en hygiëne. De partner, AEE Uganda, werkt via ‘self-help groups’, waarover jullie ook vast meer kunnen leren. Op zondag kan de Church of Uganda (Anglicaanse kerk) bezocht worden. Een bezoek aan de markt mag ook niet ontbreken.
Op de terugweg naar hoofdstad Kampala reizen jullie door Murchison Falls National Park, waarbij er hopelijk veel wild gespot wordt. Bovendien kunnen jullie er een bezoek brengen aan de indrukwekkende watervallen waaraan het park z’n naam te danken heeft. Ook in Kampala zelf zijn interessante bezienswaardigheden, waaronder het Parlement van Buganda Kingdom, Mengo Paleis en Uganda Museum. Oeganda heeft een boeiende historie en cultuur en telt vele talen. Er zal allicht veel van elkaar te leren zijn!
Make the difference
AEE has identified through their community work a very good project location where only a church building exists. The community is remote and the nearest primary school is hard to access by foot for many children. All kind of gatherings and school classes are therefore held in the church which has of course its limitations. An Early Child Development (ECD ) is therefore a great way to bring the opportunity for children to learn from a young age. They will be able to learn English and it is proven that it is less likely that children drop out of primary or secondary school when they start at a young age.
The ECD will make a difference, so it is a great opportunity to work on and see the impact first hand yourself. What a project in a beautiful remote African landscape.
Community of Omoo is very committed
To show they are commited to construct a newly formed ECD centre in Omoo, Achina village has laid over 23,500 bricks and 15,000 have been burnt which will enable in building of the ECD centre. The community is very committed to the functionality of the school.