Alle updates van Anne Mae

20 mei 2021

De kliniek waar World Servants samen met For Vidas in 2019 aan heeft gebouwd is in april officieel geopend. Er waren in Cuevas een aantal moeilijke momenten in samenwerking met de lokale overheid, waardoor de bouw uiteindelijk stagneerde. Na vele gesprekken en volharding vanuit partnerorganisatie For Vidas is de lokale overheid toch zijn overeenkomst nagekomen. Het gebouw is opgeleverd, en er is een fulltime dokter en 2 verpleegkundigen aangesteld.
De aanhouder wint!

21 april 2021

Carlos stuurde een update m.b.t. de vorderingen in Cuevas. De problemen met de gemeente Samaipata lijken opgelost en de bouw is hervat. De kliniek zal wel iets kleiner worden dan aanvankelijk de bedoeling was. De verwachting is dat binnen enkele maanden het gebouw helemaal af is. Zodra Carlos weer ter plekke is geweest zal hij foto's c.q. een video maken en zullen we deze delen.

7 maart 2020

Tijdens ons bezoek afgelopen week zagen we dat er na het vertrek van de groep geen voortgang is geboekt in de verdere bouw van de Posta Salud. Carlos vertelde ons dat er een nieuwe burgemeester in Samaipata was aangetreden en de gemaakte afspraken tussen de gemeente Samaipata en For Vidas (en dus ook WS) eenzijdig door hem zijn beëindigd, waardoor er nu geen financiële middelen beschikbaar worden gesteld door de gemeente. De bouw is hiermee stil komen te liggen. Carlos heeft goede hoop dat het gebouw op termijn wel afgemaakt gaat worden. Soms zit het met een project heel erg mee en soms zit het wat tegen. Laten we ervoor bidden dat het gebouw af komt en dat het toch mag bijdragen aan een verandering in positieve zin.

12 november 2019

Context and summary


Describe the original plan/idea for the project. Has the project been executed as planned?
For more than 50 years more than 8 communities in the area of Cuevas have received medical attention in a small clinic, where in three rooms it worked: the pharmacy, doctor's office, doctor's house, delivery room and information room. This small construction over the years and despite the effort of the community for maintenance deteriorated and the space was very small, in rainy weather they could not use the place because it drank a lot of water through the ceiling and walls. A new place was necessary for people to receive a better greeting and for people working in the center to work better and cleaner.

Give a (short) general description of the implementation of the project.

Now a new building is being built, with space for pharmacy, two doctors' offices, a nursing room, two rooms for hospitalization, a surgery room and deliveries and an ambulance garage.

How do you look back on the following topics? How was it arranged, what went well, what could be done better?


Construction

Buildings worked on
The construction is one of the largest we have had with World Servants, but the group did a wonderful job, despite the rains that prevented us from working some days, the participants and leaders decided to work more hours and more days than planned, it was Very inspiring to see their commitment. Very good work.

Tasks to be done

We are in the process of finishing the new construction.

Programs

Children program
Wonderful Children program with the Director and students of the Cuevas School

Cultural and touristic outings
It was very good, we were actually staying in a very beautiful place and the same place of the project is a very tourist place, it was a very good place to see and know Bolivia.

Life Skills program and Football for Water


Cooperation and involvement


Leadership team World Servants
Great leader Team! From the first day they understood that we had to be flexible, and the experience of Maaike leader of the group was fundamental so that everything could be done in a very good way, excelent leaders group!


Local leaders / key persons
The community leader Mr. Herculiano Gutierrez worked many hours and with a lot of commitment to carry out this project, his support was very good, and we were able to witness his commitment to his community, very good work.

Community
The community often brought fruits for the group, and when we asked for their time to meet and share with the group we always had almost the entire community to play, eat or have fun with the group.

Beneficiaries
They participated in all the activities that were requested to be with the group.

(Local) authorities
The activities with the community were also coordinated with the Director of Human Development of the City Hall of Samaipata, Lic. Balvina

Facilitation of the team

Accommodation

Very Good

Food
Very Good

Transportation

Very Good

Safety

Very Good

Lessons learned
We learned that we have to be flexible, with the weather we spent several days without work, but there is always a solution if we have the right attitude and trust in God

2 augustus 2019 om 12:42

Veel ouders met cadeautjes stonden gespannen te wachten. Waar de bagage heel snel op de band lag liet deze keer de groep op zich wachten. Uiteindelijk kwam er dan toch een enthousiaste groep door de deur, die emotioneel alle vrienden en vrienden weer om de hals vlogen.

31 juli 2019 om 18:40

Weer even een update na een aantal drukke dagen in Cuevas! Laten we even teruggaan naar vrijdag: De woeste rivier die ervoor zorgde dat we ingesloten waren was ondertussen veranderd in een rustige beek die nog steeds te diep was om over te steken. Dus ook vrijdag nog steeds geen bouwdag. Maar om toch wat sportief bezig te zijn hadden, Hidde, Rienke en Lori een heuse bootcamp voorbereid. Na opdrukken, spieroefeningen en een estafette was iedereen helemaal uitgeput, een normale bouwdag was er niets bij! In de middag scheen de zon heerlijk en hebben we lekker in de zon gelegen, schrijven, spelletjes doen, heerlijk! De zon maakte er eindelijk weer een warme dag van, geen kou meer, niet meer met dekens binnen zitten maar lekker naar buiten toe! Iedereen genoot ervan. Via wat andere lokale mensen kwamen we er echter dat een kwekerij verderop een heuse touwbrug over de rivier had waar wij gebruik van mochten maken! Via een bospad langs de oever van de rivier was de brug te bereiken, heel simpel eigenlijk al wat het wel een drie kwartier omlopen. Maar goed, dat maakt niets uit want via de brug is de bouwplaats wel bereikbaar en kunnen we eindelijk weer gaan bouwen! 

Dus zaterdag was het weer zover, we konden weer aan de slag! Vroeg in de ochtend zijn we vertrokken en rond half negen waren we weer bezig! De aannemer had de dagen dat wij niet konden bouwen zelf wel wat gedaan samen met wat lokale mensen, dus de muurtjes waren alweer een aardig stukje hoger geworden, echt prachtig! Zaterdag hebben we de hele dag gebouwd wat een prachtig resultaat als gevolg had. We hebben heel veel gemetseld en de muren zijn al aardig hoog geworden. 's Avonds was iedereen moe maar ook enorm voldaan. Toen we na het bouwen weer terug waren op het resort had Mama Carlos een heuse Nederlandse maaltijd voorbereid; een broodje hamburger met patat. Iedereen heeft er enorm van genoten. Na het eten hebben we genoten van een prachtige sterrenhemel en zijn we daarna ons bed ingedoken.

Zondag begon voor ons rustig, na wat uitslapen heeft Else voor een mooie activiteit gezorgd, namelijk een route met vragen met de GMG groepjes. Dit zorgde voor een hoop mooie gesprekken en af een toe zelfs een traan. Voor de middag stond er een familiedag op het programma en hebben we met lokale families een hollandse midddag georganiseerd. Na een pot voetbal, die we helaas niet hebben gewonnen werd er gestart met spijkerbroekhangen, spekjes happen, zaklopen en spijkerpoepen. Het was een mooi gezicht om te zien hoe iedereen de grootste lol had. Toen de spellen afgelopen waren was het tijd voor de kerkdienst die werd geleid door Else. Een mooie preek over dienstbaarheid en dat iedereen één is in Gods familie. Na de dienst hebben we samen gegeten. De burgemeester had voor ons broodjes, sap en fruit geregeld en wij hadden pannenkoeken gebakken. Je zag de Bolivianen genieten van onze heerlijke zachte pannenkoeken! Na nog wat voetbal, basketbal en plezier hebben met elkaar ging iedereen voldaan naar bed. 

Maandag was onze laatste bouwdag en iedereen heeft extra hard gewerkt om zo ver mogelijk te komen. Het resultaat is prachtig! Verder was het ook tijd voor het laatste kinderwerk, is het lifeskillsprogramma afgerond en is er een groep op bezoek geweest bij een stenenfabriek en het ziekenhuis. Lori heeft zelfs nog een aantal uur meegeholpen in het ziekenhuis. Het was een drukke dag en 's avonds stond er Candle Light op het programma. Er werden mooie gedichten voorgelezen en iedereen werd in het zonnetje gezet.

Dinsdag was het een feestdag! 's Ochtends was het tijd voor de overdracht van de kliniek. De burgemeester, iemand van de provincie en natuurlijk Silvia waren allemaal aanwezig. Ook waren ze enorm blij met wat we in drie weken gebouwd hebben. Het gebouw is nog niet af, maar ze gaan er alles aan doen om dit zo snel mogelijk in gebruik te kunnen nemen. Silvia, de verpleegkundige van de huidige kliniek, was trots omdat zij straks in de kliniek kan werken. Er is dan genoeg ruimte voor alle patienten, zodat zij nog beter geholpen kunnen worden. Rianna en Maaike hebben ook verteld dat we ons heel erg gastvrij voelden en iedereen wilde ons helpen. We zijn trots op wat we in drie weken bereikt hebben, maar vooral dankbaar om dienstbaar te kunnen zijn voor de mensen in Cuevas. Direct na de overdracht stond het kinderfeest op het programma met spelletjes, schminken, touwtje springen en blazen. Zowel de deelnemers als de kinderen waren aan het genieten van de tijd met elkaar. Na de middag was het dan tijd om de tassen in te pakken, schoon te maken en de laatste huisbezoeken te doen. De rustige middag veranderde snel toen de eigenaresse van de huisjes ons uitnodigde voor koffie op het resort. Dit konden we natuurlijk niet afslaan, dus gingen we alsnog op pad. Na een korte wandeling kwamen we aan bij een nog mooier resort dan waar wij verbleven. Dit resort had een prachtig overdekt terras en zelfs een zwembad! De vrouw was trots dat wij in haar huisjes hebben geslapen en bood ons daarom koffie, thee of chocolademelk aan met heerlijke broodjes. Het was fijn om even te genieten van de luxe, ook al is het heel vreemd omdat je weet dat de mensen aan de overkant van de straat amper te eten hebben... Gek dat dit zo naast elkaar bestaat. 

Na de koffie gingen alsnog de laatste groepen op huisbezoek en maakte de rest zich klaar voor de bonte avond. Er werd gezongen, gedanst, quotes gespeeld, spelletjes gedaan en heel veel gelachen. Een avond die niet snel vergeten zal worden. Daarna moesten de tassen alsnog worden ingepakt, dus werd er tot in de late uurtjes doorgewerkt. Voor een aantal deelnemers werd de nacht nog korter. Ze hadden namelijk aangegeven dat zij wel wakker gemaakt konden worden voor eten. Bart, Else en Henry vonden dat die droom werkelijkheid moest worden, dus hebben zij midden in de nacht pannenkoeken gebakken en de deelnemers op bed verrast met een heerlijke Nederlandse pannenkoek. Die vonden het heerlijk, al voelde het voor een aantal deelnemers 's ochtends als een vage droom. 

Nou dat was een heel verslag, maar eindelijk zijn we aangekomen bij vandaag. Vandaag gaan we terug naar Santa Cruz. 's Ochtends hebben we Wianna gewekt, want ja het was haar verjaardag! Er werd uiteraard gezongen en met z’n 120 ballonnen werd ze feestelijk wakker. Na het laatste ontbijt op het resort was het tijd om de laatste dingen bij elkaar te zoeken en afscheid te nemen. Dit was emotioneel, het is lastig om te vertrekken van mensen waar je drie weken lang mee opgetrokken bent. Maar ja, er is een tijd van komen en gaan en de tijd van gaan is nu aangebroken. Na de groepsfoto zijn we met z’n allen de bus in gegaan. We zijn nu op weg naar Santa Cruz, waar we nog een dag mogen rondkijken. We kijken terug op een prachtig project, waar we veel mochten betekenen voor de lokale bevolking maar ook binnen de groep nieuwe vriendschappen hebben mogen opbouwen. Maar goed nu eerst Santa Cruz nog, we zijn benieuwd wat we daar mogen beleven!

26 juli 2019 om 01:30

En weer een nieuwe dag op ons eenzame eiland in het luxe resort! Vannacht is die iets minder luxe geworden, omdat we een zwembad verloren zijn... De regen is namelijk weg! Dus we kunnen weer bouwen! Eehh nee, het is weliswaar droog maar het lieve beekje is nog steeds een woeste rivier 😡 we kunnen nog geen kant op en wachten met smart op helicopters van de ouders. Helaas zijn er in de groetjes nog geen helicopters beschikbaar gesteld dus we zijn vanochtend maar begonnen aan plan B. Maaike had het idee om een bootje te bouwen! Rianna zag dat direct als een grote uitdaging en ging met Jacob, Djurre en Hidde aan de slag! Maar ja, Lori vond dat wel wat zielig voor de dieren, die zouden dan dood gaan als ze niet mee gingen in de boot. Evita vond dat de dieren ook mee moesten, maar Eelke berekende dat dat nooit ging passen... Gelukkig kwam Jantine met de oplossing “we nemen van elk soort een mannetje en een vrouwtje mee, die kunnen zich dan later weer voortplanten”. Dat leek Anne Mea een goed plan, maar dan moest het wel een hele grote boot worden. Else herinnerde dat ze in een dik boek de maten van een grote boot had gelezen, ergens in Genesis, ze ging direct zoeken! Lieke vond dat de boot een naam moest hebben en onze creatieve Thirza had een idee “we noemen de boot, ‘de Ark’”, iedereen stond te juichen, want dat was een prachtig plan! Rianna overlegde met Else over de maten en denk dat dat makkelijk moet passen. ze denkt over 100 jaar klaar te zijn. Dus ouders, nog even geduld, we komen vanzelf weer thuis en denk maar zoals Henry “alles is cultuur!”. 

Omdat het aantal dieren toch wat tegenviel is Max maar op zoek gegaan naar de dierenmaskers in zijn tas. Ze waren eigenlijk voor kinderwerk bedoeld, maar ja, dat gaat toch niet door... We zijn met de groep maar aan het knutselen gegaan, iedereen was weer even kind en uiteindelijk hadden we allemaal prachtige dierenmaskers! Zo hebben we toch met z’n allen nog kinderwerk gedaan! De kabouters zijn uit hun paddestoel gekomen tijdens de kabouter plop dans en vliegers kwamen uit de lucht tijdens het vliegerlied! Wat hadden we met z’n allen een lol!

In de middag kwam onze ark dicht bij de wal, Emma wou een duif laten uitvliegen om land te zoeken, maar wat bleek? Jantine was de duif kwijt... gelukkig hadden we een drone die ook kon vliegen en die is gaan zoeken naar de wal. We waren verrast, we zagen een fundering met 10 rijen stenen van een onafgebouwde kliniek! Heel jammer dat we niet verder kunnen, maar gelukkig hebben we de foto’s nog 😃. 

Dus ook vandaag geen bouwdag en de verwachting is dat we ook morgen nog niet over de rivier kunnen. Maar daarvoor moeten we morgen maar weer even in het weer kijken. Wij vermaken ons prima, we zingen, we vechten, we huilen, we bidden, we lachen, we werken en we bewonderen. Nou ja, werken is wat lastig en voor vechten zijn we gelukkig te lief. Morgen een nieuwe dag, met nieuwe kansen, verhalen en liederen. Oant Moarn! (en tot morgen)

24 juli 2019 om 20:24

Even een update vanuit het mooie Bolivia. Sinds gisteren zijn de deelnemers veranderd in Minions door de poncho’s. We waren door het prachtige weer in het weekend even vergeten dat het eigenlijk winter is in Bolivia en die kent dus schijnbaar veel regen :(. Gisteren is de regen begonnen maar we konden gelukkig nog een anderhalf uur bouwen waardoor er toch drie rijen stenen bij gekomen zijn! Voor de rest konden we genieten van mooie danskunsten van dorpelingen die aan het oefenen waren voor de nationale feestdag in augustus. Ook hebben Lori, Jannie en Else hebben gisteren een prachtig Life skills programma gedraaid op de secondaire school. Ze hebben het verhaal van de stippen en sterren verteld waar de jongeren veel waarde uit haalden omdat ze hoorden dat ze waardevol zijn in Gods ogen, iedereen mag er zijn of je nu in Nederland of Bolivia woont, veel of weinig geld hebt, iedereen is hetzelfde! Naast het verhaal hebben we mooie armbandjes  met ze gemaakt waar zelfs de jongens van begonnen te stralen :). In de avond stond een spel op het programma die heel Nederland kent, een spel waar kennis macht is, waar verbondjes gesloten worden en leugens zijn toegestaan. Een spel waar iedereen hun best doet om alle opdrachten zo goed mogelijk uit te voeren, nou ja doet iedereen hun best? Twee van de groep zorgen voor verwarring, onduidelijkheid en dat de opdrachten verkeerd uitgevoerd werden. Iedereen ging op zoek naar het antwoord op die ene bekende vraag, “Wie Is De Lama!”. De twee opdrachten werden fanatiek door de groep uitgevoerd maar de lama’s zorgden er uiteindelijk toch voor dat de opdrachten niet slaagden. Binnenkort volgt de test en executie, dus het antwoord op die ene vraag volgt later. Vanochtend werden we wakker van de regen, heel veel regen, ontbijten op ons vaste stekkie kon niet dus we hebben een huisje omgebouwd tot leefruimte. Ons schattige beekje is veranderd in een woeste rivier die zowel onze stenen brug als de nieuwe houten brug volledig heeft opgeslokt. Stenen van honderden kilo’s zijn meters verplaatst door de woeste stroming. Dus ja, wij zitten opgesloten op ons luxe resort, die er sinds vandaag een zwembad bij gekregen heeft. De rivier is te woest om het terrein te verlaten dus we moeten het nu met elkaar doen... de eerste onschuldige deelnemers zijn gesneuveld tijdens een leuk potje weerwolven, anderen zijn maar begonnen met de complimentenboekjes, het geven van Fryske les aan Bolivianen en zijn er mooie plannen gemaakt voor het extra verschil project van de wilde ganzen. De bouw heeft een winterstop, maar gelukkig zijn er, door de onhandigheid van deelnemers en staf, genoeg reparatie werkzaamheden uit te voeren op het resort. Deurkrukken die spontaan breken, lampen die door een dirigent gemold worden en het waterfilter die bruin water geeft, ach ja “alles is Cultuur” zegt Henry dan maar weer. Zolang Maaike nog straalt maken de kapotte lampen weinig uit.

Of we de kliniek afkrijgen is nog maar de vraag, de regen komt nog steeds met bakken uit de lucht dus bouwen zit er voorlopig niet in. De planning is nog steeds dat we volgende week weer naar huis gaan, maar dit is even afhankelijk van de hoeveelheid helikopters die door de ouders beschikbaar gesteld worden. Zouden de ouders even via een groetje kunnen laten weten of hun helikopter ons kan ophalen? We zijn met 30 man...

Dit was ons verhaal, de sfeer is nog steeds goed en na de regen komt als het goed is de zon, alleen of dit ook in Bolivia het geval is??

Groetjes van een verveelde tekstschrijver

P.S.: voor de mensen die zich nu zorgen maken, niet nodig. We hebben een kabelbaan hoog boven de rivier en de weg naar het vliegveld is stevig en ligt hoog en droog. We zijn veilig. Het bouwen ligt wel echt stil, maar dat is even niet anders. De verwachting is dat het morgen weer droog is dus dan hopen we weer verder te kunnen bouwen, we zullen het zien :)

23 juli 2019 om 11:01

Wauw, wat hebben wij een prachtig weekend gehad! Het weekend begon met een heerlijke bouwochtend, want er wordt hier ook op zaterdagochtend gebouwd. We hebben de gehele fundering kunnen afronden! Zowel Carlos als Timo waren verrast hoe ver wej gekomen zijn in een week! Ze hadden namelijk niet verwacht dat we dit zo snel zouden redden. We zijn gigantisch trots op wat we hebben kunnen doen en gaan er voor zorgen dat deze week ook alle muren komen te staan, de kliniek komt er te staan.

Vrijdagavond en nacht is ook het eerste groepje op bezoek geweest bij de locals. Anne Mea, Rebecca en Henry hebben een bijzondere tijd gehad bij een oude vrouw die samen woonde met haar zoon die zij verzogt. Hij heeft een auto ongeluk gehad waardoor hij niet meer alleen kan wonen. Zijn voorhoofd was verbrijzeld en moest eigenlijk nog geopereerd worden, maar daar was geen geld voor. De vrouw was erg verdrietig over haar situatie en bad elke dag voor de operatie. Ze vond het prachtig dat wij er waren en bij haar wilden zijn. Ze maakte onze bedden op met heel veel kleden en dekens, ze zorgde fantastisch voor ons. 's Ochtends hebben we samen pannenkoeken gebakken en gezellig ontbeten. Daarna een hele rondleiding door haar tuin gehad, ze had heel veel planten die de verkocht en zelfs een eigen waterval! Het was prachtig.

Maar terug naar de zaterdag, in het oorspronkelijk plan stond een weekend weg gepland naar een heus hotel, maar ja als je eigen resort luxer is dan het hotel? Precies dan slaap je gewoon in je eigen stekkie. Zaterdagmiddag scheen de zon en was het heet, een prima moment dus om de watervallen te bezoeken! Op slechts 10 minuten rijden vonden we drie prachtige watervallen midden in de bossen. Het water was heel koud maar zorgde voor een goede verkoeling voor de groep, de meesten zijn dan ook lekker wezen zwemmen en Hidde durfde het zelfs aan om van een rots te springen, wat eigelijk niet mocht, maar ja, Hidde kon het natuurlijk niet laten. In de avond hadden we een heerlijke avond vrij omdat er zondag weer veel op het programma stond. Zondagochtend zijn we in alle vroegte vertrokken naar Samipatia naar de kerk. Op z'n nederlands waren we een half uur voor aanvang aanwezig zodat we rustig een plaatsje konden uitzoeken, maar bij aankomst bleek de hele kerk nog leeg te zijn... De dominee zag uit naar onze komst en had een heuse lokale band geregeld die bestond uit een gitarist en een soort van ukelele gitaar genaamd, charango. Heel leuk om zoiets mee te krijgen van de lokale muziek en de kerkdienst. Ook wij hebben onze zangkunsten laten horen met het meest bekende opwekkingslied, 10.000 redenen en u bent Heilig, het klonk best wel goed voor ons doen :) Na de dienst zijn we naar de lokale markt geweest waar we de Boliviaanse cultuur echt hebben leren kennen. Alle boeren proberen namelijk daar al hun spul te verkopen, dus alles ligt vol met groenten, fruit, vlees en zelfs een het hoofd van een geit! De lama sleutelhangers zijn door iedereen opgekocht en ook de nodige cola en chips is weer ingeslagen. Met een volle auto en bus gingen we weer op pad, naar de inca ruines. Deze lag boven op de berg wat een prachtig uitzicht was over het landschap van Bolivia! De ruïnes waren mooi om te zien maar het uitzicht was helemaal adembenemend! We hebben daar lekker bergbeklommen en de nodigde foto’s en selfies gemaakt :) na de heuse groepsfoto zijn we weer teruggegaan, want ja de barbeue stond op ons te wachten. Carlos weet wel wat barbecuen is, de kip die er op lag was heerlijk! Daar kan geen Nederlande barbecue tegenop! Alleen het de wijn miste volgens Carlos... De vruchtensap was fijn :).

Vandaag op de bouw was dan het grote moment, we hebben de eerste steen gelegd en het metselen is begonnen. We gaan ons best doen om deze week de muren zo hoog mogelijk te krijgen. Verder gaat alles hier fantastisch, de sfeer zit er goed in en het kinderwerk loopt fantastisch. Alleen de lama’s lopen soms de wijde wereld in, dit is een beetje jammer voor de lamacheck, ach ja, als dat alles is :)

19 juli 2019 om 18:28

Eindelijk daar is de update uit Bolivia! Het heeft even geduurd voordat we een simkaart hadden en die geactiveerd en werkend was. Het is in Bolivia makkelijker om je rijbewijs te “halen” (kopen bij een corrupte politieagent) dan het krijgen van een simkaart, dan zijn opeens alle persoonsgegevens nodig, maar het is gelukt, al zitten we zo afgelegen dat het bereik wat tegen valt. We maken nog steeds dankbaar gebruik van het prachtige resort en iedereen slaapt goed en worden in sommige kamers zelfs hele oerwouden omgezaagd ‘s nachts. Sommige wc’s zijn zo nu en dan wel verstopt door alle grote boodschappen van de groep...

Op de bouw wordt hard gewerkt, de planning van Hidde was om de fundering in twee dagen klaar te hebben, dat is niet helemaal gelukt, plannen en genoeg hout hebben is bij de Bolivianen nog een hele uitdaging. Maar de gang zit er goed in, zeker toen de chief met een elektrische betonmolen aan kwam zetten, geen beton meer scheppen maar op de Nederlandse manier beton maken, wat een luxe! Het grootste deel van de fundering is af en de ringbanden schieten ook al op, hopelijk is het beton vrijdag allemaal klaar en kunnen we daarna eindelijk metselen :). Op woensdag is ook het kinderwerk van start gegaan. Het verhaal van Jona is verteld en alle twaalf kinderen waren dolblij met de groep, werkje en de spelletjes die gedaan zijn! Alle kinderen waren vet enthousiast en genoten van de alles wat bedacht was! In de middag is hebben we in groepjes van 10 man de kliniek bezocht. Silvia de verpleegkundige die de kliniek runt heeft een rondleiding gegeven in de veel te kleine kliniek. Het was indrukwekkend om te zien dat Silvia zich al 20 jaar lang inzet voor Cuevas en alle communities er om heen. Ze vertelde dat ze dag en nacht klaar staat om iedereen zo goed mogelijk te helpen, van wonden, ziekte tot bevallingen en dat met alle beperkte ruimte en middelen die ze had. In de onderzoekskamer hing een kaart waar alle communities op stonden die gebruik maken van de kliniek, sommige mensen moeten 10 uur lopen om er überhaupt te komen wat helaas niet iedereen haalt... Door de nieuwe kliniek die wij nu bouwen is er straks ruimte voor 2 dokters, een extra verpleegkundige en iemand die de administratie doet. Door de dokteren verbeterd de gezondheidszorg gigantisch waardoor er veel meer toekomst is voor lokale mensen. Ons werk zorgt dus voor een hele verandering hier in Cuevas, we weten nu dus echt waarvoor we het doen, wij bouwen aan een gebouw dat voor grote verandering gaat zorgen! Wauw! In de namiddag gingen de eerste twee GMG groepen op huisbezoek, één groep ging naar een blinde man en de andere groep naar een oude man. De oude man woonde alleen en had alleen nog een neef die in de stad woonde. De man had een wond op de voet die niet wilde genezen, de wond bleef altijd open en deed veel pijn. De man deed niets en leefde van een uitkering van de regering, 30 euro per maand, wat ook hier een lachertje is waar je echt niet van kan leven. De man leefde zoals het was, hij had geen hoop, geen toekomst, niets... We vroegen of we voor hem mochten bidden en je zag hem na het gebed stralen. God was bij hem en hielp hem, zonder liefde was er geen leven! Een prachtig uitspraak waar het bezoek mee afgesloten hebben. Na het bezoek nodigde de buurvrouw ons uit, zij heeft een hotel waar veel toeristen kwamen. Ze was erg open, gaf ons Cola en heeft haar hele hotel laten zien, inclusief de pizza oven! Ze was heel enthausiast over alles en was heel blij dat wij de kliniek bouwden omdat die van levensbelang is voor de community. Het was bizar om te zien dat de twee uitersten in Bolivia zo naast elkaar kunnen leven, een man die geen toekomst en hoop meer heeft woont naast een hotel met een vrouw die alles heeft en waar veel touristen komen voor vakantie die geen idee hebben wat er echt speelt. Bizar, maar wel de keiharde waarheid.

Met de groep gaat alles goed, Wianna heeft helaas niet zoveel te doen omdat er geen zieken en gevonden zijn, zo nu een dan een pleister voor een blaar is het enige wat binnen haar taken valt. Carlos verrast ons steeds weer met fantastisch eten waar vele moeders wat van kunnen leren, Dus mama’s: ga maar vast oefenen! 

Vanavond gaan drie mensen bij de lokale bevolking slapen. Dat belooft een indrukwekkende nacht te worden! In het weekend gaan we zaterdag ochtend werken en in de middag naar de watervallen. Slapen in een hotel is van het programma verwijderd omdat het hotel minder luxe is dan ons resort :) Zondag gaan we de markt en kerk bezoeken. We gaan het meemaken, want het is en blijft Bolivia waar alles op dezelfde dag nog prima 10 keer kan veranderen! We blijven flexibel!

16 juli 2019 om 02:48

WAUW! wat is Bolivia mooi! Onze reis ging voorspoedig, de eerste vlucht ging zoals gepland, reis van zo’n twee uur was zo voorbij en de sfeer zat er goed in! Maar eenmaal in het tweede vliegtuig leek het meer een sauna dan een vliegtuig, de airco was kapot en dat “even repareren” duurde wat langer..  Na een vlucht van zo’n 11 uur die voor sommigen omvloog en voor sommigen niet snel genoeg ging, kwamen we dan eindelijk aan in Bolivia!
Alle tassen waren ook meegekomen en ook alles mocht mee door de douane. Alleen de door Henry meegebrachte drone was even interessant, maar die mocht even later ook gewoon mee. In de hal stond Carlos (onze lokale projectcoördinator) al te wachten en in z’n auto bleek hij een heel ontbijt te hebben! Heerlijk, lekker brood met ham en kaas, melk, chocolade melk, vruchtensap en koekjes, echt Hollands en erg lekker na zo’n lange reis.
Carlos bracht ook wat minder nieuws, de directeur van de school, waar wij zouden slapen, had afgelopen vrijdag gemeld dat wij daar toch niet konden slapen.
Bolivia heeft een nieuwe wet waarin staat dat de kinderen niet meer zomaar vrij kunnen krijgen en dus de school echt als school gebruikt moest worden. Een logische wet die prachtig is omdat nu de stabiliteit van het lesgeven flink wordt verbeterd!
Maar ja.. voor Carlos en ons wat het een flinke domper omdat wij nu geen slaap locatie meer hadden... Ook gesprekken met de lokale burgemeester maakten geen verschil en de school kon echt niet gebruikt worden... Wij vertrokken de volgende dag al dus Carlos had nog wat te regelen. Carlos resteerde niets anders dan te bidden.. en God voorziet!
De burgemeester kwam naar hem toe met de mededeling dat een lokale vrouw haar (toeristen) resort voor ons beschikbaar stelt!
Het verblijf bestaande uit een aantal huisjes met echt alles erop en eraan (bedden, douche, wc, ventilatoren en airco) stelt ze gratis aan ons beschikbaar omdat zij onder de Indruk was dat wij kwamen naar de lokale community om te komen helpen met de kliniek! Na de reis was iedereen moe en viel dan ook al snel in slaap, logisch ook want het was al twee uur in de nacht.
Na een groepsfoto gingen we de volgende dag met busjes op weg naar Cuevas. Na een reis van twee uur door de prachtige natuur kwamen we aan bij ons kamp, dat je enkel door de rivier kunt betreden. Via de stenen route zou je in theorie droog kunnen blijven, in theorie dus.
De bagage kon gelukkig via de auto door de rivier dus dat is droog overgekomen.. dat is al iets.
De locatie is werkelijk fantastisch! Mooie huisjes met bedden, wc en douches en een prachtig buitenplein midden in de natuur!
Hier mogen wij drie weken verblijven, wat een vreemd idee, geen klaslokalen met matjes op de grond, geen wc gaten maar een gewone wc en bedden. Na een heerlijke lunch waren de huisjes dan ook zo ingericht.
Later op de middag was de welkomstceremonie waar de hele community van Cuevas aanwezig was. Wat een hoop mensen waren er! Na een toespraak van een belangrijke persoon werden Maaike en Carlos onthaald met een daverend applaus!
Omdat het zondag was en dat naast de kerkdienst het de dag is wanneer er gevoetbald wordt, werd de eerste interland Nederland - Bolivia een feit en wat voor een wedstrijd!
Met een 4-4 eindscore zeker geen slecht begin.
Voor de locals was het wel even vreemd kijken dat er zoveel meiden in de groep zijn; “gaan die echt bouwen?” Ja natuurlijk! “Maar kunnen ze dat?” Ja!
In de avond was iedereen erg moe en we lagen dan ook allemaal vroeg op bed. Want ja, de volgende dag was de eerste bouwdag!
De fundering was nog niet af door wat vertraging dus we zijn begonnen met graven en ijzer vlechten. Carlos is onder de indruk van onze vrouwen en mannen power! Dus we gaan ver komen! De planning is dat de fundering in drie dagen af is en dat we dan kunnen metselen. De sfeer is in ieder geval goed en we gaan er met z’n allen vol voor!
Tot later en groetjes uit het mooie Bolivia

22 maart 2019

Nurse Sylvia is heel wat gewend. Ooit als jongste zuster naar Cuevas gestuurd. Ze was het laatst in dienst gekomen en nu de nurse in Cuevas was overleden moest zij maar, van het ziekenhuis in Santa Cruz, naar Cuevas, meer dan twee uur autorijden verderop. "Ik heb gehuild" vertelde ze, "wat moest ik hier? Er was bijna niets. Soms kwamen mensen op bezoek, maar veel vaker moest ik op de fiets naar de omliggende dorpen".
Sylvia, maar vooral haar echtgenoot Herculaneo, zijn vol verwachting én een beetje afwachtend. Al vaker hebben ze een belofte gehad dat er een nieuwe kliniek zou komen, maar elke keer ging het weer niet door. En het wordt steeds nijpender. Nu President Morales alle gezondheidszorg gratis heeft gemaakt (er zijn volgend jaar verkiezingen) komen er meer patiënten naar de kliniek. En omdat er ook gratis voedsel is trekt dat ook aan.

En ondertussen, aan de achterkant van de kliniek woelt het water op de dag dat wij er zijn door de rivier achter de kliniek. Het heeft al meerdere dagen gegoten en de rivier is gezwollen. Heel duidelijk is te zien hoe de rivier klei en zand meeneemt - een plaatje van erosie voor een aardrijkskunde leraar die dit verschijnsel zou moeten uitleggen. Maar voor de kliniek helemaal geen plaatje. Langzaam maar zeker wordt de achtertuin van de kliniek weggevreten, volgens Herculaneo is de helft al weg. Dan duurt het niet lang meer voor de rivier bij de kliniek zelf is.

Trouwens: niet alleen voor die achtertuin zou je de kliniek vernieuwen. Zie de foto met het bed en het bureau: dat is dokterskamer, administratie, onderzoekskamer en zusterkamer. Het schreeuwt om vernieuwing!

Daarom kijkt Sylvia vol verwachting naar je uit. Na 25 jaar trouw haar werk doen - nu de verwachting van een grotere kliniek, meer personeel en meer mogelijkheden voor doktersbezoek (nu 2x per maand voor de consulten) en gezondheidsprogramma's. Dat Centro de Salud gaat er komen aan de andere kant van een (erg drukke en gevaarlijke!) weg. De lokalen staan klaar om in te slapen, het afdak biedt bescherming, het plein om er het kinderprogramma te doen en te voetballen. Vlak ernaast, nu nog een groene vlakte: de bouwplaats.

Sylvia kan niet wachten. En jij?