Twee en een half uur speeches... en toch enthousiast blijven. Hoe doe je dat?
De ene na de anders hartverwarmende, maar soms ook best wel heeeeel saaie speech zorgde ervoor dat we 2,5 uur bezig waren met de overdracht. Iedereen die belangrijk is in Nakpanduri en omgeving was van de partij. Duidelijk werd dat het niet op de huizen an sich gaat, maar om het recruteren van betere docenten waardoor de kwaliteit van het onderwijs omhoog gaat.
Lief thuisfront, Gaan jullie zo langzamerhand boodschappen doen. We hebben zo allemaal ons verlanglijstje voor wat betreft het lekkere eten wat we thuis weer hopen te krijgen. Maar zover is het nog niet.
Gisteren hebben we een groot deel van de bouwdag besteed aan het opruimen van de bouwplek. We willen wel dat het er netjes uitziet als we op gaan leveren. We blijven Nederlanders. Maar gelukkig was er nog tijd voor andere dingen.
Headmaster Peter had fietsen geregeld van de meiden van de school. We hebben met z'n elven een huese fietstocht door Nakpandurik en omgeving gemaakt. Hoe gaat dat? Nou je fietst vanaf de rotonde een stuk een straat in en dan keer je weer om. Dan doe je dat hetzelfde bij de volgende straat en dat een paar keer achter elkaar. Want zoveel goeie wegen zijn er niet.
De vier die niet meegingen op de fiets mochten met de fourwheeldrive naar Najong #2. Een dorp in de buurt waar vorig jaar in november een project was. De hoofleider van dat project was benoemd tot queenmother. Daarom mocht de hoofdleider van dit jaar namens de queenmother een geschenk aan gaan bieden. Lanzamerhand raken we bedreven in het wachten tot iedereen er is, en nog even wachten en dan zitten de oudsten van het dorp klaar om met allerlei rituelen omkleed de Westerse bezoekers te begroeten. We kregen een heerlijke verse haan mee in de auto. De terugweg waren Niels en Maaike erg stil. Dit haan liep parmantig door de achterbak. En Niels en Maaike waren niet zeker dat ie niet even op schoot zou komen zitten. Anyway... De haan smaakte heerlijk.
Na een ontspannen avond met kampvuur stonden we vanochtend op tijd klaar om alles te versieren en het feest voor te bereiden. Om 10.00 uur zaten we klaar voor de overdrachtscermonie. Uiteindelijk begonnen we om half elf al met de speeches. Kent u dat verhaal van 'hoe lang het was en hoe warm? Heel lang en heel warm. Jan ging in z'n betoog in op de verantwoordelijkheid van de community om het onderhoud zelf ter hand te nemen. Ook zetten hij Judith als vrouwelijk technisch leider in het zonnetje. Meiden hier zoeken rolmodellen. Zo'n gave vrouwelijke technisch leider is daar uitermate geschikt voor. Na een swingend optreden van de traditionele Afrikaanse dansgroep werden er kado's overhandigd en werd Jan in een tradioneel kledingstuk gehesen om em toch wat meer Ghanees te laten lijken.
Na de sleuteloverdracht gingen we natuurlijk aan de lunch bij onze onvolprezen koks Priscilla en Sylvia. Vanmiddag stond in het teken van inpakken en sorteren. Best wel weer bijzonder. We voelen ons hier zo thuis dat het nog even wennen is aan het idee van afscheid nemen.
Van onze Toerustingsleider kregen we nog de opdracht een brief aan onszelf te schrijven. Wat heeft Nakpanduri met je gedaan. Sommigen waren er al gauw klaar mee. Anderen schreven een epistel van een kantje of 5 met allerlei uitspraken en tekeningen. Mooie verwerking van dit project en waarschijnlijk heel gaaf om een brief aan jezelf over een paar maanden nog eens terug te lezen.
Vanavond kampvuur met de bouwvakkers. Ze hebben al gepeild of we voldoende lekkers bij ons hebben. Nou dat gaat goed komen. Qua voorraad eten kunnen we nog wel even wegblijven.
Morgen uitslapen tot 5.00 uur en om 6.00 uur de bus in. We proberen in 1 dag in Accra te komen. Dat zou gaaf zijn, want dan hebben we nog tijd voor wat mooie programma's. Zondagochtend een kerkdienst in Accra waar we rijke hoog opgeleide Ghanese jongeren hopen te ontmoeten om met hen te praten over het feit dat wij uit Nederland in hun land komen werken aan een betere toekomst. Natuurlijk zijn we benieuwd hoe zij daar tegenaan kijken en wat ze zelf doen voor hun arme landgenoten. Zondagmiddag nog naar een slavenfort en dan maandag via de toeristenmarkt naar de luchthaven.
