In no time legden de bouwvakkers vandaag de golfplaten op het dak. Het dak zit op de lerarenwoningen. Bij ons kan het dak er dus af. We kunnen een feestje bouwen. Dat gaan we vanavond doen met 600 Ghanese vrouwen.
Hallo Nederland,
Nakpanduri hier. Veel te vertellen over de afgelopen paar dagen. Natuurlijk zijn we volop aan het bouwen geweest. Wat we kunnen doen als leken is eigenlijk wel zo'n beetje gefixt. We did it! Maar we did nog veel meer.
Naast de bekende dingen als lekker eten bij Priscilla en Sylvia (die de alweer gekregen parelhoenders en een ram voor ons hebben klaargemaakt), bouwen, GMG, handwasjes in zelf opgevangen regenwater, corveeën en een paar uur slapen hebben we ook een paar bijzondere belevenissen achter de rug.
Maandagavond werden we door Brenda en Maaike uitgenodigd om ons in het donker met veiligheidsschoenen en zaklamp op de bouwplaats te melden. Aan de hand van een kleurplaat van een bouwplaats mochten we onszelf plaatsen op, in, voor of buiten het gebouw door onze eigen foto te plaatsen. Op deze foto schreven we op welke plaats je jezelf zag in het geloof (dicht bij het fundament, op de trap omhoog, of eigenlijk bijna buiten). Vervolgens hebben we elkaar in tweetallen bevraagd waarom je jezelf zo zag. Indringend!
Dinsdag zijn Suzanne, Jarno, Marjolein, Brenda en Jan een dag op pad geweest om een project voor volgend jaar voor te bereiden. De terugweg duurde behoorlijk wat langer omdat door de regen de weg deels was weggespoeld. Toen dit vijftal eindelijk thuis was, werden ze besprongen door de 10 anderen met verhalen over de regen. Het heeft vier uur achter elkaar zo ontzettend hard geregend dat spullen letterlijk wegdreven van onze bouwlokatie. Op een gegeven moment gingen we gewoon douchen. Eindelijk weer stromend water. En het ging echt... Lekker je haar wassen en uitspoelen in de strooooomende regen. De put voor de WC-tank (2,40 meter diep) stond vol regenwater.
Vandaag even een simpele boodschap. verf halen om het logo op het pand te schilderen. Lise en Feline namen plaats in de fourwheel drive. Binnen een kwartier zouden we bij de verfwinkel zijn. Ruim veertig minuten later (een Ghanees kwartier) waren we op de plaats van bestemming. Blauwe verf was er nog. Uit een vijfliterblik werde een klein blikje voor ons getapt. Voor witte en rode verf moesten we echt ergens anders zijn. In de volgende winkel slaagden we voor witte verf. De derde winkel verwees ons weer door naar........ Jawel.... de eerste winkel. En na enig aandringen bleek er toch nog ergens rode verf te zijn. Toen nog 40 minuten terug. En al met al waren we maar 2,5 uur weggeweest.... We raken gewend aan de cultuur en tijdsbeleving van de Ghanezen.
Spannende vraag die we nog beantwoord moeten krijgen. Kan de bus uberhaupt nog bij Nakpanduri komen. De gaten in de weg zijn echt wel GATEN te noemen. De fourwheeldrive moest stevig z'n best doen zo af en toe.
Vanochtend bezochten we het public healthcenter van Nakpanduri. Ontzettend gaaf om te doen. Al tellend tijdens de verhalen kwamen we er achter dat hier wel een stuk of zes World Servants projecten zijn geweest. Gaaf om te zien hoe al die gebouwen nu volop in gebruik zijn. Super dankbaar zijn we ook als we even denken hoe goed de gezondheidszorg in Nederland geregeld is.
En nu terwijl de hoofdleider dit stukje schrijft zijn de meesten een stukje verderop op het terrein gaan kijken. Zondag in de kerk hoorden we over een vrouwenretraite van Assemblies of God. 600 vrouwen uit de omgeving hebben deze week een retraiteweek met worship en bijbelstudie. Enne....oh ja, die 600 vrouwen zitten in de schoolblokken bij jullie op het terrein. Dus om ons heen worden op houtvuurtjes potten met eten voorbereid. En vanaf 5.00 's ochtends schalt de praisemuziek over het terrein. We zijn uitgenodigd om vanavond mee te komen doen. Even het dak eraf feesten omdat we het dak er op hebben.
Nog 2 dagen Nakpanduri.
