'Het valt echt hartstikke mee. Ik had het veel erger verwacht...' Dat was een van de opmerkingen toen we aankwamen in Nakpanduri. Benieuwd waarom wij twee dagen in het vliegtuig en twee dagen in de bus gezeten hebben? Lees verder!
Hoi geweldig thuisfront,
Hier een eerste wat uitgebreidere berichtje van GH216. De korte samenvatting: Het gaat hartstikke goed.
Een wat uitgebreidere samevatting: Woensdag vertrokken we uiteindelijk om 20.00 uur (!!) vanaf Schiphol. We konden direct wennen aan de Afrikaanse manier van met tijd omgaan zullen we maar zeggen. De lange nacht op Dubai Airport is ons bespaard gebleven, want we hadden uiteindelijk anderhalf uur om over te stappen. Al met als is Davids eerst vliegervaring niet mee en niet tegen gevallen.
Toen we uiteindelijk met een halfuur vertraging in Accra aankwamen begon het leren direct. Feline riep: 'Ik heb in mn aardrijkskundeboek wel gezien dat ze hier dingen op hun hoofd dragen, maar ze doen het echt'.
De eerste echte cultuurshock kwam heel snel. Binnen een uur bracht de bus ons naar het Lifeline project. Heftig om dwars door de sloppenwijken te rijden en dan in een opvanghuis voor meiden te komen die echt alles meegemaakt hebben wat wij nooit hopen mee te maken. Een gaaf filmpje hiervan geeft u de kans om iets te zien van wat wij gezien hebben:
Ontzettend mooi om te zien wat we als World Servants hier de afgelopen jaren hebben mogen doen. Het verhaal van Gertjan Robbemond, de hoofleider van het project GH416 dat aan de slag is op het terrrein van LifeLine, was heel gaaf om te horen. Wat een kansen voor ontwikkeling biedt een bibliotheek annex computertrainingslocatie voor de mensen in deze omstandigheden.
Moeier dan moe vielen we in ons, best wel acceptabele hotelbed net buiten Accra. De volgende dag hebben we genoten van een prachtige busrit waar we Afrika rustig op ons konden laten inwerken. Het bezoeken van een markt was een belevenis op zich en natuurlijk probeerden we direct de aankopen op ons hoofd te dragen. Drie keer raden.... lukte het of lukte het niet?
Het tweede hotel was zo mogelijk nog beter dan het eerste. Nederlans sterrensysteem bijna 1 ster. Na een prima nachtrust bezochten we de watervallen van Kintampo en vervolgden onze busreis. In Tamale bezochten we het regionale hoofdkantoor van Agreds voor the Northern Region. Indrukwekkend verhaal van Frieda, de coordinator aldaar. Wat wij in die drie weken in Ghana gaan doen is echt onderdeel van een ontzettend professioneel programma om meiden (en jongens) te helpen zich te ontwikkelen en uit de kinderarbeid en prostitutie weg te blijven.
En na nog weer een uurtje of vier in de bus (je kunt ook zeggen: na zoveel en nog meer opwekkingsliederen onder leiding van Jarno en Suzanne) arriveerden we uiteindelijk in Nakapanduri. Tot onze, voor sommigen grote schrik (zo mis je de echte projectervaring) en voor anderen tot grote blijdschap viel het alles mee met de omstandigheden. We hebben twee geweldige koks (Priscilla en Sylvia) die op een formidabele manier voor ons zorgen. Er is elektriciteit in onze slaapzalen. Er is een regenwatertank waar we heerlijk zuiver water uithalen wat we ook nog eens door ons eigen filter gaat.
Onze begleider Stephen Abarika blijkt een man vol verhalen. Het ene na het andere verhaal komt, waardoor we ook veel meer gaan begrijpen van de cultuur en de gewoontes het nut van het werk van Agreds in de gemeenschappen.
De eerste nacht onder onze klamboe ging prima. Uitgerust en wel zaten we om. 8.30 aan het ontbijt waarna we richting kerk gingen. In een afrikaanse evangelische gemeente blijken de heupen bijzonder los te zitten en de mensen dansen er van hartelust op los. Verschillenden van ons mengden zich vol overgave tussen de dansers. Natuurlijk moest onze hoofdleider voorin de kerk zitten naast de oudsten en de gemeente toespreken. En met steenkolen Engels kom je een eind.
2,5 uur later wandelden we naar huis waar we al op afstand de wenteteefjes roken. Na nog wat spelletjes met de kinderen uit het dorp gaan we nu aan ons eerste GMG: 'Me Myself and I'. Over een uurtje gaan we kennismaken met de Chief van Nakpanduri.
En morgen..... morgen gaan we eindelijk bouwen.
Fijne opmerking van Jacco: We zitten op dag vijf en m'n medische logboek is nog helemaal leeg.
Gesprek van de dag: Het sterrensysteem van Brenda. De kwaliteit van je...... jawel ontlasting. Poep, pies en kak zijn op project een heel normaal gespreksonderwerp.
Tot zover de update. De groetjes zijn inmiddels gedownload. Vanavond tijdens het diner zal de dagleiding, Maaike, alles voorlezen. Uiteraard na het toepassen van strenge censuur door de hoofleider ;)
