Spectaculaire verhalen uit Kenia: wat een belevenis was het om bij de Masai te logeren! Ruben en Maartje doen verslag:
Zondag- op maandagnacht was het eindelijk zo ver: in groepjes van twee tot vier jongeren vertrokken we richting kleine of grote Masaihuizen om daar een avond te koken, te praten en te werken met de Masaigezinnen. Voor iedereen een mooie belevenis, met een hoop spectaculaire verhalen tot gevolg!
Het tweede huis waarbij een deel van de groep verbleef bleek voor Justin, Christian en mij te zijn. Hier woonde een jolige man samen met een vrouw en vijf kinderen, wat hier blijkbaar doodgewoon is. Ze kwamen naar buiten en groetten iedereen hartelijk. Het trio ging naar binnen en tot hun grote verrassing bleek de woonkamer aardig opgeknapt te zijn met mooie stoelen en een kleine tafel op wielen in het midden. De vader, die een pastoor was, zei vol trots dat hij het huis zelf heeft gebouwd; natuurlijk met hulp van wat vrienden. De kinderen waren nog wat onzeker over de drie luide blanken die binnen kwamen stormen en vooral de harige benen en armen van Christian waren erg populair. Het was, geloof het of niet, aardig koud binnen en buiten het huis. We kregen echte warme Keniaanse thee aangeboden, wat eigenlijk melk met suiker en een beetje thee is. Justin had nog genoeg aan de kop Keniaanse thee die hij vanochtend kreeg en nam maar wat warme chocolademelk. De man des huizes begon spannende verhalen over hyena's te vertellen waardoor Justin wat ongemakkelijk werd. En toen Ruben wat DEET wou pakken tegen de muggen, zag hij tot zijn grote schrik een gigantische spin aan de muur kleven. Hij verstijfde voor een tijdje en ging zo snel mogelijk de kamer uit om hulp te vragen aan Daniel, de vader. Hij lachte een beetje en ging naar de kamer. Hij had natuurlijk iets nodig om de spin dood te slaan, en jammer voor Ruben moest dit zijn notitieboekje zijn, waar nu dus een grote spinnenvlek op zit. Na dit wilde avontuur gingen Justin en Christian pannenkoeken bakken en Ruben luisterde en bekeek de vele, vele foto's die Daniel aan hem liet zien. Iedereen, vooral de kinderen, vonden de pannenkoeken erg lekker. Dus dit was zeer geslaagd. Hierna kregen we rond half negen ugali geserveerd; groene slierten met pap. Iedereen ging met een volle buik naar bed, maar slapen ging lastig voor een paar van ons. De ezels die vlak naast het huis zaten, gingen opeens balken, wat een lange tijd doorging. De volgende dag bleek dat ze onrustig waren geworden over hyena's die blijkbaar gevaarlijk dichtbij waren. Wij hebben die ochtend onze portie ochtendgymnastiek wel gehad, want de kinderen wilden dolenthousiast met ons voetballen. Na een spannende en erg intensieve wedstrijd had het team van Justin met 7-5 gewonnen. Al snel kwamen Bryan, Bart en Gosse, met een echte Masaiketting om hun nek, ons ophalen. Nadat er nog een paar foto's door de kinderen werden genomen en het geheugen van Rubens camera was volgeschoten moesten wij toch echt weg.
Maartje en Joanne verbleven bij de beste vriend van Mr. Wilson, wat een best eindje lopen was. We kwamen aan op een groot erf, wat de eerste indruk van een boerderij wekte. Samuel had drie vrouwen en ongeveer 13 kinderen. We kampten met een enorme taalbarrière, wat het erg lastig maakte om te communiceren. De kinderen waren aan het begin erg verlegen en konden niet omgaan met het idee dat er twee blanke wezens met lange, rare haren in hun huis rondliepen, maar na een tijdje werden we opgenomen in de familie en vonden ze onze haren geweldig. We kregen typische Keniaanse thee met veel melk en nog meer suiker. Omdat Joanne geen melk lust, was dit geen goede start van ons bezoek. We werden rondgeleid door een meisje van 11 jaar, wie ook gelijk een van de enige was die een beetje Engels sprak. We waren bij het tellen van de 300 geiten, bij het binnenhalen van de vijf ezels met hun jonkie van een paar dagen en bij het binnenhalen en castreren van de koeien en stieren; een bijzondere ervaring waarbij we keihard werden uitgelachen. Gelukkig werd alles aan de hond gevoerd, waardoor we zeker waren dat we het niet voorgeschoteld kregen. We speelden UNO met de kinderen, wat ze niet helemaal goed begrepen en keken het journaal in het Swahili. Toen was het tijd om pannenkoeken te gaan bakken. Het was al donker toen we naar een schuurtje werden geleid, wat hun keuken was en wachtten 1,5 uur op het klaarmaken van de kolen. We kookten op een mini-BBQ, wat erg goed ging. Nadat we allebei een pannenkoek bakten, wat allebei mislukte, nam mama Samuel het van ons over. Ze zei het niet letterlijk, maar stiekem vond ze ons maar een stel slechte koks. We zaten snel vol van de pannenkoeken door de late lunch, toen er nog een maaltijd voor ons werd bereid. Dit kregen we niet op, wat ze totaal niet snapte. Na een tweede kop thee, een lekkere kop melk en een glaasje water voor Joanne en een heel apart toiletbezoek werden we naar onze kamer gebracht. Ondanks dat we erg moe waren konden we de slaap niet vatten; onder andere door mekkerende geiten, loeiende koeien, balkende ezels en in de ochtend wassende vrouwen en haaien die kraaiden. 's Ochtends kregen we nog een héérlijke kop thee, waarna we aan de terugtocht naar Tamalaki begonnen.
Toen we weer terug kwamen bij Tamalaki ontbijten we voor zover dat nog niet was gebeurd en GMG'den we extra lang. Toen hadden we vrije tijd. We volleybalden met de schoolkinderen die vrij hadden van school, wat eindigde in wie de bal zo hard mogelijk kon slaan. Na de lunch die eindigde met de bekende groetjes van jullie thuis, speelden we spelletjes, werd een begin gemaakt aan een muurschildering in een klaslokaal waar de olifant van Rafaël en de flamingo van Marin mislukten, en gingen een aantal mensen naar de bouw, waar het voor de eerste keer hier écht de zon scheen en werden de wc's met heerlijke muziek van Lisa schoongemaakt.
Door de vele indrukken die iedereen te verwerken had en veel gelach en plezier, was het een mooie dag.
