Onze tassen staan gepakt, de bus is er bijna, het gebouw wordt opgeruimd: vandaag beginnen we aan onze terugreis. Nog een paar leuke uitjes staan op het programma, vanavond stappen we op het vliegtuig richting Dubai. Hieronder het verslag van ons afscheidsfeest gisteren, van de verslaggevers Suzanne en Christian.
Onze laatste volledige dag bij Tamalaki! Morgen gaan we in Nairobi nog een olifantenweeshuis, het Kenyan National Museum, de souvenirmarkt én een restaurant bezoeken, alvorens we om 22u50 naar Dubai vertrekken.
Vandaag hadden we geen bouwdag of cultuuruitstapjes, maar dat betekent niet dat we een lege agenda hadden. De ochtend begon met een half uur langer uitslapen (!) gevolgd door het ontbijt en de GMG. De afgelopen weken hebben we dagelijks reclame gemaakt voor het kinderfeest, of party day zoals de Keniaanse kinderen het noemden en deze stond vanaf 10 uur op het programma. Sandra, met de hulp van vele handjes had het programma tot in de puntjes verzorgd. Er stond een zeskamp klaar (met 9 onderdelen) waarbij de kinderen gingen blikwerpen, het maken van een prachtige muurschildering, waterrace, koekhappen, ballonrace en tikkertje. De spellen waren gedurende de dag aan verandering onderhevig, koekhappen werd ineens AnneMariaKoekkoek en springtouwen stond oorspronkelijk ook niet op het programma. In de pauze waren de stroopwafels een grote hit en de kids lieten vol trots horen hoeveel ze van onze namen uit hun hoofd wisten.
Na het kinderfeest en de lunch was het tijd voor ieders favoriete onderdeel: inpakken! Er werd druk heen en weer gelopen, gezucht en gezocht, maar uiteindelijk bleek iedereen redelijk op tijd alles onder controle te hebben. De 18+ genoot ondertussen ook nog van een laatste bijbelstudie onder leiding van Christian en Lisa. Op het dak van het slaapgebouw in de warme Keniaanse zon werd met elkaar nagedacht over leiderschap en invloed.
Om 16u werden we allemaal op de bouw verwacht (eindelijk eens zonder bouwschoenen). De fundi, de teachers en de leiders va Tamalaki en TAK waren ook aanwezig. Na tal van toespraken, gebeden, liedjes en vooral veel applaus werd de ceremonie afgesloten met het doorknippen van een lintje en werd het gebouw officieel overgedragen aan Tamalaki.
Vervolgens gingen we buiten dineren met de Muzungu's (Heerlijk buiten!), de teachers én de fundi (koud buiten!). De keuken had extra haar best gedaan en het afscheidsdiner smaakte heerlijk. Na weer tientallen speeches, waaronder zelfs ééntje van Bart (jullie hebben allemaal echt talent, maar echt!) en het uitwisselen van cadeau's was de maaltijd voorbij.
Na wat onduidelijkheid over het tijdstip ging de hele groep om 19u35 (en Lisa om 19u42) naar de bouwplaats. In het donker, onder een prachtige sterrenhemel én volle maan namen we definitief afscheid van ons bouwproject. Er staan bijna drie volledige docentenwoningen op een plek waar een paar weken geleden alleen nog maar prairie was. In de middelste woning staken we om beurten een kaarsje aan en spraken we een wens of gebed uit voor elkaar, de locals en het gebouw. We sloten af met een paar liederen en het Onze Vader, een bijzonder moment.
De laatste uurtjes werden benut voor het inpakken van de laatste loodjes, kletsen en dansen met de teachers bij het kampvuur en verwoed schrijven in elkaars boekje. Om 23u30 deed Bart voor de laatste keer het licht uit en rond 2u lag ook de laatste deelnemer in bed.
Suus en Christian
