Feest vandaag! Een jarige en we zijn begonnen met metselen, de contouren van het gebouw worden zichtbaar. Ook ging een groep weg voor een indrukwekkende cultuurdag.
Donderdag begon nadat we gewekt waren met het zingen voor de verjaardag Robin. Gefeliciteerd Robin! Na het ontbijt en de GMG gingen we in drie groepen uiteen: bouwers, kinderwerk en cultuur activiteit.
Het bouwen was vandaag gelukkig een stuk lichter dan gisteren. We hebben voornamelijk gemetseld en alle activiteiten die daar bijhoren. De fundi was jammer genoeg heel erg precies (Michael heeft in zijn World Servants carrière, nog nooit zo precies hoeven metselen) waardoor we minder snel konden metselen dan gehoopt. Ondanks dit zijn we toch twee rijen hoog gekomen. Het werken was in de middag extra gezellig door de muziek die werd afgespeeld. Ps: Anne liep als een kikkertje rond in haar nieuwe bouwoutfit
Het onderwerp van het kinderwerk was vandaag David en Goliath. De kinderen waren erg enthousiast mede omdat Ted de vertaler was. De kinderen konden al hun creativiteit kwijt bij het knutselen van David en Goliath. Het spelletje (paard, ridder en rugzak) wat we al eerder hebben gespeeld vonden de kinderen weer erg leuk.
Met de cultuur activiteit ging er een groep naar een bedrijf in Nairobi dat onder andere honing en pinda's verwerkt en verkoopt. Een lokale chauffeur in een minivan was de hele dag de reisleider van Jan, Marc, Maartje, Niels, Danny, Jonathas en Christian. Daar aangekomen werden we in een heel klein kantoortje gebracht met twee veel te grote bureaus. Daar kregen we een uitgebreid verhaal over de toekomst plannen van het bedrijf en een analyse over de economische positie van Kenia. De eigenaar van het bedrijf was voornamelijk trots op al zijn foto's met belangrijke mensen. In zijn collectie: de oma van Obama, de CEO van een groot Koreaans bedrijf en allerlei nationale en lokale politici. Jammer genoeg was de stroom uitgevallen waardoor we de machines niet in werking konden zien? We twijfelen nog een beetje of dit een smoesje was, aangezien hij allerlei nieuwe machines had die wellicht nog niet goed werkten. Na een korte rondleiding in de fabriekshal mochten we uitgebreid op de foto met al de werknemers waarna deze op Facebook werd gezet.
Omdat we al te laat vertrokken waren vanmorgen én omdat de chauffeur het bedrijf niet meteen kon vinden, liepen we al ernstig achter op schema. We moesten om 14u op de volgende locatie zijn, gelunched en wel, en het was al 13u45. Maar geen nood, volgens de chauffeur zouden we er over een kwartier zijn. Een aantal Keniaanse files later waren we om 14u45 op de afgesproken plek en moesten we nog lunchen. We hadden afgesproken met een drietal gidsen die ons rond zouden leiden door Kibera, één van de grootste sloppenwijken van Afrika. Hier wonen 1,2 miljoen mensen onder zeer armoedige omstandigheden. We wisten niet precies wat ons te wachten stond, maar onder leiding van de gidsen, geboren en getogen in Kibera, kregen we een hele bijzondere inkijk in het dagelijks leven in Kibera. Het bleek een wonderlijke mengelmoes van winkeltjes, handwerk, kleinschalige industrie, open riolen, smartphones, overal 3G, lachende kinderen, overal afval, vrouwen op hakken in beauty-salons, reclames, kleine huisjes van leem en golfplaten, de stank van te veel mensen op te weinig ruimte, maar ook de etensgeuren uit de mini-restaurantjes. De reacties van ons zevenen liepen uiteen. De armoede is echt schrijnend, maar je ziet hier net zo veel mensen lachen als in Utrecht. We hebben mooie gesprekken gehad, high fives uitgedeeld aan de kinderen, geintjes gemaakt met de locals en aan de gids uitgelegd wie Darth Vader en Luke Skywalker zijn. Maar we hebben ook een traantje gelaten om de kleine kinderen die op vuilnishopen speelden, moesten hink-stap-springen over de menselijke uitwerpselen en ontdekten dat de prijs van een simpele maaltijd net zo hoog is als wat mensen soms op één dag verdienen.
Na even goed met elkaar nagepraat te hebben in één van de huisjes midden in de wijk (zonder stromend water maar mét een grote stereo inclusief 5 speakers) stond onze chauffeur alweer klaar om ons terug naar Tamalaki te brengen.
's Avonds met het eten hebben we dubbel gelegen om de wat flauwe grappen van Michaël. Zongen we nog een keer voor Robin die van Annemieke een grote verjaardagstaart kreeg. Later op de avond kregen we een lesje Twents van Danny dus voor het slapen gaan maar even: kats de bek skrobben!
