Voor sommige deelnemers het hoogtepunt van hun project: het voetbaltoernooi. Zouden de vrijwilligers potten kunnen breken tegen de Keniaanse selecties?
Na een week hard bouwen was het zaterdag tijd voor een dagje rust. We hebben met elkaar de balans opgemaakt. Wat de bouw betreft kregen sommige deelnemers het gevoel dat we wat achterliepen. Dennis vertelde vanmorgen dat we juist al meer hebben gedaan dan gepland. Verder ziet iedereen uit naar de cultuuruitjes die deze week nog gaan komen en werd Lisa bedankt voor het goede programma dat ze in elkaar heeft gezet. Iedereen vindt het leuk om mee te helpen bij het kinderprogramma. Dat de opkomst lager is dan verwacht blijkt te liggen aan het feit dat de ouders hun kinderen graag thuis inzetten, nu ze vakantie hebben. Brieven, belletjes en een oproep in de kerk hebben daarin geen verandering gebracht. Sandra geeft aan te genieten van de hechte band die ze nu op kan bouwen met de groep kinderen die wel komen. Daarnaast weten we natuurlijk niet wie er deze week zullen komen. We zijn dankbaar voor de eenheid in de groep. Er wordt genoten, gelachen, en samen gedragen. Er is diepgang in goedemorgengroepjes. We oefenen ons om geen irritaties te hebben over elkaar en vooral naar onze eigen inzet te kijken en die niet te meten aan die van een ander. We zijn gezond en kunnen deze week dus allemaal weer de bouw op.
Vrijdagavond kregen we tot onze vreugde te horen dat er de volgende ochtend een vrije inloop-ontbijt voor ons klaar zou staan. Het ontbijt werd vervolgd door het GMG. Vanwege het voetbaltoernooi dat vandaag zou plaats vinden was de groep ingedeeld in twee teams, team Tamalaki en team Nederland. Zij zouden strijden tegen twee Keniaanse voetbalteams. Tijdens de lunch liep de concurrentie hoog op. Christian en Maartje, leden van team Nederland, waren er honderd procent van overtuigd dat zij die middag de winst zouden behalen. Na onze zonnebrand te hebben gepakt en onze waterfles te hebben gevuld, gingen we op pad. Het voetbalveld zou twintig minuten lopen zijn, maar dat bleek drie kwartier. Beiden teams waren dus al genoeg opgewarmd voor de wedstrijd. Voordat iedereen compleet was, was het al een uur na officiële starttijd, maar hier in Kenia doen ze daar niet zo moeilijk over. De opstellingen worden gemaakt, de teamleden spraken elkaar moed in en Danny nam de taak als scheidsrechter erg serieus. Wedstrijd 1 begint: Team Nederland tegen Kenia 2. Het Keniaanse team had duidelijk minder moeite met de vele hobbels en onverwachte gaten in het veld. Ondanks onze vele schijnbewegingen, de loeiende koeien langs de onzichtbare lijn en het feit dat Ted de verdediging versterkte verloor team Nederland met 0-1. Na wat onduidelijkheid over de verdeling van de twee Keniaanse teams, begon wedstrijd 2: Team Tamalaki tegen Kenia 1. Beide partijen waren gewaagd aan elkaar maar zelfs een team met Bart en Justin kon niet tegen Kenia op. Na wat goed spel werd de wedstrijd weer verloren, dit keer met 0-2. De volgende wedstrijd, dat gespeeld werd tussen team Nederland en Kenia 1, werd ook weer verloren met 0-2. Omdat we de Kenianen niet weer de winst gunden, namen we hun tactiek over. Wedstrijd 4 werd gespeeld tussen Team Tamalaki, dat de beste spelers van Team Oranje had overgenomen, tegen Kenia. De wedstrijd eindigde in 0-0. Voor de laatste wedstrijd had Team Nederland een overleg en zong Team Tamalaki hun zelfgeschreven yell onder leiding van Ilse. De binding in het team van Team Tamalaki zorgde voor het verbazingwekkende doelpunt van Anne, waardoor het team met 1-0 wist te winnen. Na het uitdelen van de oranje ballen en het maken van een groepsfoto met alle voetbalspelers, vertrok de groep richting huis. Tijdens de wandeltocht dacht Marin even Freek Vonk te zijn en begeleide een deel van de groep het gevaarlijke deel van de rivierbedding in. Toen onze Ted dat in de gaten kreeg, begon hij mysterieuze verhalen te vertellen over cheeta's en slangen van heksen die daar rond zouden lopen. Desondanks kwamen we allemaal veilig en wel aan met een hongerige maag. Ons buikje werd gevuld door Keniaanse pannenkoeken met spaghetti. We doken daarna snel ons bed in.
Groetjes terug aan allemaal mensen thuis en een lieve, vermoeide groet van Jiska en Nenneh.
