Een bericht vanuit Nakpanduri in Ghana waar de groep GH216 tijdens hun werkvakantie versteld staat van de hulp uit community tijdens de bouw van hun lerarenwoningen.
De indeling van onze vrouwelijke technisch leider, Judith Mulder, kon gelijk overhoop gegooid worden omdat de bevolking massaal op was komen dagen om ons te helpen. Stenen sjouwen...? Dat werd in een halfuur tijd door de lokale mensen gedaan. Gewoon stenen van 12 kilo op het hoofd. We keken onze ogen uit en werden al snel op andere klussen ingezet. Vrijwilligerswerk werkt dus echt!
Gisteren zijn we onthaald door de locale Chief. Een hele gebeurtenis. De Chief en z'n 'elders' zaten op ons te wachten in z'n 'palace'. Natuurlijk werd er niet direct met ons gesproken, maar sprak de chief (die vlekkeloos Engels spreekt) in de lokale taal tegen een 'spokesman' die het ons weer in het Engels vertelde. We werden welkom geheten, hebben op onze knieen gezeten voor de chief en werden vervolgens gevraagd ons zo thuis te voelen alsof we in ons eigen huis waren. Een warm, maar ook bijzonder onthaal.
Onder leiding van 2 gidsen bezochten we Nakpanduri. We waren te gast in de traditionele ronde lemen hutten, wandelden door de maisvelden, bezochten de markt, en zagen alvast het voetbalveld. Vanzelfsprekend vergezeld door een grote groep kinderen.
's avonds lazen we de groetjes voor. 7 kantjes maar liefst. Groeten vanuit Nederland worden ZEER gewaardeerd. Laat maar doorkomen dus.
Vanochtend was het dan eindelijk zo ver. We gingen bouwen. De eerste verrassing was er al voor we begonnen. De chief kwam met zijn gevolg nog een keer vertellen hoe blij ze zijn met onze hulp en ons de traditionele geit aanbieden. Even wennen, maar we hadden vanavond heerlijk geitenvlees.
Judith, onze technisch leider, had een indeling gemaakt voor het werk. Maar de bevolking was zo massaal op komen dagen om te helpen dat we al snel anders ingedeeld werden. Het sjouwen van de stenen werd in no time geregeld. Kinderen met pannen cement op het hoofd brachten het cement en binnen een paar uur hadden we de eerste 5 a 6 bouwlagen staan. Wat een tempo, wat een enthousiasme. We hebben nu het gevoel dat we binnen een paar dagen klaar zijn. Stephen Abarika zei dat dat nog wel tegen zou vallen. Want per dag wordt het werk technischer, hoger en complexer. Maar we liggen wel helemaal op schema om op de dag dat we vertrekken 2 complete lerarenwoningen achter te laten. 2 lerarenwoningen... betekent dat 2 leraren Stephen? Nee, we mikken op jonge ongetrouwde docenten, dan kunnen er 5 in deze twee huizen wonen. En weet je waarom die woningen nou zo belangrijk zijn? Een school die World Servants bouwt is voor de kwantiteit van het onderwijs (meer kinderen naar school) en de lerarenwoningen zijn voor de kwaliteit van het onderwijs (als de leraren in de buurt wonen, zijn ze vaker en langer op school waardoor de kwaliteit met sprongen vooruit gaat.
Morgen bouwdag 2. Morgen ook Lifeskills dag 1 ( het oefenen van Alike, Jarno, Suzanne en Marjolein was een feest om naar te kijken)
En nu... kampvuur. Niels en Johannes hebben een heuse brandstapel gemaakt voor ons. Gelukkig hebben we ook Marshmallows in de bagage.
