Indrukwekkende gesprekken na de dienst waarbij we aan beide kanten aan het nadenken zijn gezet. Mooie afsluiting van ons project.
Beste allemaal in Nederland,
Gisteren hebben we gezellig in de bus gezeten. Gewoon 14 uur achter elkaar stug doorrijden en dan ben je van Nakpanduri in Accra. Klinkt saai. Was het soms ook. Anderzijds wel gaaf om een mooie indruk van Ghana te krijgen, de indrukken van het project te verwerken, 1 op 1 gesprekken te voeren, de halve bundel nog eens even doorzingen en zo lijkt het toch minder dan 14 uur. Snel nog een hap gegeten en naar bed.
Vandaag een mooie dag in Accra. We waren te gast in de Assemblies of God kerk van de directeur van Agreds, Joseph Wumbee. In deze kerk komen veel welgestelde Ghanezen. Hij had ons bewust uitgenodigd om kennis te maken met de jeugd en hen over ons World Servants werk te vertellen en ons als blanken de andere kant van Ghana te laten zien. Toen we binnenkwamen en dachten rustig achterin te gaan zitten werden we pontificaal voor de groep gezet en kreeg Jan een microfoon in z'n hand gedrukt. Ach, inmiddels weten we niet beter en bedanken we alles en iedereen. Gelukkig hebben wij ook Jarno en Suzanne bij ons. Toen we gevraagd werden een lied te zingen, grepen Jarno en Suzanne de microfoons en sleepten ons door 'Ik weet dat mijn verlosser leeft' heen. De band herkende het nummer en begon mee te spelen en de hele gemeente ging meeklappen. Beste optreden tot nu toe met nul voorbereiding.
Vervolgens in groepjes met de jeugd in gesprek. Mensen met een opleiding of baan in IT en gezondheidszorg vertelden dat ze nog nooit in het Noorden van Ghana waren geweest. Maar ook hadden ze zich nog nooit vragen gesteld over de krottenwijken. Daar kwam je gewoon niet. Je vroeg je niks af. Zo is het nu eenmaal. Wij vertelden over de visie van World Servants. Het bouwen aan verandering. Gaaf om de reacties te zien. We hebben afgesproken dat ze vanuit de kerk een trip naar Lifeline gaan organiseren. En een van de dames nam zich voor toch eens naar het Noorden te reizen. Eigenlijk is het wel raar dat jullie vanuit Nederland dit doen en wij doen niks. Boeiende ochtend.
Vervolgens naar Fort de Goede Hoop. Een door Nederlanders gebouwd fort dat ingezet is voor de slavenhandel. Daar stonden we dan als Nederlanders in een kamertje waar 100 Ghanese mannen werden opgesloten. Na zoveel dagen gingen ze kijken wie nog leefde. Dat was een sterke man, die kon prima als slaaf verkocht worden. Heftig en confronterend. Ook bizar om daar te staan tussen de kratjes frisdrank. Want het is inmiddels een opslagruimte voor frisdrank.
Zoals we gewend zijn was het uurtje met de bus bijna 3 uur.
De bekende rijst gegeten en nu Candle Light. Met z'n allen een gedicht maken...
Het gesprek onder het eten ging over de biefstuk met champignonsaus die Lise wilde bestellen, een twijfelaar die nog aarzelt over Mac of Burger King, een zekerheidje dat het patat, pizza, poffertje of andere lekkere p wordt. Kortom... we missen jullie nog niet echt, maar het eten wel ;)
