Alle updates van Daan

18 maart 2020

We bezochten als Set-up (Jan Paul Apon en Anno Pot) Miloso in de eerste weken van maart 2020. Ook Kim van der Molen van kantoor vergezelde ons op deze reis. Het hostel voor de jongens is volop in gebruik. In één kamertje slapen 6 tot 8 jongens. Op één van de foto's zijn drie bedden zichtbaar, maar ze leggen dan nog één matras op de grond en op ieder bed slapen ze dan met zijn tweeën. Het gebouw ziet er verder prima uit en wordt dus volop gebruikt. Alleen de vloer laat scheuren zien en dat zien we vaker bij gemaakte vloeren in Zambia. Dat heeft onze aandacht.

11 maart 2019

Anno Pot en Jan-Paul Apon hebben samen met coördinator Michael Tembo het project in Miloso bezocht. Het Boys Hostel is volop in gebruik.
De ruimtes worden optimaal gebruikt; in een aantal slaapkamers staan twee stapelbedden. Lekker knus dus!

De 'boys' zijn erg blij met de nieuwe accommodatie en spraken hun dank richting World Servants en met name de bouwers uit Gramsbergen uit.

28 januari 2019

Zoals de foto's laten zien, zijn de slaapzalen direct in gebruik genomen. De medewerkers en studenten van de High School in Miloso zijn erg dankbaar voor het werk van World Servants groep Gramsbergen.

11 december 2018

1.    CONTEXT AND SUMMARY
1.1.    The original plan of the project
The project went very well

1.2.    Implementation of the project
A trip from Lusaka to Mkushi was a good trip. Construction work, went very well, the team worked very hard. Technical leaders were excellent.

2.    FACILITATION OF THE TEAM
2.1.    Cultural and touristic outings
Programs went very well both sides were happy.

2.2.    Life Skills
Did not work well very well because most teenagers were doing extra lessons in readiness for exams and others went back home just after closing.

3.    COOPERATION AND INVOLVEMENT
3.1.    Leadership team World Servants
Cooperation with the leadership team was very good. The team leader and technical leaders were very good they knew exactly what to do and to handle the participants.

3.2.    Local leaders / key persons, community and beneficiaries
Involvement of stakeholders , applicants, Staff, beneficiaries was good.

4.    PRACTICAL ARRANGEMENTS
4.1.    Accommodation
This was good, they were accommodated in the classrooms as planned and the team easily did get settled.

4.2.    Transportation
Transportation of participants was good and also of materials we had no problem only one trip we forgot to put mattresses on the truck and it bumpy on the gravel roads.

4.3.    Safety
It was safe only a bit noisy. One of the churches in the community had a conference

5.    LESSONS LEARNED
- Good planning makes the work go faster and easy.
- As a leader, one should not say yes to everything.
- Many hands can lift up a heavy load.
- A team of different tribes and culture makes a team stronger.
- If you love people you will serve people.
- Giving makes a big difference

6 november 2018

After group ZA318 left we continued working on the boys hostel. We have done a bit of plastering, but had to stop to prepare for another World Servants group who came in October. Yesterday we resumed working again and we will work hard to finish the boys hostel as soon as possible. We hope to start using the hostel in January 2019 after the holidays.

30 augustus 2018 om 20:44

Gisteren hebben we nog een ‘normale’ bouwdag gehad. De laatste werkzaamheden zijn gedaan om vandaag klaar te zijn voor de overdracht van het gebouw aan de school. Mariët Kampjes heeft het werk van gisteren beschreven in het dagverslag:

6 uur ’s ochtends, de eerste ogen gaan open. Een kleine gaap en we worden langzaam allemaal wakker. Nog slaapdronken beseffen we om de beurt dat vandaag de laatste officiële bouwdag is! Wat vloog de tijd en wat ging het bouwen snel. Eenmaal allemaal wakker (in elk geval, zo goed als) zaten we gezellig weer aan de ontbijttafel. En je raadt het niet... heerlijke rijstepap met brood!! nom <3

Omdat de groetjes gisteren niet opgehaald konden worden kregen we ze vanmorgen, wat altijd weer hetzelfde effect op ons heeft: een lachbui, kleine traanoogjes en een glimlach van geluk.

Half 9. Tijd voor bouwen. Fluitend liepen we achter elkaar aan naar de bouw. De een met wat meer zin dan de ander. Eenmaal op de bouw aangekomen kregen we te horen dat we nog een paar muurtjes moesten stuccen, er nog wat opgeruimd moest worden en jawel... we mogen verven! Wat ooit een muur met overal stenen op elkaar gestapeld en 10cm dakka (cement) ertussen was, werd een mooie groene muur. Natuurlijk met het begin van ons logo erop, die onze super ontwerpers Marco DG en Ellen eigenhandig hebben bedacht.

Na het heerlijke middageten (onze geliefde rijsteballen en ei) konden de kinderwerkers na een snel overleg even douchen en richting het voetbalveld lopen, om natuurlijk weer onze geliefde kinderen te vermaken. Deze keer met een leuke knutselopdracht.Waar we gisteren ongeveer 100 kinderen hadden, waren er vandaag maar 60. Waarschijnlijk waren de overige 40 kids bang geworden van de wolken die onze acteur Menno had voorspeld. Want ja hoor, wat Menno voorspelt dat gebeurt. Iedereen werd namelijk wakker met een koel briesje en als we naar boven keken zagen we voor het eerst in tijden weer wolken. WOW, wat hebben we die gemist. Na het leuke kinderwerk keerden onze toppers weer terug naar onze tijdelijke woonplaats en gingen ze zich op hun gemakje omkleden voor een sportieve middag.

Nadat iedereen op de bouw groen zag van het verven was het half 4 en mochten we ons omkleden. Vandaag was de dag. Zambia tegen Nederland, Miloso tegen Gramsbergen. Voetballen en volleyballen. Om 4 uur werden we op het veld verwacht. Zoals iedereen van ons gewend is ging het grasberger kwartiertje in en waren we iets te laat. Gelukkig heeft Miloso hun Miloso’se uurtje en waren de tegenstanders van het volleybal maar een klein uurtje te laat.

Mede door de hulp van de scheidsrechters konden we met goed gevoel naar huis. Beide wedstrijden zijn door ons gewonnen.

Het verven was gisteren bijna klaar gekomen. Vanmorgen hebben we nog de laatste stukken van het gebouw geverfd om het echt zo mooi mogelijk over te dragen. Een gedeelte van de groep ging nog naar de kliniek die in 2002 als eerste project in Miloso door World Servants is gebouwd. Ook dit bezoek liet weer de nodige indrukken achter. Het tweede gedeelte van de ochtend was het kinderfeest. Alle deelnemers hebben genoten van de spelletjes die we met de kinderen gedaan hebben. De schilders waren op tijd klaar om ook hier nog van te genieten.

Rondom de lunch hebben we onze namen bij het logo op de muur gezet, en daarmee was het gebouw klaar voor de overdracht. Het was ook hier een Miloso’s uurtje later dat we begonnen, omdat de vertegenwoordigers van de overheid te laat waren. Maar ook hier geldt beter laat als nooit, want het betekent wel dat de overheid het project in Miloso zo serieus neemt dat ze komen. Na het nodige gezang van de groep en van het koor uit onze eerste kerk konden de toespraken uitgesproken worden. Heel veel mooie woorden zijn gezegd en met name de oproep van de blanke MCC vertegenwoordiger (een commerciële boer die in deze regio geboren is) om nog meer aandacht aan de ontwikkeling van de kinderen te geven maakte indruk. Na het onthullen van het logo en het maken van alle mogelijke foto’s is ons project hier in Miloso klaar. We kijken vol trots naar wat we hier als ZA318 hebben neergezet en hebben het vertrouwen dat zeer binnenkort de eerste jongens er zullen slapen.

Vanavond nog een maaltijd samen met bouwvakkers en keukenpersoneel. Hier kijken we ook zeker naar uit. Op dit moment worden de tassen gepakt, want morgen is half zes het ontbijt en proberen we om 07.00 uur te vertrekken. Dit betekent dat dit het laatste uitgebreide verslag is. Vanaf nu nog enkele SMS of WhatsApp berichten naar Nederland, en dan hopen we zaterdagmiddag in Dusseldorf het project ook als groep af te sluiten.

Groeten uit Miloso, our job here is done!
Piet

29 augustus 2018 om 14:06

Gisteren is het dak erop gekomen en dat maakt het gebouw natuurlijk completer. Vandaag is de laatste bouwdag en er wordt nog steeds met veel energie gewerkt. Iedereen is gemotiveerd om zoveel mogelijk van het gebouw klaar achter te laten. Dat betekent bijvoorbeeld dat er gisteren een uurtje langer doorgegaan is door de ‘dak’-apen om alle dakplaten erop te krijgen. Er wordt nog volop gestukadoord, geverfd en al een begin gemaakt met opruimen. Dat we hier iets bijzonders aan het doen zijn maakt een gedeelte van het dagverslag van Rolf Slotman wel leuk duidelijk.

'Er was eens een dorp in het Zambiaanse land, genaamd Miloso. Heel gek maar dit dorp had een koning, namelijk koning Tembo. Dit was een hele goede koning voor zijn onderdanen. Hij zorgde dat zij zich konden ontwikkelen en werden door hem geholpen als ze het moeilijk hadden. Er was helaas genoeg werk voor hem te doen in en om het dorp. Gelukkig hoefde hij dit niet alleen te doen, hij werd namelijk geholpen door president Piet uit het verre Holland, en de zoon van de koning prins Dennis. Prins Dennis was een aardige prins maar hij had ook een mindere eigenschap… hij was heel erg lui! Namelijk reedt hij de hele dag rondjes met zijn stalen ros genaamd Tata en als hij even niet kon helpen ging hij lekker een uiltje knappen in zijn cabine, dromend over hoe hij zo weinig mogelijk kon doen. De president daarentegen was een man die als eerste wakker was en als laatste ging slapen. Daarnaast had hij een heel leger apen uit Nederland meegenomen die hem hielpen met het bouwen van ontwikkelingsgebouwen en hem vergezelden op uitjes. Daarnaast hielden ze hem vanwege zijn hogere leeftijd scherp door of zijn kleren of zijn telefoon te verstoppen.

Al met al had dit het begin van een heel mooi sprookje kunnen zijn. Maar wat er afgelopen tijd allemaal is gebeurd leek misschien anderhalf jaar geleden of tot een week of 2 geleden een sprookje.' 

Wat er hier is neergezet blijft een miracle, maar daarnaast doen we ook nog heel veel andere indrukken op. Het kinderwerk bijvoorbeeld blijft elke middag een feest voor de deelnemers die het voorbereid hebben of mogen helpen. Uit het zelfde verslag van Rolf een indruk van wat er op het voetbalveld gebeurde.

'Na de lunch deze keer een hele uittocht naar het voetbalveld, onze thuishaven voor het kinderwerk, zelfs de grote huiskamertafel uit de eetzaal gaat mee. Vandaag het onderwerp: de Ark van Noach. Na een toneelstukje met een publiek van ongeveer 30 kinderen word er een laken gespannen over de tafel en komen er bussen verf op tafel. De kinderen mogen hun hand met verf laten insmeren en hun afdruk op het laken achterlaten en daaronder hun naam met stift erbij schrijven. Dit laatste heeft soms nog een handje van ons of bij sommige moeilijke namen van de locals nodig. Ondertussen wordt er een kruising van tikkertje en overlopertje georganiseerd zodat we niet het opgelopen aantal van ongeveer 100 (wauw) kinderen rond de tafel hebben staan. Na drieën is het tijd om de boel weer in te pakken en terug te keren naar ons nederige stulpje. Om het laken, met gek genoeg wel een paar dezelfde handafdrukken in verschillende kleuren en dezelfde namen te laten drogen. Deze gaan we aanbieden aan de plaatselijke basisschool.'

Ook is er maandag en dinsdag (gisteren) een bezoek aan een locale boer gebracht. Maandag een ervaring van het managen van verwachtingen in Miloso en dinsdag een ervaring waar er echt een beeld gegeven werd van de producten en het werken als kleine boer. Uit het dagverslag van Menno Beute een korte impressie van het bezoek maandag aan een boer die het woord cultuur nog niet kent.

'Na wat versnaperingen in de middag, vervolgde we onze dagelijkse bezigheden op de bouw, kreeg het kinderwerk weer de nodige aandacht maar werd ook de boer Morton bezocht. Op zijn eigen fiets leidde hij ons naar zijn moestuin, we hadden er zin in even weer in het leven van de Zambiaan te kijken. Heerlijk even geen stenen, dakka of wheelbarra……gewoon op het gemakje luisteren naar een echte boer die zijn tijd voor ons wil nemen Maar wat raar, met 3 grote stappen lopen we de hele moestuin door, met de nodige emmers op naar de rivier! Wat gaat hij doen, we snappen er niks van! Veel aandacht is er niet voor wortels, ui en witte kool. Nee, Morton heeft duidelijk een ander idee. Met ze allen naar de rivier water halen, want de wortels hebben water nodig. Geen cultureel uitje, gewoon hoppa aan de slag, treintje maken en emmers doorgeven. Het uitje is dan ook snel afgelopen na 20 emmers zijn we er klaar mee, op naar de warme prak!'

Vandaag nog bouwen, wat betekent stukadoren, verven en het logo wat we achter willen laten op het gebouw schilderen. Natuurlijk kinderwerk en later vanmiddag twee interlands die gespeeld moeten worden. Er zijn namelijk afspraken gemaakt voor een voetbal- en volleybal interland. Of er om 16.00 ook voldoende Zambiaanse tegenstanders zijn zullen we afwachten. Het idee alleen al maakt ons blij.

De sfeer is nog steeds heel goed en natuurlijk gaan de gesprekken meer en meer over een terugblik van de afgelopen twee en een halve week en over de thuisreis en het gemis van de feestweek. De enige niet Gramsbergernaar begrijpt niet van dit gemis, maar dat zal zeker aan hem liggen. Gisteravond is de groep verrast op hutspot, met hulp van Mark en Piet gekookt, met echte Nederlandse rookworst. Deze maaltijd deed kort het gemis even vergeten, gezien de reacties van de groep en de hoeveelheid die gegeten is. Ook onze locale keukenhulpen en bouwvakkers die hier eten en slapen hebben er, naar hun zeggen, van gesmuld.

Morgenmiddag is de overdracht wat naar verwachting een mooie bijeenkomst zal worden. We hebben nog niet echt een idee wat het wordt, maar zeker indrukwekkend.

Groeten vanuit een mooi Miloso, waar we vanmorgen na het ontbijt voor de eerste keer in de tijd dat we hier zaten wolken gezien hebben. Die zorgen en nu voor dat de zon niet zo warm is als de afgelopen dagen, maar het blijft zeer droog en stoffig. We hebben er naar gevraagd, maar in juli, augustus heeft het nog nooit geregend hier in Miloso.

Namens de hele groep,
Piet

P.S. Correctie op vorige verslag. Het was natuurlijk onze bouwleider Elise die iets gezegd heeft bij het hoogste punt

27 augustus 2018 om 12:51

Een grote variatie van belevenissen hebben we echter de rug. Op de vraag aan deelnemers wat het mooiste was om te zien of mee te maken afgelopen weekend, krijg je verschillende antwoorden. Dit betekent dat er voor iedereen er wel iets speciaals was dit weekend. 

De sfeer in de groep is heel goed en gezellig. Er wordt veel gelachen en natuurlijk wordt het verlangen naar huis niet minder, maar we weten ook dat we nog een kleine week te gaan hebben en dan weer kunnen genieten van alles wat we normaal in Nederland om ons heen hebben. We kijken uit naar de aankomst in Düsseldorf waar we, naar we hopen, door heel veel ouders en bekenden opgewacht worden. Voor de achterblijvers uit Gramsbergen, er is misschien nog wel plek in de bus die vanaf Gramsbergen naar Dusseldorf rijdt. 

Het weekend begon vrijdagmiddag met de huisbezoekjes. We zijn in vier groepjes op bezoek geweest bij vier gezinnen van leden van de kerk waar we de eerste zondag geweest zijn en die ons als bouwvakker ook helpen op de bouw. Hieronder volgen twee korte impressies van de bezoekjes en de indruk die deze op ons maakten. 

Met 6 man samen op weg door de struiken naar David en zijn gezin. 5 minuutjes lopen en daar komen we aan op een perceeltje van 50 bij 50 meter. David verwelkomt ons met een paar van zijn kinderen om hem heen. Met trots laat hij zien waar hij zijn hele leven al woont en leeft. We kijken met bewondering, verbazing maar ook met verdriet. Wat primitief maar toch ook mooi, maar als we horen en zien hoe zijn gehandicapte zoon het leven daar onmogelijk maakt en we horen hoe David al 2 jaar probeert zijn huisje af te maken, dan breekt ook ergens ons hart! 

Na een uurtje gaan we weg, vol met gedachten en emoties! In de avond bidden we in de groep, God zorg voor David en zijn kinderen!

Op bezoek met een groepje van zes personen bij Humprey. Met hem richting het dorpje Miloso gelopen en daar zijn fiets gestald.vDaar veel armoede en hele kleine huisjes en winkeltjes in Miloso en vanaf daar te voet verder. Humprey vertelde dat zijn vader vroeger eigenaar was van het terrein waar de school nu staat en hijzelf nu nog als boer hier  leeft. We liepen over een paar boomstammetjes over het water een gebied in waar het prachtig was, daar stonden een paar hele kleine huisjes waar zijn moeder nog woonde met een aantal nichtjes. Later nog zijn eigen huisje bekeken en de dieren van de boerderij, zeer veel indrukken opgedaan en de verschillen tussen arm en rijk zijn en blijven ons aangrijpen. Dankbaar voor alles wat we mee mochten krijgen en de vele mooie gesprekken. Ook dankbaar voor de enorme openheid van de mensen hier.

De zaterdag was Mkushi dag, deze keer achter op een luxe vrachtwagen voorzien van matrassen. Zo willen we altijd wel vervoerd worden. Op bezoek bij Gerda den Ouden een vrouw die al vele jaren in Mkushi zeer nuttig werk doet. Gerda heeft ons ook rondgeleid op de markt waar ook de locale bevolking zijn inkopen doet. Wat een indrukken kregen we te verwerken. Hieronder volgt een gedeelte uit het dagverslag van Anouk Zoer.

Aangekomen in Mkushi bezochten we eerst het huis van Gerda, waar ons een aangename verrassing stond te wachten: Koude cola, boterkoek én een normale WC. Wat wil een mens nog meer?

Na het genieten van al deze dingen, gingen we op weg richting de markt van Mkushi. Onder leiding van Gerda werden we wat wijzer van dit doolhof van kraampjes en winkeltjes. Kleding, schoenen, huishoudelijk spullen, groenten, vis (stinken!!), we hadden ogen tekort. Na een korte rondleiding was het tijd om zelf wat te kopen voor wie dat wilden. Vele dames waren op jacht naar een mooie setenge en anderen weer naar andere leuke hebbedingetjes. Na een half uurtje over de ‘markt’ gesjokt te hebben, was het tijd om weer in onze truck te stappen. Nog even over de markt. Deze is niet zoals wij dat kennen in Nederland. Een groot zandpad met daaraan verschillende hokjes van 2 bij 2 die vol liggen met spullen. Ondertussen schalt er overal keiharde muziek en een soort gesproken reclame door de straat. In de zijstraatjes is het kruipdoor sluipdoor, smal en laag, niet echt gemaakt voor Nederlandse apen zeg maar ;-)

Na de markt vertrokken we naar het voedingscentrum van Gerda. Hier kregen we onze lunch, bereid door Tito. Ondertussen vertelde Gerda haar levensverhaal en hoe God haar zo geleid had dat ze uiteindelijk in Mkushi ( of all places) is terechtgekomen. Heel bijzonder om te horen! We mochten haar alle vragen stellen die we hadden en hier werd dankbaar gebruik van gemaakt. Gerda woont sinds 6,5 jaar in Mkushi en heeft hier zelf haar eigen stichting opgezet, de Umutima Foundation (Umutima betekent hart). In het voedingscentrum voorziet ze zo’n 40 kinderen van schoolspullen en eten. De kinderen zijn wees of komen uit een éénoudergezin. De stichting betaald het schoolgeld en alles wat daar bij hoort (boeken, uniform) voor de kinderen en zorgt dat ze tussen de middag een lunch krijgen. Daarnaast kon ze ons van alles vertellen over de Zambiaanse cultuur en gebruiken van de mensen die hier wonen. Erg leuk om eens vanuit een ander Nederlands perspectief de cultuur te bekijken. 

Na ons bezoek aan het voedingscentrum stapten we weer in de truck om richting Miloso te vertrekken. We moesten nog even wachten, want Mark was samen met Gerda even bij de lokale brandweer gaan kijken :-). Nadat we weer compleet waren, vertrokken we richting onze thuisbasis van de afgelopen 1,5 week. Onderweg werden we nog verrast door wildlife langs de weg. Grote hagedis en echte apen! 

Vol en moe van indrukken en natuurlijk de reis van twee keer ruim een uur over zandwegen die of het wasbord gedrag vertonen of die vol zitten met bulten en gaten zocht iedereen zaterdagavond op tijd zijn klamboe weer op omdat zondag opnieuw een vol programma heeft. Het dagverslag van Laura Gerritsen geeft een prachtig beeld van wat we meegemaakt hebben.

Harde muziek klonk tot in de verte. Toen we naar binnen mochten liepen wij als Nederlanders netjes naar achteren zodat we niemand in de weg zouden staan. Maar al snel kwam er iemand van de conference ons vertellen dat er vooraan stoelen voor ons klaarstonden. Wij als stijve harken liepen tussen de enthousiaste, swingende en losheupende Zambianen door naar voren, hier kregen we onze plaatsen aangewezen. Verschillende mensen stonden op zodat er voor ons plaats gemaakt kon worden. Luisterend en een poging tot probeerden we mee te swingen met de Zambianen. 

Uiteindelijk stopte de muziek en ging iedereen zitten, zodat Michael zijn zegje kon doen en ons verwelkomde. Hij kondigde aan dat ook wij liederen ingestudeerd hadden en meteen daarna werden we naar voren geroepen om ze dit te laten horen. We begonnen acapella, maar al snel pingelde de pianoman wat mee en ook de drummer en de gitarist konden er wat van. Hierdoor werden wij enthousiaster en werd het minder ongemakkelijk, want de valse noten waren minder goed te horen door de geweldige klanken van de band. Na het tweede lied vond Piet het een goed idee om toch nog een derde nummer toe te voegen. Na wat gemompel en enthousiaste ‘ja’s’ kwam het derde nummer dan toch echt tevoorschijn. Dit keer was het een Engels nummer en tot onze verrassing zongen de Zambiaanse bandleden enthousiast mee, sommige zelfs een tweede stem. Na deze ervaring vonden we het fijn om toch onze stoelen weer op te zoeken en het echte werk aan hun over te laten. 

Sommige mensen moesten toch na een twee uur lange zit naar de wc, wat een hele opgave was. Van beginneling in een groot gat, gingen we naar gevordenen in een smalle buis. Nadat er ‘amen’ werd gezegd dachten wij als Nederlanders dat de dienst wel snel afgelopen zou zijn. Maar helaas, er kwam nog een halfuur gebedstijd bij op. Uiteindelijk kwam dan toch echt het laatste nummer. Zelfs mannen blijken hier zeer losse heupen te hebben. Met grote ogen keken we naar het spektakel. Zelfs wij, Gramsberger apen, konden het niet weerstaan om stil te blijven staan. Na het laatste lied konden we dan toch eindelijk de kerk uit na 3 uur lang in het warme gebouw gezeten te hebben. Daan H haalde zijn drone nog tevoorschijn wat voor vele Zambianen een spektakel was.

Hierna gingen wij toch echt de laadbak weer in, en gingen we op weg naar de berg met het kruis. De klim van een halfuur leek voor velen veel langer te duren, maar uiteindelijk is het toch gelukt! Alle familie-/vriendenfoto’s zijn weer gemaakt voor aankomend jaar op de kerstkaart. Toen iedereen helemaal gek werd van de zwermen vliegen om zich heen besloten we om onze luxe bolide om te zoeken. Daar aangekomen sprongen/klimden we er weer in en was het tijd om ons prieeltje weer op te zoeken. Maar toen beseften we iets geweldigs moois. Want vanavond… is dan toch echt… het pannenkoekenfestijn! Na 3 uur gebakken te hebben (door vier oudere deelnemers), hebben we gesmikkeld en gesmuld en onze buiken volgegeten met de overheerlijke pannenkoeken. We zullen zien wat de schade morgen is op de schijtkalenderAlles wat over was ging terug naar de keuken, waar Michael en de rest van het keukenpersoneel ervan gesmuld hebben.

We kijken terug op een prachtig en indrukwekkend weekend. De ervaringen die we opdoen zijn zo puur, zo direct en zo echt, we beseffen meer en meer dat we hier geen toeristen zijn die naar de buitenkant kijken, maar dat we via de World Servants formule een kijkje krijgen in het echte leven van Miloso. Het maakt ons soms stil en soms is er die keiharde confrontatie zodat er een traantje vloeit. 

Maandag morgen is het hoogste punt bereikt door het plaatsen van de nokbalk, We zijn blij dat we dit moment samen met de bouwvakkers hebben kunnen vieren. Het was mooi gebaar dat we door een gebrek aan voldoende bekers eerste de locale bouwvakkers hebben kunnen traceren op koffie en stroopwafels eer wij konden genieten van ons opkikkertje in de morgen. Lisa bedankte de bouwvakkers en prees de samenwerking en het resultaat tot nu toe. Fier wapperen de drie vlaggen, Zambia, Nederland en World Servants, toen er gezongen werd. De Nederlanders wat stijfjes het Wilhelmus en de bouwvakkers en tweestemmige gospel! Er is genoten van het drinken en de stroopwafels. 

Iedereen is weer volop aan het werk en vanmiddag weer kinderwerk en gedeelte van de groep naar locale boer. Nog een kleine week, we zijn al begonnen aan de laatste keer dingen. Bijvoorbeeld vandaag wordt de laatste keer voor ons gewassen.

Heel veel groeten uit Miloso waar we ervaren dat de temperatuur per dag een graadje omhoog gaat. We  blijven geniegen van alles en zeker ook van de dagelijkse groetjes!

Piet

25 augustus 2018 om 10:38

De week is voorbijgevlogen en er heel veel werk verzet. De bouw gaat geweldig en de overige ervaringen blijven onverminderd de groep ‘verbazen’. Het bouwen was deze week best een beetje eentonig te noemen. Door een aangepaste uitvoering, bedacht door de locale aannemer, is er veel meer metselwerk dan er ‘normaal’ is. Dit heeft te maken met de manier van oplegging van de dakspanten en de gordingen. In ons geval zijn er twee gangmuren (de muren met de openingen voor de slaapkamers) die onderdeel zijn van de (dak)constructie en daarom eerst opgemetseld moeten zijn eer het dak erop komt. Dit betekent werk op de stijger en dus vraagt dat meer energie, en niet iedereen wil of kan op ‘hoogte’ werken. De groep blijft het werk met heel veel enthousiasme uitvoeren wat ook weer over slaat op de locale bouwvakkers en helpers. Er wordt heel veel samen gelachen op de bouw, naast de gesprekken met de enkele bouwvakker die engels spreekt zodat we op deze manier nog meer te weten komen van de manier van leven hier in Miloso. De voortgang en inzet verbaast ook de directeur van de middelbare school. Hij komt regelmatig even langs en blijft het een ‘miracle’ noemen hoe snel en goed het gaat.
 
Naast het bouwen is het kinderwerk dagelijks een hoogtepunt. Het aantal kinderen wordt per dag meer. Gisteren waren er al 75 kinderen die een onderdeel van het scheppingsverhaal gehoord hebben. We volgen deze dagen het scheppingsverhaal wat per dag door enkele deelnemers is voorbereid en met veel enthousiasme wordt verteld en/of uitgebeeld. Iedere dag een knutselwerkje wat door de kinderen wordt gewaardeerd en ook gedisciplineerd verloopt. Dit verbaast ons wel een beetje, maar komt waarschijnlijk omdat we zeker niet de eerste keer kinderwerk doen in Miloso. Het is tenslotte het 12e project hier van World Servants. Daarnaast natuurlijk de liedjes en de dansjes die heel veel plezier opleveren.
 
De avonden worden gebruikt om lekker uit te rusten, een spelletje te doen of de dagboeken bij te werken. Marco Z en Menno hebben ook een avond voor ons georganiseerd om ons het verschil tussen rijk en arm zelf te laten voelen, afgesloten met goede gesprekken in kleinere groepjes. De locale omstandigheden beginnen meer en meer te wennen. Natuurlijk is iedereen moe van de inspanningen op de bouw, wat zo z’n fysieke gevolgen heeft, maar is zeker geen sprake van ziekte of ernstiger ongemakken! De schijtkalender laat variatie zien, maar zeker binnen de ‘normale’ grenzen.
 
Gisteren een wandeling door Miloso gemaakt, waar we nu wel over de locale markt konden lopen. Door de ontwikkeling van Miloso is er nu ook een eerste vorm van handel gekomen. Mede door de komst van de Secondairy School is dit de laatste jaren verder ontwikkeld. De ruim 20 leraren van de school moeten ook eten etc zonder dat ze zelf iets verbouwen. Er is dus een vorm van vraag naar producten ontstaan die door de locale bevolking geleverd kan worden. De deelnemers waren wel onder de indruk van wat er aangeboden werd, met name de reuk (stank) en de grote hoeveelheid vliegen op de voor de verkoop aangeboden gerookte vis werd als zeer bijzonder ervaren. Wel hebben we ook de keerzijde van deze ontwikkeling gezien. Naast de handel waren er ook een soort van barretjes waar alcohol wordt verkocht en ook een gokkast staat. Hier had iedereen zijn eigen gedachten bij…..
Op de terugweg naar onze bouw- en slaapplaats zijn we langs de plaats gekomen waar de overheid de mais koopt van de locale boer. Een mooi systeem waar Miloso ook een regio functie vervult, mede door de ontwikkeling van de projecten van World Servants. Het is moeilijk voor te stellen maar in 2000 was Miloso nog niet met een auto te bereiken en nu zien we (mooie) gebouwen, handel, een vorm van ontwikkeling en een regiofunctie.
 
Dagelijks genieten we van alle groetjes die we krijgen en worden voorgelezen. Per dag wordt er ook een dagverslag gemaakt en hieronder het verslag van Marco Zoer van afgelopen woensdag, wat een mooi beeld geeft van hoe we de dag doorkomen:

Woensdag alweer, halverwege de week vol van gebeurtenissen en avonturen. Vandaag een speciale dag terwijl gisteravond al de eetzaal omgetoverd is en de Gramsberger apen zich langzaam in de slaapzak stoppen en gaan slapen. De eerste apen gaan zo rond half negen plat terwijl de laatsten rond de klok van half elf horizontaal gaan liggen. Mooie tamme bedoening dus zou je zeggen, iedereen die in bed kruipt tussen half negen en half elf maar niets is minder waar!!
 
Rond de klok van twaalf is het 22 Augustus ssssttt luister eens in de verte sstttt het komt steeds dichterbij … ja hoor daar komen ze hehehehe…..bebbbebbebbehehe beeuhhh …. Na een kwartier is het ons allemaal wel duidelijk, luidkeels onder het slaapkamerraam Bhehehepppie birthhhhday, onze kudde geiten zingt voor Ellen uit volle borst onder het slaapkamerraam. De volgende morgen vroeg iedereen in de stress met cadeautjes, versierde stoel en een eetzaal vol ballonnen en natuurlijk een Ellen die over het terrein zwalkte en echt niets in de gaten had. Leuk en gezellig binnenstapte voor het ontbijt en volledig verrast dat iedereen haar opwachtte met “er is er een jarig“ en de felicitaties van iedereen natuurlijk.
 
Na een voedzaam ontbijt en de goedemorgen gesprekken in de buitenlucht bij de opkomende zon. Het grappige is dat tijdens de goedemorgen gesprekken niemand een idee van dag tijd en datum heeft, dat is nu juist voor ons allemaal een bijzondere ervaring. Leven zonder tijdsbesef en we hebben geen flauw idee wat er twee kilometer verderop gebeurd. Na de goedemorgen gesprekken is het tijd voor onze invet en deet sessie, en op naar de bouw, corvee of voorbereidingen kinderwerk zodat we allemaal aan de slag kunnen.
 
Vandaag dierendag voor de bouwploeg.Tijdens het laden van de stenen in het veld op de Tata begonnen de bouwvakkers zich wel heel geheimzinnig te verzamelen rondom de stenen op de grond. Wij dachten, wat is dit toch allemaal, er werdt een grote stok opgezocht en 1 van de mensen begon behoedzaam steen voor steen af te stapelen, en ja hoor … een slang kronkelde tevoorschijn. Wij dachten allemaal ach, dat is nog niet zo’n hele grote, totdat ons verteld werd dat dit een van de giftigste soorten was namelijk de Mamba. De slang werdt door de midden gehakt en de kop met een aanhangsel verdween weer in de stenen. Na een kwartier zoeken moesten we maar weer verder werken maar toch ??? maar toch ??? brrrrrr beetje eng maar de lokale bevolking blijft koelbloedig en stelt ons gerust …….. Terug op de bouwplaats kom kom kom!! Er is een kameleon gevangen! Dus allemaal richting Daan Hofstede die de kameleon bij zich had. Wat een prachtig dier en wat genieten we van die diersoorten die we in Nederland niet tegenkomen. Later nog een Salamander, en een bidsprinkhaan in de wc en we wisten weer dat we in Zambia zaten.
 
De corvee ploeg druk in de voorbereiding voor het avondeten, verrassingsdag Ellen. Na de middag worden we opgedeeld in bouw en kinderwerkploeg en deze middag een groep van 65 kinderen op het voetbalveld. Mooie ervaring zo op te trekken met de kids en de groeiende groep die uit volle borst meezingt en meedanst met de Nederlandse liedjes. Kinderen die moeten voelen en handjes vasthouden, haren voelen en zachtjes onze blanke huid willen voelen. In drommen om ons heen willen zitten en heel aandachtig luisteren en alles in zich op nemen. Het gewone kleuren en touwtje springen en voetballen zijn echt de dingen waar ze zich uren mee kunnen vermaken, gaaf om te zien en mee te maken.
 
Ondertussen had onze corvee ploeg de kok Tito uitvoering leren patat bakken op zijn Nederlands. Dit omdat Ellen zo uitzag naar patat met mayonaise en dat werd natuurlijk geregeld door de andere apen. Nog een avontuur voor het eten, toen bleek dat de sleutel kwijt was van de jongensslaapzaal. Omdat de ramen allemaal voorzien zijn van tralies hebben we eerst geprobeerd Rolf door de tralies te proppen, dit paste helaas niet en moest Marco junior eraan geloven. Als een volleerd inbreker stond hij binnen een minuut binnen door de tralies naar binnen gepropt! Allemaal weer blij!  Voor we het wisten was het weer donker en tijd om te eten, deze keer vol verwachting wat onze topkok Tito nu weer onder de deksels gestopt had voor ons. Bijna iedereen, behalve Ellen wist het…… in ieder geval patat!!. Yess. Het werden aardappels met koolsalade en bonen hahaha, dikke ronde gekookte patat deze keer. Na het eten natuurlijk de groetjes uit Nederland en de vele felicitaties.
 
Toch zijn we blij met onze kok Tito die van bijna niets toch zulke lekkere maaltijden maakt en als verassing gisteravond nog twee taarten gemaakt had met cake en chocolade, zo goed zelfs dat duo Daan weer uit hun bed kwamen om aan het gebak te gaan. De week weer gebroken met een dag vol belevenissen en avonturen.
 
Tot zover het verslag van Marco.
 
Bijna weekend, vanmiddag op huisbezoek, dus maar een halve dag bouwen en morgen naar Mikushi voor bezoek aan de markt en aan een Nederlandse mevrouw die hier al zes jaar maaltijden verzorgt voor één ouder kinderen die het hard nodig hebben. Zondag naar een bijzondere kerkdienst. Volgens Michael Tembo (onze geweldige coördinator) is er een samenkomst van heel veel kerken uit de omgeving waar naar verwachting 500 gelovigen aanwezig zijn. We kijken er nu al naar uit.
 
Groeten vanuit een mooi en nog steeds stoffig Miloso. We gaan de laatste week in en dan weer terug naar het schone Nederland waar we toch regelmatig aan denken. Ieder op zijn eigen manier en ieder met z’n eigen wensen en gedachten aan vrienden, familie, eten, drinken, mobiel, TV etc.
 
Piet

22 augustus 2018 om 14:37

Hier weer een berichtje vanuit Miloso. Het gaat hier nog steeds goed en de voortgang van de bouw is nog steeds heel goed, evenals de sfeer in de groep. Het wordt natuurlijk zwaarder, maar er is niets abnormaals te melden. Wat dat betreft een 'normaal' project. Kinderwerk is begonnen en ik verwacht vanaf morgen ook de cultuur bezoeken. Deze keer geen verhaal, maar de groetjes terug. We hopen op veel groetjes terug, want de groep geniet van het dagelijks voorlezen, aldus Hoofdleider Piet. 

Hi daar, mulishani :-)  Hier alles oke, elke dag lekker eten, lekker bouwen en met de kids spelen. Veel van de cultuur gezien en gehoord en al veel woorden in het Bemba geleerd :-) We maken elke dag dhaka en werken met onze oemoepennie. Voel me soms echt afgesloten van de buitenwereld, is ook wel eens lekker ;-) Dikke kus, Anouk.

Halowa daaro, hier groetjes uit het mooie Miloso. Ik ben onwijs aan het genieten van alle mooie dingen die we meemaken. Het kinderwerk is begonnen en wat groeit het aantal kinderen toch snel. Toedels Nederland! Carmen 

Mogguh! Lieve papa, mama en Bas, bedankt voor alle leuke berichtjes uit Spanje! Mooi om te horen dat jullie het daar leuk hebben. Ik zie ons samen wel aan het strand zitten met een biertje pap! Hier is het helemaal top. Ik vermaak me hier nog prima, maar mis iedereen thuis ook wel een beetje. En ja Bas, de drone is nog heel! Al heeft die wel moeite met al dat stof hier! Ik zie jullie zaterdag bij de fw met koude pils <3 Daan H. 

Hallo pap en mam. Het is hier super mooi en al heel wat gekke dieren gezien. We zijn nu nog anderhalve week hier en dan komen we weer lekker naar huis toe. Hoop dat jullie ook nog een fijne vakantie hebben in Frankrijk. Liefs Daan Veerman

Hallo allemaal, Vanuit Zambia de hartelijke groetjes aan iedereen. Tijd gaat hier ontzettend snel, maar tot nu toe bevalt het hier prima. Tot snel weer in Gramsbergen of in Groningen! Eline

Bedankt voor alle groetjes, echt leuk!! We zijn echt aan het genieten! Fijn om te horen dat jullie veilig zijn aangekomen in Frankrijk, papa en mama, geniet van jullie vakantie! En nicht, je groetjes worden inderdaad voorgelezen. Iedereen zit hier te genieten van je verhalen en we kijken uit naar je volgende groetje. Ik baal wel dat ik niet kan reageren hoor. Heel veel plezier vrijdag, ik kan niet wachten om te horen hoe het was! Dikke kus voor jullie allemaal! Elise

Lieve allemaal, bedankt voor alle groetjes die jullie sturen! Ze worden allemaal voorgelezen :) Blijf ze vooral sturen, we worden er allemaal heel vrolijk van (en weten we dat het daar ook goed gaat ;)) Ook alvast bedankt voor alle felicitaties die ik vast zal krijgen vandaag, ik heb nog nooit zo’n nuttige verjaardag gehad ;) (Henri, gefeliciteerd vanuit Miloso!!) Ik geniet hier volop, vooral van de kinderen, om op te eten! Ik mis jullie aaaallemaal ;) Dikke knuffel en heel veel Liefs! <3 Ellen 

Hoi, hoi, groetjes van hier, we vermaken ons prima, de bouw gaat mooi, ik word al een echte metselaar. De groetjes van jullie worden hier ’s avonds na het eten voor gelezen, blijft leuk dus vooral door blijven sturen ;) Ga jullie binnenkort weerzien. Heel veel liefs voor jullie.. Gerri

Hey lieve Mafia, Ingrid en de rest, hier alles ok! Geen ziekte tot nu toe we genieten volop!! WC is ff wennen ;-) Doen geen gekke dingen..….Genoeg om bij te kletsen..gaan we snel doen!! liefs uit Miloso Karin  ps…pa beute….Kaas Melk ohh het water loopt ons al in de mond…groetjes!! Karin

Hoi hoi, de groeten vanuit Miloso! Wat gaat de tijd snel, alweer een week zijn we hier in Miloso. Ik heb het erg naar mijn zin en we hebben het als groep goed met elkaar. Het bouwen schiet lekker op, al is het soms best afzien. Het spelen met de kinderen is geweldig. Ze houden je hand vast, willen bij je op de nek, en zijn al blij met een tennisbal… Pap, mam, Berjan en Daniëlle en Harmen, hoe hebben jullie het in Thale? Ik ben benieuwd, hoor graag van jullie! Kasper 

Hey paps, mams, Stan en de rest. Bedankt voor alle leuke groetjes! Leuk om te horen dat jullie het naar je zin hebben in Spanje. Hier gaat alles goed en ik voel me prima! Elke dag kunnen we lekker aan de slag en ik geniet van elk moment. Het is nog wel even wennen als het om het toilet gaat, en Stan, het vliegen was super leuk! Het voelt alsof je in een achtbaan zit! Heel veel plezier nog in Spanje en tot over anderhalve week :) Liefs Lau 

Hallo vrienden en familie, het is super gaaf in Miloso  het eten smaakt ook super en het hier prima naar me zin! Het is gaaf om met de kinderen te werken en met de lokale mensen te werken ik moet zeggen ik heb wel zin om naar huis te gaan want ik mis me bed en een koud biertje…. dus opa als je dit leest, leg het bier maar koud gr leon

Hallo lieve gekke Hofstedes, bedankt voor de lieve berichtjes uit Spanje! Fijn om te horen dat jullie ook lekker genieten van de vakantie daaro. Het is hier super warm, stoffig maar ook heel gezellig :) Vandaag mag ik voor het eerst helpen met het kinderwerk, ben heel benieuwd, want de kindjes hier zijn echt om op te vreten. Ik mis jullie stiekem wel een beetje en hoop snel weer van jullie te horen! Heel veel liefs en dikke kus en knuff <3 Lisa

Heehallo, groeten terug aan iedereen! Pap van harte gefeliciteerd vanuit Miloso! dit keer zul je het echt zonder ons moeten vieren. Als dat maar goed komt :p en Bram ik weet hoe je je voelt en dat je een bikkel bent wisten we al! ook nog gefeliciteerd met je verjaardag jongen!!! en Hilde alvast gefeliciteerd van af deze kant. Dikke knuffel en tot over een dikke week.  Luuk

Heehoi lieve familie en vrienden! Alles goed met jullie? Bedankt voor jullie groetjes! Het gaat erg goed met mij. Fysiek ben ik erg fit en mentaal gaat het prima. Ik hoef nog lang niet naar huis hoor! Heimwee? Wat is dat? ;) Ik vermaak me hier prima tijdens cultuuruitjes en met de kids. Heb alleen wel heel veel zin in kaas.. :( Nou grote broer, hier heb je je informatie! Je maakt ons wel aan het lachen hoor als je een groetje stuurt ;) Veel plezier in Spanje! x Lysanne

Hallo iedereen thuis. Het kinderwerk is echt heel mooi, nooit gedacht dat die kinderen hier zo blij zijn met zo iets kleins. Het bouwen gaat de ene dag wel goed de andere dag minder. Een gewone wc mis ik hier trouwens ook wel. Liefs Marco de G

Hallo vanuit Miloso de groeten aan Gramsbergen. Hier begonnen met een weekje bouwen en het kinderwerk en de bezoeken gaan inmiddels van start. Groetjes aan iedereen daar. Marco Z

Hallo gaat goed hier het vliegen was leuk we zijn al mooi ver met bouwen mis s’avond alleen wel mijn flesje bier ;) vind het leuk om jullie groetjes te horen schiet het al mooi op bij rudy en ilse? gr. mark 

Heey schat, bedankt voor je super leuke groetje, doe je er gauw weer 1 want ik mis je super erg. Hou ook van jou. Hoop dat het snel volgende week zaterdag is!!!! ps. alle heren (en dames ook) willen heel graag dat je een kratje bier meeneemt voor in de bus :) pap mam en sas nog heel veel plezier op ameland, dan ga ik hier mn best doen om te genieten!! de bouw gaat trouwens mooi hard, maar dat zien jullie vast wel op de foto’s. xxx Marlon  

Heehoii lieverds, hier mijn groetjes uit het verre maar mooie Miloso. Het is hier allemaal heel bijzonder en mooi, het bouwen gaat snel en ik heb gemerkt dat ik super goed in metselen en stukadoren ben. dus Martijn ik kom je als ik thuis ben wel even helpen:D ik mis jullie allemaal wel hoor (jou het meeste Ramon.. waar blijven die groetjes) dikke kus speciaal voor Tobias Milan Stijn Finn en natuurlijk Alyshia en Damian! tot over 10 dagen! nalikutemwa kusjesxxx  Marriet 

Ha Family, vrienden en de meiden, het is bijzonder om hier in Miloso te zijn, zo anders als in Nederland. Het hele leven is niet te vergelijken met wat we allemaal normaal vinden in Nederland. De bouw gaat snel en het kinderwerk is nu echt begonnen. Zo maar kinderen die je hand vast houden, op je schoot zitten of je huid willen aanraken….. Liefs van hier van ons allemaal! Menno 

Groetjes terug aan iedereen! Erg leuk om te zien wat jullie schrijven:) Pap, Hilde en Bram gefeliciteerd! wat zullen jullie een saaie dag hebben zonder ons… volgende keer beter. Het is hier erg leuk en we zijn lekker aan het bouwen(Y). Zie jullie snel, we kijken uit naar het koude kratje op de terugweg! Dikke knuffel voor  jullie allemaal thuis. LY Michiel

Hallo IDNYEMTMJP en ander groetjes zenders, dank voor alle groetjes. :)))))) Het gaat hier prima. Opa kan het best uithouden met dat stelletje apen. ;))))) Gelukkig ziet hij zo nu en dan ook andere dieren. :) De tijd vliegt, vandaag zijn we alweer op de helft van de bouwdagen. :o Nog even en het zit er weer op. :(( Groeten uit mooi, droog en inspirerend Miloso! <3 (met dank aan de groep voor de smileys) Piet

Hee hoi beste Soapers! Groetjes uit het warme en bijzondere Miloso. Als we dachten dat de Slotmannetjes goed waren in kakelen…. maar de groep hier kan er ook wat van. We hebben het erg naar ons zin en zijn lekker druk iedere dag. Het bouwen gaat als een jekko en zien en horen elke dag nieuwe dingen. Blijf alsjeblieft groetjes sturen, vinden we leuk. (p.s. heeft oma al gevraagd hoe dat moet?) XXXX-jes aan jullie allemaal en aan Lupo! Groetjes, Rolf & Sharon.

Hoi lieve Inie, Kaya, Joep en Ginger :D Een dikke knuffel vanuit een warm, stoffig en gezellig Miloso. Veel indrukken opgedaan, hard gewerkt en al veel kindjes geknuffeld (ik wel, Rolf niet). De kinderen vinden een high five, knuffel of liedje echt het hoogtepunt van de dag, wat natuurlijk wel iets met ons doet.. Lieve mama en andere familie/vrienden en Gramsbergers, blijven jullie groetjes sturen? Vinden we hartstikke lief. Dikke kus, Sharon en Rolf
 

20 augustus 2018 om 22:07

Wat een week hebben we achter de rug. Het echte Zambia ZA318 gevoel is natuurlijk niet over te brengen en we moeten ook nog wat te vertellen hebben wanneer we weer thuis zijn. Wel een poging om jullie een beeld te geven van wat we meemaken. Iedere dag is wel bijzonder, dus ook de vrijdagmiddag. Er stond kip op het menu en de deelnemers werden uitgenodigd de keuken te helpen bij het slachten. Nadat eerst de aap (kip) uit de mouw werd gekeken waren er toch enkele enthousiastelingen die het mes ter hand namen…………..

De voortgang op de bouw is geweldig. Vrijdag is er nog met heel veel energie gemetseld, met gevolg dat drie buitenmuren op hoogte waren van de ringbalk. Hier wordt de ringbalk direct boven de ramen gestort en later worden daar nog drie lagen stenen op gemetseld voor het dak erop komt. Toen wij weekend hadden is de lokale bevolking met enkele ‘vrijwilligers’ doorgegaan met bouwen. Het gevolg is dat we op maandagmorgen de ringbalk hebben gestort. Beton is klaar gemaakt, hier geen betoncentrale die gebeld kan worden, maar gewoon met de hand de mix maken. Vol enthousiasme werd het bekende World Servants treintje voor de emmers beton opgesteld. Er ontstond een gezellige vorm van competitie tussen de manier van de ‘locals’ met volle emmers en lopen en ons World Servants-treintje. Of het geholpen heeft blijft een raadsel, maar het gevolg was wel dat om 11.00 uur het storten klaar was. Een super mooi resultaat, derde bouwdag de ringbalk gestort. Zullen veel projecten niet kunnen zeggen!!

Het was goed dat we het weekend hebben gehad. Zoals te verwachten waren er de eerste verschijnselen van lichamelijke ongemakken als gevolg van het verblijf hier. Niet direct een gevolg van ‘verkeerd’ eten, maar wel van de andere omgeving, het harde werken en de toch wel andere omstandigheden hier. Een voorbeeld daarvan is de droogte, heeft voordelen. De hitte valt daardoor mee, maar daarom zit er heel veel stof in de lucht. Droge lippen, droge mond en enkele bloedneuzen tot gevolg. We zien ook dat de variatie in de cijfers op de schijtkalender groter wordt, er komen met name enkele uitschieters naar beneden. De groep heeft het weekend goed gebruikt om lekker bij te tanken om de komende week weer volop aan de slag te kunnen.

Zaterdag een min of meer toeristische dag gehad. Met z’n allen op een (te) kleine vrachtwagen naar de bananenplantage waar we gezien hebben hoe bananen worden geoogst. Het is zwaar werk, de trossen wegen rond de veertig kilo en worden door de vrouwen op hun hoofd naar de verzamelplaats gedragen. Trossen worden schoongemaakt en de bananen in trossen zoals wij die kennen via een bak met water en chemicaliën in de vrachtwagen geladen. Alles is handwerk en snelle rekenaars onder ons kwamen snel tot de conclusie dat de verdienste voor deze werkers nooit hoog kan zijn. Iets wat we ons niet realiseren wanneer in de supermarkt de bananen in de aanbieding zijn. 

Een onverwacht hoogtepunt op zaterdag was de korte stop bij het guesthouse van de plantage, een mooie tuin, maar bovenal een ‘normale’ WC. Vreugdekreten en rij alsof we nog in Dubai waren tot gevolg. Na dit hoogtepunt op naar Noach’s Arc. 

Hier volgt een stukje uit het dagverslag van Lysanne Gerritsen over het bezoek aan het park:

Dit was een klein safaripark waar je gewoon zelf doorheen mocht rijden. 
Geen tickets die gekocht moesten worden, geen veiligheidsinstructies, maar gewoon hek open, weer dicht en rijden maar. Iedereen zat te stuntelen als we allemaal wilden staan om overzicht te krijgen van de grote omgeving. 
Maar goed, nu we Zambia een beetje kenden hadden we kunnen weten dat ook hier de zandpaden erg slecht waren. Regelmatig werd er geroepen dat we moesten bukken of zitten voor een paar laag hangende takken of een diepe kuil.
“Van voor naar achter, van links naar rechts.” We hebben het riedeltje waar gemaakt.

Na een minuut of vijf waren de eerste dieren te bewonderen. Kleine gazelles en dieren die leken op elanden. Ze waren nog vrij ver weg, dus de fotografen in de bak moesten moeite doen om ze er scherp op te krijgen. 
Dan maar verder rijden.
Oh wacht, nee hoor. Chauffeur Dennis reed gewoon van het pad af en volgde de dieren tot we nog maar op 5 meter afstand stonden.

We mochten lunchen op de veranda van een huis met een groot houten balkon. Allemaal midden in het reservaat met een krakkemikkig hek als omheining. Hier bleven we een paar uur en konden we wandelingen maken op de zandpaden buiten de omheining. 
Er waren toch geen jachtdieren. 
No stress. Kan allemaal.

Het echte Afrika is goed ervaren op deze dag. Vele zebra’s, giraffen, buffels en struisvogels kwamen op ons pad en die zijn goed onder de loep van verschillende camera’s gelegd.
Een ander zeldzaam soort was vandaag ook aanwezig: de fanatieke vogelspotter die van hot naar her rende voor een kiekje van de Marmer IJsvogel; also known as: Menno Beute.

Na 4 giraffen van 15 meter afstand gezien te hebben was iedereen onder de indruk.
“Het zijn er wel weinig he.”
“Ach,” Zegt Eline. “Ik plak de foto’s wel achter elkaar, dan heb je een hele kudde.”
Toen was het toch echt weer tijd om de truien uit de tassen te halen en hiermee op een of andere manier weer comfortabel in de TATA te kunnen zitten.

Na thuiskomst, bijkomen van de reis, het slechte zitten in de vrachtwagen en alle verdere indrukken  van de dag.

Het wordt zondag en konden eerst uitslapen. Wat een feest, deze keer pas half acht in plaats van kwart over zes de wekken. Om tien uur naar de kerk. Wat een ervaring.

Hier een stukje uit het dagverslag van Kasper de Graaf over de ervaringen van de kerkdienst:

De kerkdienst is een hele ervaring. Mensen zingen terwijl ze ook wat dansen/swingen. Geen muziekinstrumenten, maar die missen ze ook niet, want wat klinkt het gezang mooi. Je ziet de oprechte eerbied voor God, je ziet hoe dicht de mensen bij God leven, en dat maakt indruk. Als een vrouw een gebed uitspreekt, doet ze dat met een luid volume, heel intens. We verstaan er niets van, maar er vloeien enkele tranen vanwege de indruk die het maakt en we krijgen er kippenvel van. Heel mooi is ook dat de kerkdienst begint met de vraag voor wie voorbede gedaan kan worden. Er worden een aantal mensen genoemd die zich niet helemaal goed voelden en daar werd voor gebeden. Onze gedachten gaan intussen uit naar wie uit onze groep misselijk of niet helemaal fit zijn. 
Na een aantal keer zingen in de lokale taal mogen wij naar voren om de door ons ingestudeerde liederen te zingen. Eerst ‘Heer, ik prijs Uw grote naam’, waarbij de mensen in de kerkzaal op een gegeven moment vrolijk meeklappen. Ze vinden het ook leuk eens een keer Nederlands te horen. Daarna ‘Laat het feest zijn in de huizen’, waarbij Piet opmerkt: “When we sing about dancing, we think about it, we don’t do it.” En ja, wij staan bij het zingen gewoon stil. Niet zoals de Zambianen. Maar ons zingen maakt niet minder indruk, want er worden terwijl wij zingen door een aantal mensen in de zaal ook foto’s en/of video’s gemaakt met een telefoon. Als laatste lied zingen we nog ‘Light of the world’, in het Engels. 

De zondagmiddag is gebruikt om bij te slapen, te spelen met de kinderen of door goede gesprekken te hebben. De middag is afgesloten door een wandeling door Miloso. We hebben nu kunnen zien wat World Servants hier tijdens de afgelopen jaren heeft neergezet. Het is in 2002 begonnen met de kliniek en daarna is er gebouwd aan de basisschool, het trainingscentrum, de middelbare school, het hostel voor de meiden en nu voor de jongens. De spontaniteit van de (kliene) kinderen greep ons aan. Direct aan de hand, op de nek of op de schouders gingen ze met ons mee. Ook werd ons verteld dat ook Miloso zijn ‘sleche’ wijk heeft, waar met name het alcoholprobleem aanwezig is. ’s Avonds met z’n allen nog speeddaten aan de hand van Pickwick vragen en daarna lekker naar bed.

Na een rustige nacht zonder dat bijzonder blatende geiten ons wakker gemaakt hebben vandaag naast het storten van de ringbalk ook het eerste kinderwerk. Nog geen honderden kinderen, maar de verwachting is dat het aantal zeker zal stijgen. Het plezier van diegenen die er waren was er niet minder om. We volgen met het kinderwerk het scheppingsverhaal en vandaag dus de eerste dag. Het versieren van de zwarte blaadjes met glitterstikkers was een succes en er werd enthousiast mee gedanst.

Groeten van een enthousiast stel Apen in Zambia
Piet

17 augustus 2018 om 12:39

Het is vrijdagmorgen net voor de lunch wanneer dit verhaal aan de computer wordt toevertrouwd. We hebben zo nu en dan contact met het internet, dus we gaan proberen dit verhaal weer bij jullie te krijgen. Wat een ervaringen voor de Apen uit Gramsbergen en Piet uit Culemborg, elk moment van de dag is er wel iets waar de groep van onder de indruk is en de onderstaande twee dagverhalen van Carmen en Ellen geven daar voldoende voorbeelden van. 

De bouw gaat echt als een speer. Gisteren de eerste steen gelegd, na mooie woorden van Michael Tembo (de coördinator), het hoofd van de middelbare school en van Piet als hoofdleider kon iedereen aan het werk. En dat gebeurde met heel veel energie en enthousiasme, wat een geweldige productie tot gevolg heeft. Zojuist is er begonnen met het neerzetten van de steigers, dus dat zegt voldoende. De sfeer in de groep is heel goed en iedereen geniet nog volop van het hier zijn. Natuurlijk komen de eerste lichamelijke ongemakken naar boven, maar niets abnormaals te melden.  We zijn onder de indruk van het geweldige goede eten wat we krijgen en zelfs de rijstepap ’s morgens begint te wennen.

Nog een klein voorbeeld van Afrika was de afgelopen nacht. De overige lege lokalen van de middelbare school (het is ook hier vakantie) bleken verhuurd te zijn aan een zeer grote groep jongeren van evangelische kerken. Op zich prima, maar dat ze bij aankomst rond middernacht nog heel veel enthousiast geluid maken wat tot diep in de nacht duurt en dan voor zonsopgang opnieuw de bijzondere wisselzang begint is iets wat wij niet kennen. Hierdoor heeft een zeer groot gedeelte van de groep niet maximaal goed geslapen heeft (en dit is een understatement). Gelukkig heeft het tot nu toe geen invloed op ons humeur en is iedereen weer volop aan het werk. 

De twee dagverslagen: 

Woensdag 15 augustus 2018

Goedemorgen wakker worden het is 6 uur! Het was tijd om ons heerlijke bedje te gaan verlaten want om half 7 eten en 7 uur reizen. Maar zoals elke aap wel weet wij als Gramsbergernaren zijn heel goed in op tijd komen. Dus half 7 is kwart voor 7 en 7 uur reizen is kwart over 7 reizen. De bus reis was prima en we keken onze ogen weer uit. Beetje zwaaien naar links en een beetje zwaaien naar rechts. Hobbeltje hier en hobbeltje daar. En met inhalen doen we gewoon 3 vrachtwagens tegelijk en volgen we gewoon de persoon voor ons want je weet toch het komt allemaal wel goed. De vrouwen zijn weer een ervaring rijker want ook wij moesten ons toch echt aan het lot overlaten en genieten van heerlijk prikbosjes terwijl we moesten plassen. Uiteindelijk mochten we dan toch echt overstappen in de vrachtwagen. En toen hadden we de tijd van ons leven. We werden soms wat gelanceerd of kregen takken in ons gezicht maar we kwamen toch echt uiteindelijk aan in Miloso. De boel een beetje verkend, de slaapzalen gereed gemaakt, gespeeld met de eerste kinderen. Maar morgen begint het dan toch echt.. We gaan bouwen!

Carmen Beute

Donderdag 16 augustus 2018

“Goedemorgen!” klinkt er om half 7 door de slaapzalen. Om 7 uur stond het ontbijt klaar, dus hup! allemaal in de werkkleren. Ingesmeerd met zonnebrand en deet en al, wat voor een aantal nog een hele ingewikkelde opgave bleek, konden we smullen van een heerlijk ontbijtje; rijstepap, wat we konden ‘wegspoelen’ met heerlijk zelfgebakken brood door de kok die ons eten voor de komende weken verzorgd; Tito. 
En toen was het éindelijk zover, na de laatste veiligheidsinstructies, konden we beginnen met bouwen. Zodra de eerste steen door onze toppers van een bouwleiders (want wat moesten we zonder hen?!) was gelegd, werden de taken verdeeld en kon iedereen aan de slag. Een aantal personen mochten aan het werk met het cement, aka DAKA!!!, weer een aantal met het metselen van de muren en het laatste aantal mocht stenen sjouwen. We werden gemixt met de lokale bevolking, wat tot leuke gesprekken leidde. Steen voor steen kwam er snel een heuse muur tevoorschijn. Waar jij net een steen had neergelegd, was dit, uiteraard, niet op de manier zoals dat hier gedaan wordt, dus; MORE DAKA!!! Ook onder de deelnemers vonden er bijzondere gesprekken plaats, zoals; “Ik heb mijn roeping gevonden! Ik word cementlegger!” “Euh, dat noemen we ook wel een metselaar” “Ohja”. De sfeer was heerlijk, evenals de temperatuur in combinatie met het lekkere briesje. Dit maakte dat we konden bouwen als een speer! Af en toe wat DAKA in je gezicht of een steen op je schoen, maar dat kon de pret niet drukken. We leerden elkaar wat woorden in onze eigen taal, zoals; “Dankjewel moatie!” of “DAKA”. Even een aantal keer een pauze tussendoor, en hup! weer hard aan de bak. 

Ondertussen werd er in de eetzaal (en op de wc’s) hard gewerkt aan de ‘schijtkalender’. Inclusief verschillende gradaties van ‘zo dun als rijstepap’ tot aan ‘Donders Dikke Daka’ 

Om 4 uur zat het werk erop en konden we allemaal even douchen. Of nou ja, een emmer water over je hoofd heen gooien. Wat al onze verwachtingen overtrof. 
Ondertussen hadden de kinderen uit het dorpje zich weer verzameld op het ‘plein’ en waren samen met de deelnemers aan het touwtjespringen, liedjes zingen, frisbee-en en haren vlechten. 

Om 6 uur stond het eten weer klaar, gevolgd door de ‘groetjes’ van de thuisblijvers en konden we daarna allemaal uitrusten van een heerlijke, maar intensieve dag! 

Ellen Niezink

Het is bijna weekend, nog een middag hard aan de slag en morgen is er een mooi cultuurprogramma in het vooruitzicht en zondag naar de locale kerk. Hierover zullen jullie later zeker weer op de hoogte worden gebracht.

Dank voor alle groetjes, blijf die sturen. De groep is er blij mee en het voorlezen wordt met veel enthousiasme ontvangen.

Groeten vanuit een mooi Miloso namens de hele groep,

Piet

(klik op de foto's/video's om ze compleet te zien)
 

14 augustus 2018 om 21:08

Het afscheid in Gramsbergen ligt al weer hééééééél ver achter ons, tenminste zo lijkt het bij ons. De indrukken zijn overweldigend en mede omdat alles goed en relaxed verloopt is de sfeer in de groep zeer ontspannen.

De busreis is goed verlopen zonder oponthoud en we waren dus mooi op tijd op de luchthaven van Düsseldorf. Nadat we het verpakken van de slaapmatjes en slaapzakken geperfectioneerd hadden konden we inchecken. Het laatste was nog even nodig omdat ZA318 zeer creatief omging met de kilo restricties. Zo leer je als hoofdleider van elk project. Volgende keer striktere instructies :-)). Het inchecken verliep prima en de 49 stuks bagage verdwenen op de band. Veiligheidscontrole en paspoortcontrole verliepen zonder problemen. Natuurlijk ook hier de interpretatie van hoeveelheid vloeistof……. gevolg één van de deelnemers heeft nu minder zonnebrand Zambia. De kennismaking met de airbus A380 was indrukwekkend. Wat een vliegtuig wanneer je dat ziet staan en bedenkt daar straks in te zitten.

Vlucht naar Dubai verliep rustig en Emirates zorgt voor ruime plekken en een prima aanbod van speelfims en spelletjes en ander entertainment. Bijzonder zijn de camera’s op het vliegtuig waardoor je live mee kunt kijken wanneer je opstijgt of landt, leuk om te zien. Iedereen is de nacht goed doorgekomen, slapend, door spelletjes te doen, te lezen of film te kijken. Dubai was indrukwekkend. Wat een luxe artikelen, lange rijen voor de toiletten en verbazing over de lage prijs van een flesje water of frisdrank. Het wachten werd gezellig onderbroken door de ontmoeting met ZA418, die op dezelfde vlucht naar Lusaka zitten en in Zambia een project voor een andere partnerorganisatie gaan doen. 

Vlucht naar Lusaka was rustig en we werden goed verzorgd. Aankomst in Lusaka volgens planning. Paspoortcontrole zonder problemen, we mogen allemaal blijven. Toen werd het even spannend, twee World Servants groepen en de bagage. Eerst alle bagage van de band en dan gaan tellen. Onze 49 stuks zijn netjes aangekomen, maar van de andere groep helaas één tas niet. Hartelijke ontmoeting met Michael Tembo die ons op stond te wachten. Tassen geladen op de vrachtwagen en wij in de bus naar het Guesthouse. De eerste indrukken van Lusaka zijn dat het er best nog wel ontwikkeld en netjes uitziet. Er stond zelfs een zeer luxe kantoorgebouw op de route. 

Nu zijn we in het Guesthouse. Mooie kamers met douches en voor zover we nu denken goede bedden met klamboe. Zwembad gebruikt om de voeten te koelen, kunnen helaas niet zwemmen, want onze tassen blijven op de vrachtwagen en die zien we dus weer in Miloso. De groep is aan het relaxen door te douchen of door een spelletje te doen, terwijl dit verhaal aan de rand van het zwembad getypt wordt.

Afsluitend enkele opmerkingen uit de groep:

• Ik heb maar geen lot gekocht voor de loterij voor die McLaren, want ik kan de BPM toch niet betalen:
• Kijk, een geit in een doos achterop een bromfiets;
• Toch bijzonder, een man in pak en stropdas zwaaiend van achterin een pick-up;
• Het stuur van de vrachtauto zit aan de verkeerde kant

Groeten vanuit een afkoelend Lusaka van de groep Apen uit Gramsbergen.
Piet
 

13 augustus 2018 om 21:35

De busreis verliep prima. We hadden geen file of ander oponthoud. Op de luchthaven hebben we de laatste verbeteringen aangebracht aan de zakken met matjes en slaapzakken zodat we er zeker van waren dat alle bagage veilig mee zou komen. Het inchecken en de Security check verliepen relaxed. Menig deelnemer is onder de indruk van de Airbus A380 waar we mee vliegen. Iedereen is nu aan boord en de eerste oh's en ah's over alle technische snufjes zoals films, games etc. worden al gehoord. Op naar Dubai!

11 augustus 2017 om 13:42

Hoi allemaal! Tijd voor een korte update over het project! We zijn nu een aantal maanden bezig met het project Zambia en zijn hard aan het werk om het benodigde bedrag bij elkaar te krijgen. Kuikens vangen, rommelmarkten, schuren bouwen: niets is ons te gek. Tussendoor zijn we druk met het organiseren van activiteiten, het bouwen van websites, schrijven van flyers en het vergaderen. Hoewel we elkaar al jaren kennen, is het soms even wennen en zoeken naar de beste manier om dingen aan te pakken. Zo veel mensen leidt tot megaveel ideeën die allemaal uit enthousiasme ontstaan. Momenteel zijn we allemaal aan het genieten van de zomervakantie, maar achter de schermen wordt er genoeg georganiseerd en aangepakt. Zo hebben we veel landelijke bekendheid gegenereerd tijdens een goededoelenmarkt op camping de Kleine Belties. Hier hebben we veel enthousiaste reacties op gekregen en natuurlijk veel bakstenen verkocht. Daarnaast zijn we druk met het organiseren van een spelletjesmiddag, klusdag en vele andere activiteiten. Houd onze website dus in de gaten voor de actieplanning en blijf op de hoogte van de nieuwste manieren om bij te dragen aan ons project. Bakstenen met chocola kopen kan ook via het actieplatform! Bestel de gewenste hoeveelheid bakstenen en we zorgen ervoor dat het thuisbezorgd wordt. Wij genieten nog even van de vakantie, maar werken ondertussen keihard door. Tot de volgende keer!